Her plump breasts are white,
Delighting the sight, 20
There Cupid discovers her charms;
Oh! spare then the rest,
And think of the best:
’Tis heaven to die in her arms.
She’s blooming as May,
Brisk, lively, and gay,
The Graces play all round about her;
She’s prudent and witty,
Sings wondrously pretty,
And there is no living without her. 30
MISCELLANEA.
AD COMITEM DORCESTRIÆ,
IN ANNUM INEUNTEM MDCLXXXIV. AD JANUM.
SIC tua perpetuis fument altaria donis,
Plurima sic flammæ pabula mittat Arabs;
Sic dum sacra novis redimuntur tempora sertis,
Nestoreos poscant foemina virque dies;
Casside depositft, placidè sio nuncia pacis
Janua sopito cardine limen amet:
Candida procedant festivo tempora motu,
Et faveat Domino quælibet hora meo!
Publica conciliis gravibus seu commoda tractet,
Seu vacuum pectus mollior urat amor; 10
Seu pia mordaci meditetur vulnera chartâ,
Vulnera quæ tali sola levantur ope;
Seu legat oblito facilis mea carmina fastu,
O! bene carminibus consule, Dive, meis,
Jane fave, Domini veniet natalis ad aras;
O! superis ipsis sacra sit illa dies:
Sacra sit illa dies, niveoque notata lapillo,
Qu& tulit illustris nobile mater onus,
Qua mihi, patronum gestit, gentique Quiritem,
Artificique Deo pœne dedisse parem. — ae
AD DOM. GOWER, COLL. MAGISTRUM, EPISTOLA DEPRECATORIA.
NISI tuam jampridem benevolentiam &
laudatam ab expertis audivissem, & expertus ipse saepissimè laudassem, &c pudor & tristitia conscio mihi silentium
indixissent: at enim V.’ R. dum coram patrono,
amico, patre, provolvor, te non dubitat impetrare
audax dolor per accepta olim beneficia, per effluentes lacrymas (& hæ mentiri nesciunt) perque
tuum isthunc celeberrimum candorem, quem imprudens laesi, solicitus repeto ut peccanti ignoscas,
& oblitérés crimen, ut non solum ad condiscipulorum mensam, sed ad magistri gratiam restituatur,
favoris tui studiosissimus, — M. P.
CARMEN DEPRECATORIUM AD EUNDEM.
IRATAS acuit dum laesus Apollo sagittas,
Neglectas renovat mœsta Thalia preces;
Qualescunque potest jejuno promere cantu;
Heu mihi non est res ingeniosa fames!
Grana neges, alacri languet vis ignea gallo,
Deme laboranti pabula, languet equus.
Latrantis stomachi sterilis nec pascis hiatum
Daphni, nec arentem Castalis unda sitim.
Tum bene lassatur Flaccus cum dixerit Ohe!
Pieriasque merum nobilitavit aquas. 10
Jejuni depressa jacet vel Musa Maronis,
Flet culicem esuriens qui satur arma canit.
O si Maecenas major mihi riserit, O si
Fulgenti solitum regnet in ore jubar,
Crimine purgato pie post jejunia, Musa
Inciperet præsul grandia, teque loqui.
M. P.
SISTE MERO BIBULAS EFFUSO TEMPORIS ALAS
“ — Dum bibimus —
Obrepit non intellecta senectus.”
SISTE mero bibulas effuso temporis alas,
Hesternumve minax coge redire diem;
Nil facis; usque volabit inexorabilis aetas,
Canitiemque caput sentiet atque rugas.
I brevis, & properans in funus necte corollas,
Mox conflagrando conde Falerna rogo.
Clepsydra Saturni tua nec crystallina distant,
Dum motu parili vinum & arena fluunt.
Dum loquor, ecce! perit redimitae gloria frontis,
Dat rosa de sertis lapsa, Memento mori. 10
Sed tibi, dum nôras nimis properare puellas,
Ut citiùs rumpat stamina, Bacchus adest.
Destituit caecum subito sol ebrius orbem,
Occasum tremulo narrat adesse rubor. M. P
REVERENDO IN CHRISTO PATRI THOMÆ SPRAT, EPISCOPO ROFFENSI, ETC.
VICIMUS, exultans fausto crepat omine
Daphnis, Testaturque bonos nuncia fibra Deos;
Grandius eloquium meditare Thalia, patronum
Quem moda laudasti, nunc venerare patrem.
Quis putet incertis volvi subtegmina Parcis?
Quis meritos æquum destituisse Jovem?
Cum virtute tuum crescit decus, aucte sacerdos.
Impatiensque breves spernit utrumque modos.
Qualiter Elæo felix in pulvere victor,
Cui semel ornatas lambit oliva comas, 10
Suspirans partas queritur marcescere frondes,
Et parat elapsas ad nova bella rotas:
Sic tibi major honos veteres protudit honores,
Metaque præteritæ laudis origo novae est:
Phœb juvenile caput cinxere corollae,
Palma vira decuit tempora, mitra senis.
M. P.
EPISTOLA EODEM TEMPORE MISSA.
CUM voluntas regia, optimatum consensas,
bonorumque omnium studia infulam
merenti concesserint, ignoscas, pater
reverende, quod inter communem populi
plausum cliens eô minus ad enarrandum sufficiens
quo beneficiis plus fuerim devinctus, & tuos in
ecclesiâ honores & ecclesiae à tuis honoribus felicitatem festinet gratulari, favoris tui studiosissimus,
M. P.
AD FRANC. EPISC. ELIENSEM.
EXORATA boni tribuerunt munera Divi,
Patronique novus tempora cingit honos.
Concedas hilaris repetitum Musa laborem,
Et notum celebres, & mihi dulce decus.
O si te canerem, praesul venerabilis, O si
Fistula eum titulis cresceret aucta tuis,
Æque turba tibi non cederet ima clientum,
Cederet ao numeris optima Musa meis.
Hoc tamen ut meditor, mihi quidnisi vota supersunt?
Imbelles humeros nobile lassat onus.
Ergo minor virtus celebretur, dum tibi praesul
Quod laudem superes gloria maior erit.
Cum virtutes tuas unusquisque collaudet & honores gratuletur, nostræ V. R. audaciae ignoscat tua
benignitas, si minimâ pollens eloquentiâ, ardentissime tamen studio accensus, ad communem populi
chorum adjungens vocem, cum virum optimum tum
benignissimum celebret patronum, qui; tuis maximè
devinctus beneficiis, summoperè conatur mérité vocarI Favoris tui studiosissimus,
M. P.
DUM TINGIT SICULUS SOLIS CŒLIQUE MEATUS
“Quicquid vult, valde vult.”
DUM tingit Siculus solis cœlique meatus.
Astra polosque tuos quos sibi condit habet.
Nil facit instantis mortis bellique tumultus;
Usque sed egregium sedulus urget opus.
Non vacat exiguæ curas impendere vitae;
Sat sibi curarum Conditor orbis habet.
IN COMITIS EXONIENSIS CRISTAM, TRITICI FASCEM LEONIBUS SUSTENTATUM.
MDCLXXXIX.
Lemma, “Sustentare et debellare.”
DUM tibi dat fortes Cybele veneranda leones,
Flavaque collectas addit Eleusis opes:
Invidiâ major, victoque potentior ævo,
I decus, I nostra, Ceciliana domus.
Sparge inopi fruges, & pelle leonibus hostem;
Copia quid valet hinc, quid timor inde, refer.
Pollens muneribus belli vel pacis, habes, quo
Atque homines superes, atque imitêre Deos.
Scripsit, Aug. 1, 1689.
EPITAPHIUM.
M. S.
CABOLI MONTAOUE,
&nbs
p; Honorabilis Georgii de Horton in agro Northantoniensi Filius natu sextus,
Henrici Comitis de Manchester nepos,
Scholœ Regiae Westmonasteriensis Alumnus,
Collegii S. S. Trinitatis Gantabrigiensis Socius.
Literas humaniores feliciter excoluit,
Et in dispari laudis genere clarus,
Inter Poetas pariter ae Oratores Anglos excelluit:
Magna ingenii indole;
Bonarumque artium disciplinis instructus,
Ex Academies umbraculis
In conspectum hominum prodiit,
Literatorum decus & præsidium.
Omni dehinc cogitatione
Communi bono promovendo incubuit:
Brevique hunc virum,
Sua in senatu solertia, in concilio providentia,
In utroque, justitia, fides, auctoritas,
Ad gerendam ærarii curam evexit:
Ubi laborantibus fisci rebus opportunè subveniens,
Simul monetam argenteam
Magno Reipublicæ detrimento imminutam
De novo cudi fecit;
Et inter absolvendum tantæ molis opus,
Flagrante etiam bello,
Impressis chartulis
Pecuniarum rationem pretiumque impertiit.
His meritis &patriæ & principis gratiam consecutus,
Familiam suam diu illustrem, illustriorem reddidit;
Baro scilicet, deinde comes de Halifax creatus,
Ad tres Montacutani nominis proceres, quartus accessit.
Summo denique Periscelidis honore ornatus,
Publici commodi indefessus adhuc consultor,
Media inter conamina, otium cum dignitate,
Quod desideravit, & meruit, vix tandem assecutus:
(Proh! brevem humanarum rerum fiduciam;)
Omnibus bonis flebilis occidit,
xix die Maii, Anno Salutis MDCCXV.
Ætatis suae LIT.
Patruo de se optimè merenti,
Et bonorum ft honorum hæres,
Georgius comes de Halifax.
ENGRAVEN ON THREE SIDES OF AN ANTIQUE LAMP.
GIVEN BY ME TO LORD HARLEY.
ANTIQUAM hanc lampadem
E Museo Colbertino allatam,
Domino Harleo inter Kamelia sua
Reponendam D.D. Matthœus Prior.
This lamp which Prior to his Harley gave,
Brought from the altar of the Cyprian dame,
Indulgent time, through future ages save,
Before the Muse to burn with purer flame.
Sperne dilectum Veneris sacellum,
Sanctius, lampas, tibi munus orno;
I, fove casto vigil Harleianas
Igne Camœnas.
EPITAPH.
HERE lies SIR THOMAS POWTS, Knight:
As to his profession,
In accusing, cautious; in defending, vehement;
In all his pleadings, sedate, dear, and strong;
In all his decisions, unprejudiced and equitable.
He studied, practised, and governed the law
In such a manner, that
Nothing equalled his knowledge, except his eloquence;
Nothing excelled both, except his justice.
As to his life,
He possessed, by a natural happiness,
All those civil virtues which form the gentleman:
And to these, by divine goodness, were added
That fervent zeal and extensive charily,
Which distinguish the perfect Christian!
THE TREE IS KNOWN BY HIS FRUIT.
He was a loving husband and an indulgent father,
A constant friend and a charitable patron;
Frequenting the devotions of the church;
Pleading the cause, and relieving the necessities, of the poor.
What by example he taught throughout his life,
At his death he recommended to his family and friends:
“To fear God, and live uprightly.”
Let whoever reads this stone,
Be wise, and be instructed.
INSCRIPTIO, &c.
MISSA
CONSTANTINOPOLIN,
1689.
Roberto Grove Anglo,
Ex agro Wiltoniensi oriundo,
Amiens summus & popularis Radulphus Lane
Sepulohrale saxum posait.
Lugubre marmor,
Inscripto dicas vulnere,
In morbi violentiam juventutis robur,
In mortis invidiam fiducia humana,
In fati decretum morum sanctitas,
Quantillum prodest!
Nam ille, quem custodis, fuit,
(O vox lugenda, fuit!)
Inter juvenes flos & decus,
Inter senes spes & desiderium,
Ad omnes ubicunque exemplar.
Animi magnitudine viros superans,
Corporis venustate fœminas,
Sexum virtutibus utramque.
In negotiis summa cum justitiâ providus,
Pari cum modestia hilaris in otio
Ad perigrinos humanus, facilis ad suos,
Ad amicos sine promissis firmus,
Ad omnes sine dissimulatione benevolus,
Ad Deum sine superstitione religiosus.
Ingenio florens, proposito sanctos, vitâ
Innocens, beatas morte.
At tu, fidele saxum,
Defuncto quod amico dedit
Amicus vix superstes,
Æterno sis interpreti
Quod virum meliorem
Anglia nec genitum, nec Thracia deficientem,
Aut vidit unquam aut videbit:
Charas corporis reliquias per longa
Tuêre saecula,
Divinas animi virtutes seris nepotibus
Commenda
Anglia cui cunas dederit, dat funera Thrace;
Tam longum virtus impigra tendit iter.
Quid fletis gentes? hinc gaudeat utraque tellus,
Quod dedit una viris munus, & una Deo.
EPITAPHIUM JOANNIS COMITIS EXONIÆ. H. S. E.
JOHANNES CECIL, Baro de Burleigh,
Exoniae Comes,
Magni Burleii Abnepos handquaquam degener
Egregiam enim indolem
Optimis moribus optimis artibus excoluit.
Humanioribus literis bene instructus,
Peregre plus vice simplici profectus est;
Et ab excultis
Europae regionibus multam
Antiquitatum Linguarum nec non
Et rerum civilium scientiam reportavit.
Cum nemo forte melius vel aulam ornare,
Vel res publicas posset,
Maluit tamen otium & secessum.
Itaque ruri suo vixit,
Eleganter, sumptuosè, splendide;
Liberalibus studiisque oblectatus,
Amicis comis & jucundus,
Egenis largus;
Legum & ecclesiae anglicanœ
Fortis semper propugnator.
Suarum virtutum, & peregrinationum,
Imo ferè & scientiarum sociam habuit uxorem
Annam, ex prænobili domo de Cavendish,
Gulielmi Comitis Devoniae filiam;
Corporis formà, & animi ingenio,
Et omnibus, quœ fœminam decere possent,
Dotibus insignem: E qu& octo liberos suscepit:
Fœlix conjuge, foelix & prole:
Sed inter omnia, vitam quœ faciunt beatiorem,
Mortalitatis haud immemor.
Dum apud Italos prœcipuae artis opera curiosus lustrabat,
Hoc monumentum illio,
Ubi exquisitissimè fieri potuit, sibi
Et charissimæ lecti sui & itinerum
Et curarum omnium consorti.
F. F.
Obiit illa } { Obiit ille.
Aug. 29.1700. } { Jun. 18. 1703.
PROCEM. LITT. PATENT. LIONELLI DUCIS DORSETTIÆ, 1720.
CUM Sackvillorum Gentem recolimus,
qui Gulielmum Conquestorem in
Angliam comitati, magnam etiam
eo tempore inter Normannos suos a
generis antiquitate, majorem verb a virtutibus
vendicaverant gloriam; cumque horum posteri,
serie perpetuâ egregia majorum facta suis illustraverint, & regiis nostris antecessoribus merito
& apprimè chari, summà cum laude, summa
regni munera expleverint, ideoque ex hoc sanguine oriundus, unus à Richardo primo Baronis
titulum accepit, postea vero alter longo annorum intervallo à Reginà Elizabethà, cui erat
etiam consanguineus, Baro de Buckhurst creatus est, vel potius in pristinum honorem revocatus, idemque post paulo Dorsettiæ Comes
factus est; Huic etiam familiæ; satis jam suo
splendore illustri, novi ex matrimonio tituli,
Baro scilicet de Cranfield & Comes Middlesexiae, accesserant; Hi omnes tot tantique
tituli in Carolo nupero Dorsettiae comite collecti fulserant; & cum hi omnes jam ad illum
virum à patre derivati fuerint, qui eos non
modo dignè sustinuit, sed suis etiam virtutibus
ampliavit, ipsum ob multa in nos præstita
officia, periscelidis honore dudum ornavimus;
eundemque quem inter Comites penè primum
invenimus ad superiorem nobilitatis gradum
hodiè evehimus, ne alius olim ad summum
hunc ordinem promovendo illius & locum &
meritum oblivisci videamur, & illam dignitatem quam suo quasi jure petere potuerit,
etiam non petenti ultro concedimus. Sciatis,
&c.
VOLUME II.
ERLE ROBERT’S MICE.
IN CHAUCER’S STYLE.
TWAY mice, full blythe and amicable,
Batten beside Erle Robert’s table.
Lies there ne trap their necks to catch,
Ne old black cat their steps to watch,
Their fill they eat of fowl and fish;
Feast lyche as heart of mouse mote wish.
As guests sat jovial at the board,
Forth leap’d our mice: eftsoons the lord
Of Boling, whilome John the Saint,
Complete Works of Matthew Prior Page 22
