Complete Works of Homer

Home > Fantasy > Complete Works of Homer > Page 597
Complete Works of Homer Page 597

by Homer


  τοὺς δ' εἴ περ παρά τίς τε κιὼν ἄνθρωπος ὁδίτης

  κινήσῃ ἀέκων, οἳ δ' ἄλκιμον ἦτορ ἔχοντες

  πρόσσω πᾶς πέτεται καὶ ἀμύνει οἷσι τέκεσσι. 265

  τῶν τότε Μυρμιδόνες κραδίην καὶ θυμὸν ἔχοντες

  ἐκ νηῶν ἐχέοντο: βοὴ δ' ἄσβεστος ὀρώρει.

  Πάτροκλος δ' ἑτάροισιν ἐκέκλετο μακρὸν ἀύ̈σας:

  Μυρμιδόνες ἕταροι Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος

  ἀνέρες ἔστε φίλοι, μνήσασθε δὲ θούριδος ἀλκῆς, 270

  ὡς ἂν Πηλεί̈δην τιμήσομεν, ὃς μέγ' ἄριστος

  Ἀργείων παρὰ νηυσὶ καὶ ἀγχέμαχοι θεράποντες,

  γνῷ δὲ καὶ Ἀτρεί̈δης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων

  ἣν ἄτην, ὅ τ' ἄριστον Ἀχαιῶν οὐδὲν ἔτισεν.

  ὣς εἰπὼν ὄτρυνε μένος καὶ θυμὸν ἑκάστου, 275

  ἐν δ' ἔπεσον Τρώεσσιν ἀολλέες: ἀμφὶ δὲ νῆες

  σμερδαλέον κονάβησαν ἀϋσάντων ὑπ' Ἀχαιῶν.

  Τρῶες δ' ὡς εἴδοντο Μενοιτίου ἄλκιμον υἱὸν

  αὐτὸν καὶ θεράποντα σὺν ἔντεσι μαρμαίροντας,

  πᾶσιν ὀρίνθη θυμός, ἐκίνηθεν δὲ φάλαγγες 280

  ἐλπόμενοι παρὰ ναῦφι ποδώκεα Πηλεί̈ωνα

  μηνιθμὸν μὲν ἀπορρῖψαι, φιλότητα δ' ἑλέσθαι:

  πάπτηνεν δὲ ἕκαστος ὅπῃ φύγοι αἰπὺν ὄλεθρον.

  Πάτροκλος δὲ πρῶτος ἀκόντισε δουρὶ φαεινῷ

  ἀντικρὺ κατὰ μέσσον, ὅθι πλεῖστοι κλονέοντο, 285

  νηὶ̈ πάρα πρυμνῇ μεγαθύμου Πρωτεσιλάου,

  καὶ βάλε Πυραίχμην, ὃς Παίονας ἱπποκορυστὰς

  ἤγαγεν ἐξ Ἀμυδῶνος ἀπ' Ἀξιοῦ εὐρὺ ῥέοντος:

  τὸν βάλε δεξιὸν ὦμον: ὃ δ' ὕπτιος ἐν κονίῃσι

  κάππεσεν οἰμώξας, ἕταροι δέ μιν ἀμφεφόβηθεν 290

  Παίονες: ἐν γὰρ Πάτροκλος φόβον ἧκεν ἅπασιν

  ἡγεμόνα κτείνας, ὃς ἀριστεύεσκε μάχεσθαι.

  ἐκ νηῶν δ' ἔλασεν, κατὰ δ' ἔσβεσεν αἰθόμενον πῦρ.

  ἡμιδαὴς δ' ἄρα νηῦς λίπετ' αὐτόθι: τοὶ δὲ φόβηθεν

  Τρῶες θεσπεσίῳ ὁμάδῳ: Δαναοὶ δ' ἐπέχυντο 295

  νῆας ἀνὰ γλαφυράς: ὅμαδος δ' ἀλίαστος ἐτύχθη.

  ὡς δ' ὅτ' ἀφ' ὑψηλῆς κορυφῆς ὄρεος μεγάλοιο

  κινήσῃ πυκινὴν νεφέλην στεροπηγερέτα Ζεύς,

  ἔκ τ' ἔφανεν πᾶσαι σκοπιαὶ καὶ πρώονες ἄκροι

  καὶ νάπαι, οὐρανόθεν δ' ἄρ' ὑπερράγη ἄσπετος αἰθήρ, 300

  ὣς Δαναοὶ νηῶν μὲν ἀπωσάμενοι δήϊον πῦρ

  τυτθὸν ἀνέπνευσαν, πολέμου δ' οὐ γίγνετ' ἐρωή:

  οὐ γάρ πώ τι Τρῶες ἀρηϊφίλων ὑπ' Ἀχαιῶν

  προτροπάδην φοβέοντο μελαινάων ἀπὸ νηῶν,

  ἀλλ' ἔτ' ἄρ' ἀνθίσταντο, νεῶν δ' ὑπόεικον ἀνάγκῃ. 305

  ἔνθα δ' ἀνὴρ ἕλεν ἄνδρα κεδασθείσης ὑσμίνης

  ἡγεμόνων. πρῶτος δὲ Μενοιτίου ἄλκιμος υἱὸς

  αὐτίκ' ἄρα στρεφθέντος Ἀρηϊλύκου βάλε μηρὸν

  ἔγχεϊ ὀξυόεντι, διὰ πρὸ δὲ χαλκὸν ἔλασσε:

  ῥῆξεν δ' ὀστέον ἔγχος, ὃ δὲ πρηνὴς ἐπὶ γαίῃ 310

  κάππεσ': ἀτὰρ Μενέλαος ἀρήϊος οὖτα Θόαντα

  στέρνον γυμνωθέντα παρ' ἀσπίδα, λῦσε δὲ γυῖα.

  Φυλεί̈δης δ' Ἄμφικλον ἐφορμηθέντα δοκεύσας

  ἔφθη ὀρεξάμενος πρυμνὸν σκέλος, ἔνθα πάχιστος

  μυὼν ἀνθρώπου πέλεται: περὶ δ' ἔγχεος αἰχμῇ 315

  νεῦρα διεσχίσθη: τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψε.

  Νεστορίδαι δ' ὃ μὲν οὔτασ' Ἀτύμνιον ὀξέϊ δουρὶ

  Ἀντίλοχος, λαπάρης δὲ διήλασε χάλκεον ἔγχος:

  ἤριπε δὲ προπάροιθε. Μάρις δ' αὐτοσχεδὰ δουρὶ

  Ἀντιλόχῳ ἐπόρουσε κασιγνήτοιο χολωθεὶς 320

  στὰς πρόσθεν νέκυος: τοῦ δ' ἀντίθεος Θρασυμήδης

  ἔφθη ὀρεξάμενος πρὶν οὐτάσαι, οὐδ' ἀφάμαρτεν,

  ὦμον ἄφαρ: πρυμνὸν δὲ βραχίονα δουρὸς ἀκωκὴ

  δρύψ' ἀπὸ μυώνων, ἀπὸ δ' ὀστέον ἄχρις ἄραξε:

  δούπησεν δὲ πεσών, κατὰ δὲ σκότος ὄσσε κάλυψεν. 325

  ὣς τὼ μὲν δοιοῖσι κασιγνήτοισι δαμέντε

  βήτην εἰς Ἔρεβος Σαρπηδόνος ἐσθλοὶ ἑταῖροι

  υἷες ἀκοντισταὶ Ἀμισωδάρου, ὅς ῥα Χίμαιραν

  θρέψεν ἀμαιμακέτην πολέσιν κακὸν ἀνθρώποισιν.

  Αἴας δὲ Κλεόβουλον Ὀϊλιάδης ἐπορούσας 330

  ζωὸν ἕλε βλαφθέντα κατὰ κλόνον: ἀλλά οἱ αὖθι

  λῦσε μένος πλήξας ξίφει αὐχένα κωπήεντι.

  πᾶν δ' ὑπεθερμάνθη ξίφος αἵματι: τὸν δὲ κατ' ὄσσε

  ἔλλαβε πορφύρεος θάνατος καὶ μοῖρα κραταιή.

  Πηνέλεως δὲ Λύκων τε συνέδραμον: ἔγχεσι μὲν γὰρ 335

  ἤμβροτον ἀλλήλων, μέλεον δ' ἠκόντισαν ἄμφω:

  τὼ δ' αὖτις ξιφέεσσι συνέδραμον. ἔνθα Λύκων μὲν

  ἱπποκόμου κόρυθος φάλον ἤλασεν, ἀμφὶ δὲ καυλὸν

  φάσγανον ἐρραίσθη: ὃ δ' ὑπ' οὔατος αὐχένα θεῖνε

  Πηνέλεως, πᾶν δ' εἴσω ἔδυ ξίφος, ἔσχεθε δ' οἶον 340

  δέρμα, παρηέρθη δὲ κάρη, ὑπέλυντο δὲ γυῖα.

  Μηριόνης δ' Ἀκάμαντα κιχεὶς ποσὶ καρπαλίμοισι

  νύξ' ἵππων ἐπιβησόμενον κατὰ δεξιὸν ὦμον:

  ἤριπε δ' ἐξ ὀχέων, κατὰ δ' ὀφθαλμῶν κέχυτ' ἀχλύς.

  Ἰδομενεὺς δ' Ἐρύμαντα κατὰ στόμα νηλέϊ χαλκῷ 345

  νύξε: τὸ δ' ἀ
ντικρὺ δόρυ χάλκεον ἐξεπέρησε

  νέρθεν ὑπ' ἐγκεφάλοιο, κέασσε δ' ἄρ' ὀστέα λευκά:

  ἐκ δ' ἐτίναχθεν ὀδόντες, ἐνέπλησθεν δέ οἱ ἄμφω

  αἵματος ὀφθαλμοί: τὸ δ' ἀνὰ στόμα καὶ κατὰ ῥῖνας

  πρῆσε χανών: θανάτου δὲ μέλαν νέφος ἀμφεκάλυψεν. 350

  οὗτοι ἄρ' ἡγεμόνες Δαναῶν ἕλον ἄνδρα ἕκαστος.

  ὡς δὲ λύκοι ἄρνεσσιν ἐπέχραον ἢ ἐρίφοισι

  σίνται ὑπ' ἐκ μήλων αἱρεύμενοι, αἵ τ' ἐν ὄρεσσι

  ποιμένος ἀφραδίῃσι διέτμαγεν: οἳ δὲ ἰδόντες

  αἶψα διαρπάζουσιν ἀνάλκιδα θυμὸν ἐχούσας: 355

  ὣς Δαναοὶ Τρώεσσιν ἐπέχραον: οἳ δὲ φόβοιο

  δυσκελάδου μνήσαντο, λάθοντο δὲ θούριδος ἀλκῆς.

  Αἴας δ' ὃ μέγας αἰὲν ἐφ' Ἕκτορι χαλκοκορυστῇ

  ἵετ' ἀκοντίσσαι: ὃ δὲ ἰδρείῃ πολέμοιο

  ἀσπίδι ταυρείῃ κεκαλυμμένος εὐρέας ὤμους 360

  σκέπτετ' ὀϊστῶν τε ῥοῖζον καὶ δοῦπον ἀκόντων.

  ἦ μὲν δὴ γίγνωσκε μάχης ἑτεραλκέα νίκην:

  ἀλλὰ καὶ ὧς ἀνέμιμνε, σάω δ' ἐρίηρας ἑταίρους.

  ὡς δ' ὅτ' ἀπ' Οὐλύμπου νέφος ἔρχεται οὐρανὸν εἴσω

  αἰθέρος ἐκ δίης, ὅτε τε Ζεὺς λαίλαπα τείνῃ, 365

  ὣς τῶν ἐκ νηῶν γένετο ἰαχή τε φόβος τε,

  οὐδὲ κατὰ μοῖραν πέραον πάλιν. Ἕκτορα δ' ἵπποι

  ἔκφερον ὠκύποδες σὺν τεύχεσι, λεῖπε δὲ λαὸν

  Τρωϊκόν, οὓς ἀέκοντας ὀρυκτὴ τάφρος ἔρυκε.

  πολλοὶ δ' ἐν τάφρῳ ἐρυσάρματες ὠκέες ἵπποι 370

  ἄξαντ' ἐν πρώτῳ ῥυμῷ λίπον ἅρματ' ἀνάκτων,

  Πάτροκλος δ' ἕπετο σφεδανὸν Δαναοῖσι κελεύων

  Τρωσὶ κακὰ φρονέων: οἳ δὲ ἰαχῇ τε φόβῳ τε

  πάσας πλῆσαν ὁδούς, ἐπεὶ ἂρ τμάγεν: ὕψι δ' ἀέλλη

  σκίδναθ' ὑπὸ νεφέων, τανύοντο δὲ μώνυχες ἵπποι 375

  ἄψορρον προτὶ ἄστυ νεῶν ἄπο καὶ κλισιάων.

  Πάτροκλος δ' ᾗ πλεῖστον ὀρινόμενον ἴδε λαόν,

  τῇ ῥ' ἔχ' ὁμοκλήσας: ὑπὸ δ' ἄξοσι φῶτες ἔπιπτον

  πρηνέες ἐξ ὀχέων, δίφροι δ' ἀνακυμβαλίαζον.

  ἀντικρὺ δ' ἄρα τάφρον ὑπέρθορον ὠκέες ἵπποι 380

  ἄμβροτοι, οὓς Πηλῆϊ θεοὶ δόσαν ἀγλαὰ δῶρα,

  πρόσσω ἱέμενοι, ἐπὶ δ' Ἕκτορι κέκλετο θυμός:

  ἵετο γὰρ βαλέειν: τὸν δ' ἔκφερον ὠκέες ἵπποι.

  ὡς δ' ὑπὸ λαίλαπι πᾶσα κελαινὴ βέβριθε χθὼν

  ἤματ' ὀπωρινῷ, ὅτε λαβρότατον χέει ὕδωρ 385

  Ζεύς, ὅτε δή ῥ' ἄνδρεσσι κοτεσσάμενος χαλεπήνῃ,

  οἳ βίῃ εἰν ἀγορῇ σκολιὰς κρίνωσι θέμιστας,

  ἐκ δὲ δίκην ἐλάσωσι θεῶν ὄπιν οὐκ ἀλέγοντες:

  τῶν δέ τε πάντες μὲν ποταμοὶ πλήθουσι ῥέοντες,

  πολλὰς δὲ κλιτῦς τότ' ἀποτμήγουσι χαράδραι, 390

  ἐς δ' ἅλα πορφυρέην μεγάλα στενάχουσι ῥέουσαι

  ἐξ ὀρέων ἐπικάρ, μινύθει δέ τε ἔργ' ἀνθρώπων:

  ὣς ἵπποι Τρῳαὶ μεγάλα στενάχοντο θέουσαι.

  Πάτροκλος δ' ἐπεὶ οὖν πρώτας ἐπέκερσε φάλαγγας,

  ἂψ ἐπὶ νῆας ἔεργε παλιμπετές, οὐδὲ πόληος 395

  εἴα ἱεμένους ἐπιβαινέμεν, ἀλλὰ μεσηγὺ

  νηῶν καὶ ποταμοῦ καὶ τείχεος ὑψηλοῖο

  κτεῖνε μεταί̈σσων, πολέων δ' ἀπετίνυτο ποινήν.

  ἔνθ' ἤτοι Πρόνοον πρῶτον βάλε δουρὶ φαεινῷ

  στέρνον γυμνωθέντα παρ' ἀσπίδα, λῦσε δὲ γυῖα: 400

  δούπησεν δὲ πεσών: ὃ δὲ Θέστορα Ἤνοπος υἱὸν

  δεύτερον ὁρμηθείς: ὃ μὲν εὐξέστῳ ἐνὶ δίφρῳ

  ἧστο ἀλείς: ἐκ γὰρ πλήγη φρένας, ἐκ δ' ἄρα χειρῶν

  ἡνία ἠί̈χθησαν: ὃ δ' ἔγχεϊ νύξε παραστὰς

  γναθμὸν δεξιτερόν, διὰ δ' αὐτοῦ πεῖρεν ὀδόντων, 405

  ἕλκε δὲ δουρὸς ἑλὼν ὑπὲρ ἄντυγος, ὡς ὅτε τις φὼς

  πέτρῃ ἔπι προβλῆτι καθήμενος ἱερὸν ἰχθὺν

  ἐκ πόντοιο θύραζε λίνῳ καὶ ἤνοπι χαλκῷ:

  ὣς ἕλκ' ἐκ δίφροιο κεχηνότα δουρὶ φαεινῷ,

  κὰδ δ' ἄρ' ἐπὶ στόμ' ἔωσε: πεσόντα δέ μιν λίπε θυμός. 410

  αὐτὰρ ἔπειτ' Ἐρύλαον ἐπεσσύμενον βάλε πέτρῳ

  μέσσην κὰκ κεφαλήν: ἣ δ' ἄνδιχα πᾶσα κεάσθη

  ἐν κόρυθι βριαρῇ: ὃ δ' ἄρα πρηνὴς ἐπὶ γαίῃ

  κάππεσεν, ἀμφὶ δέ μιν θάνατος χύτο θυμοραϊστής.

  αὐτὰρ ἔπειτ' Ἐρύμαντα καὶ Ἀμφοτερὸν καὶ Ἐπάλτην 415

  Τληπόλεμόν τε Δαμαστορίδην Ἐχίον τε Πύριν τε

  Ἰφέα τ' Εὔιππόν τε καὶ Ἀργεάδην Πολύμηλον

  πάντας ἐπασσυτέρους πέλασε χθονὶ πουλυβοτείρῃ.

  Σαρπηδὼν δ' ὡς οὖν ἴδ' ἀμιτροχίτωνας ἑταίρους

  χέρσ' ὕπο Πατρόκλοιο Μενοιτιάδαο δαμέντας, 420

  κέκλετ' ἄρ' ἀντιθέοισι καθαπτόμενος Λυκίοισιν:

  αἰδὼς ὦ Λύκιοι: πόσε φεύγετε; νῦν θοοὶ ἔστε.

  ἀντήσω γὰρ ἐγὼ τοῦδ' ἀνέρος, ὄφρα δαείω

  ὅς τις ὅδε κρατέει καὶ δὴ κακὰ πολλὰ ἔοργε

  Τρῶας, ἐπεὶ πολλῶν τε καὶ ἐσθλῶν γούνατ' ἔλυσεν. 425

  ἦ ῥα, καὶ ἐξ ὀχέων σὺν τεύχεσιν ἆλτο χαμᾶζε.

  Πάτροκλος δ' ἑτέρωθεν ἐπεὶ ἴδεν ἔκθορε δίφρου.

  οἳ δ' ὥς τ' αἰγυπιοὶ γαμψώνυχες ἀγκυλοχεῖλαι

  πέτρ�
� ἐφ' ὑψηλῇ μεγάλα κλάζοντε μάχωνται,

  ὣς οἳ κεκλήγοντες ἐπ' ἀλλήλοισιν ὄρουσαν. 430

  τοὺς δὲ ἰδὼν ἐλέησε Κρόνου πάϊς ἀγκυλομήτεω,

  Ἥρην δὲ προσέειπε κασιγνήτην ἄλοχόν τε:

  ὤ μοι ἐγών, ὅ τέ μοι Σαρπηδόνα φίλτατον ἀνδρῶν

  μοῖρ' ὑπὸ Πατρόκλοιο Μενοιτιάδαο δαμῆναι.

  διχθὰ δέ μοι κραδίη μέμονε φρεσὶν ὁρμαίνοντι, 435

  ἤ μιν ζωὸν ἐόντα μάχης ἄπο δακρυοέσσης

  θείω ἀναρπάξας Λυκίης ἐν πίονι δήμῳ,

  ἦ ἤδη ὑπὸ χερσὶ Μενοιτιάδαο δαμάσσω.

  τὸν δ' ἠμείβετ' ἔπειτα βοῶπις πότνια Ἥρη:

  αἰνότατε Κρονίδη ποῖον τὸν μῦθον ἔειπες. 440

  ἄνδρα θνητὸν ἐόντα πάλαι πεπρωμένον αἴσῃ

  ἂψ ἐθέλεις θανάτοιο δυσηχέος ἐξαναλῦσαι;

  ἔρδ': ἀτὰρ οὔ τοι πάντες ἐπαινέομεν θεοὶ ἄλλοι.

  ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δ' ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσιν:

  αἴ κε ζὼν πέμψῃς Σαρπηδόνα ὃν δὲ δόμον δέ, 445

  φράζεο μή τις ἔπειτα θεῶν ἐθέλῃσι καὶ ἄλλος

  πέμπειν ὃν φίλον υἱὸν ἀπὸ κρατερῆς ὑσμίνης:

  πολλοὶ γὰρ περὶ ἄστυ μέγα Πριάμοιο μάχονται

  υἱέες ἀθανάτων, τοῖσιν κότον αἰνὸν ἐνήσεις.

  ἀλλ' εἴ τοι φίλος ἐστί, τεὸν δ' ὀλοφύρεται ἦτορ, 450

  ἤτοι μέν μιν ἔασον ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ

  χέρσ' ὕπο Πατρόκλοιο Μενοιτιάδαο δαμῆναι:

  αὐτὰρ ἐπὴν δὴ τόν γε λίπῃ ψυχή τε καὶ αἰών,

 

‹ Prev