by RC, Steph
Het was nog maar een droom, maar het was genoeg om haar wakker in de vroege uren van de ochtend te houden. Het was genoeg om haar om haar zakken te bereiden en het taxibedrijf uur eerder dan ze aanvankelijk had gepland noemen. Ze vond het niet erg te wachten. Ze vond het niet erg de regen.
Ze had niets erg als het was James ze zat te wachten. Ze had het gevoel alsof hij degene die zou gaan om alles te veranderen, om haar pech streak te breken was. Haar moeder had haar altijd verteld hoe belangrijk het was om een pech streak te breken. Haar moeder was op en op over hoe pech kon blijven hangen gegaan en als je de kans om het te breken moest je moest.
Ana's leven tot aan James had een lange strook van pech geweest. Haar eerste vriendje had een jongen in haar vierde klas geweest. Zijn naam was Scott en hij de coolste jongen op school was. Hij zei dat hij haar vriendje zou zijn als ze hem al haar huiswerk te kopiëren. Ze herinnerde zich nog steeds het gevoel van iemands vriendin. Ze hield haar arm lus in zijn terwijl hij gekopieerd neer alle wiskunde huiswerk had ze de nacht gedaan zowel voor als alle antwoorden op de vragen te lezen.
Ze herinnerde zich de gladde kant van zijn vijfde klas gezicht, zijn donkere, stijve haren en de geur van de snoep hij kauwde op terwijl hij koortsachtig gekopieerd neer alle antwoorden die ze had zo hard gewerkt om te ontdekken. "Moeten we lopen samen naar school? 'Vroeg ze toen hij eenmaal had gekregen wat hij wilde.
"Ik loop naar school met de jongens," zei hij. "Ik denk niet dat alles girly dingen te doen." Hij heeft nooit weer na dat met haar gepraat en Ana besefte dat hij had gebruikt haar alleen maar om haar huiswerk te kopiëren. Scott's moeder, Anna ontdekte later, had hem bedreigd met het nemen van weinig liga van hem weg als hij niet het inleveren van zijn huiswerk niet starten. In plaats van voltooien van zijn werk dat hij had besloten om gewoon te krijgen van het werk van Ana.
Daarna Ana zwoer off huiswerk, maar niet uit jongens. Door middel van de middelbare school en de middelbare school gedateerd ze een reeks van honkbal spelers, gearheads, stoners en drop-outs, ieder krijgt iets wat ze wilden van Ana en het verlaten van haar gefrustreerd en boos. Zodra ze stopte met de middelbare school, besloot ze om te proberen een man die haar zou geven wat ze zocht, maar een of andere manier kon ze nooit manager te zijn als gekonkel en samenzwerende als de mannen die ze ontmoette.
Ze was er vrij zeker van James was anders, maar nogmaals, had ze gedacht allemaal anders waren. Ze had gedacht dat Devon de monteur ging haar pech streak te breken door het bewegen in met haar en dat Charlie de vrachtwagenchauffeur zou gaan om haar te vragen met hem te trouwen. Fred vertelde haar dat hij zou gaan om haar een auto te verkopen voor goedkope en Miguel zei dat hij haar zou kunnen vinden van een baan en niemand van het ooit gebeurd is.
Zodra ze kregen wat ze wilden uit haar dat ze haar linker alleen, eenzaam, vaak armere, en met haar pech streak steeds langer. Ze hoopte dat James was anders. Ze hoopte dat James zou haar geluk te veranderen als het ging om mannen. De eerste keer dat Ana had James ontmoetten was op haar werk. Het was haar vrije dag, maar ze moest stoppen met werk, omdat ze haar portemonnee en portemonnee in het kleine kastje dat de club haar had toegewezen had vergeten.
Ze had alleen dansen op de afgelegen voor een paar maanden en ze had al vertrokken zonder haar tas drie keer. Ze begon te denken dat ze zou stoppen met haar ID en geld aan het werk.
Donnie, de potige security man die altijd droeg een achteruit hoed met zijn donkere pak, opende de deur toen ze aankwam.
"Wat doe je hier, Ana?" Vroeg hij, met behulp van haar echte naam, niet haar artiestennaam. "DiBartelo hier niet graag willen dat u in de straat kleren."
"Ik liet mijn portemonnee weer in mijn kast," legde ze uit. "
"Ik denk dat je me net gemist," zei Donnie.
"Oh stoppen." "Ja. Ik denk dat je me wilde laten zien wat je eruit zag in je mooie kleren. "
Ana gooide haar haar, het aanvaarden van het compliment, maar wetende dat Donnie was een slecht idee. Hij had gekregen een aantal meisjes ontslagen omdat hij hen had verleid en bedrogen ze in het schenden van het bedrijf het beleid over dating.
Hij was alleen maar meer pech en Ana kon vertellen dat hij had zijn oog op haar. Ze had goed over haar outfit voelt wel. Ze droeg een spijkerbroek die passen precies goed en een wit overhemd met franjes naar beneden het midden van het.
Ze had op haar make-up, haar favoriete kleur van donkere, rode lippenstift te zetten en plaagde haar haar precies goed. Donnie kan pech hebben, maar hij had gelijk over haar op zoek was goed.
Ze duwde een stel jongens die elkaar werden duwen om dichter bij het podium te krijgen. Donna werd uitvoeren. Zij was een populaire, zodat de jongens waren jockeying voor de positie. Ana liep de rug en zag de rest van de vrouwen die ze gewerkt. Ze zwaaiden en babbelde en deed alsof haar berispen voor weer vergeten haar tas.
Ana vond de vrouwen die ze gewerkt. Ze hebben allemaal een gevoel van kameraadschap en genegenheid voor elkaar. Ze waren er voor elkaar toen ging het mis en de meeste van hen had niemand om mee te praten over hun werk, die meestal werd verkeerd begrepen door iedereen in hun leven.
Eens had ze pakte haar tas, Ana verlaten de kleedkamer en gepland om te vertrekken, maar dat was toen ze hem zag. Ze was verliefd geworden op het moment dat ze James had het eerst zag hem. Hij zat aan de bar verzorgt een cranberry sap en dat hij niet gelukkig uit.
Hij draaide het sap glas in een cirkel en niet drinken uit het. Elke keer als de mannen kijken naar Donna's prestaties zou schreeuwen of iets zeggen onbeleefd, James 'ogen zou krijgen echt groot, en hij zijn kaak zou stellen. Hij was duidelijk aanwezig bij de groep mannen, maar werd enigszins verstoord door hun gedrag.
Ana wist DiBartelo, haar baas, niet dansers opknoping rond de bar in hun straat kleren als ze niet werkten wilt, maar er was iets over de man zat er die avond.
"Het hebben van een ruwe nacht, cowboy?" Vroeg ze.
"Ik ben klaar voor deze maniakken te zijn klaar om te vertrekken. Brachten ze me mee naar de bestuurder. "
"Je zou hier een tijdje te zijn," Ana lachte. "Ze lijken alsof ze het hebben van een goede tijd."
"Waar staat dat als je eenmaal bent vrienden met mensen die op de middelbare school, moet je vrienden met hen voor de rest van je leven?"
"Ik zou het niet weten," zei ze. "Ik heb nooit vrienden gemaakt op de middelbare school."
"Ik vind dat moeilijk te geloven, 'zei hij, plotseling realiseren van een mooie vrouw met lang blond haar en hoge leren laarzen zat naast hem en met hem te praten. "Wat is een meisje als je in een plek als deze op enigerlei wijze?"
"Soort van hetzelfde wat je hier doen."
"Bent u hier met iemand? Je vriendje? "Vroeg James, verstoord.
"Je zou kunnen zeggen dat."
"Ik kan niet geloven dat je hier komt met hem. Dat is een heel speciale relatie moet hebben met hem. "
"Ik denk dat u en ik zijn beiden hier onder atypische omstandigheden", zei ze, en glimlachte.
"Ik kan niet geloven dat hij ergens anders als hij kon worden op zoek naar jou," zei James.
"Je bent lief," zei Ana.
"Kan ik u een drank kopen?" Vroeg hij. "Is dat te voren?"
Ana knikte en glimlachte op een manier die laat James weet dat ze wilde dat hij haar te kopen een drankje. James vertelde de barman om haar te krijgen wat ze wil.
"De gebruikelijke, Ana?", Zei de barman, grijnzende.
Ana knikte en de barman schonk haar een drankje.
"Je weet dat de barman? 'Vroeg James.
"Ik doe," Ana fronste.
"Werk je hier?"
"Ik doe."
"En je bent hier niet met je vriendje?"
"Het spijt me dat ik heb gelogen."
"Nou, het belangrijkste stuk van de informatie die hier werd uitgewisseld, is dat je niet een vriendje te hebben."
Ana glimlachte naar hem. Zijn ogen schitterden met kattenkwaad en ze gaf hem haar telefoonnummer. Hij werd toen onmiddellijk aangeklampt door de mannen die hij had gewacht. Donna's dans voorbij was en ze wilden ergens anders heen te gaan.
Een van hen was schreeuwen dat hij wild
e gaan naar een bar en een ander werd te dringen dat ze naar een andere stripclub. Als ze allemaal liep de deur uit, James knipoogde naar haar en ze wist dat ze zou binnenkort van hem horen.
De volgende week kwamen ze voor koffie en zij spraken, echt gepraat. Hij vroeg naar haar en ze vertelde hem over het werk en de dingen die ze leuk vond. Hij vroeg haar over films en tv-shows ze vond en voedingsmiddelen ze haatte.
Ana vond dat hij wilde horen over haar en ze voelde me gedwongen om te blijven praten. Ze vertelde hem over opgroeien op een boerderij, die hem verraste en ze vertelde hem over haar ongeluk streak. Ze vertelde hem over haar droom van het leven in New York en van steeds een danser.
Ze vertelde hem ook over Adam, haar biologische vader, die haar moeder had verlaten toen ze zwanger was en haar moeder was een man toen Ana nog een baby was getrouwd, in de hoop dat Ana nooit zou vinden. Hij hield zijn hoofd en knikte en trok een gezicht alsof hij was echt te luisteren.
Staande op dat perron Ana vroeg zich af of hij was echt bezorgd of dat hij alleen was het maken van dat gezicht te proberen om zichzelf lijkt een goede kerel, zodat hij haar kwetsbaar kon krijgen.
Ze ontmoetten elkaar regelmatig bij diners en koffie plaatsen. Ze zou dragen de mooiste jurken ze bezeten en krijgt haar haar gedaan net voordat ze een ontmoeting met hem. Ze wilde hem geïnteresseerd te houden. Ze wilde dat ze meer dan vrienden zijn. Ze kon vertellen dat hij haar wilde helpen, dat hij voelde me slecht voor haar, maar ze wilde niet dat hij op die manier voelen. Ze wilde met hem en ze wilde dat hij van haar houdt.
"Je komt nooit me zien dansen," zei ze, nippend aan haar koffie op één van hun reguliere bijeenkomsten.
"Ik zei het je. Ik hou niet van die plaats. "
"Het is niet zo slecht," zei ze.
"Ik hou niet van je er werken ook niet."
"Nou, ik weet niet waar ik anders zou werken," zei ze en lachte.
"Je hoeft er niet thuis," zei hij tegen haar. "Je moet een respectabele baan waar je het weekend af te hebben. Het zou gezonder zijn voor u om een gestage salaris verdienen en hebben een regelmatig schema. "
"En waar zou ik een baan als dat vinden?" Vroeg ze, wetende waar dit ging.
"Je kon komen en werken voor mij."
James had een klein bouwbedrijf die onlangs had verdiend een aantal grote contracten. Hij werd gelijk met geld voelen en Ana vermoedde dat ze ging naar de ontvanger van zijn geluk te zijn.
"Hoe lang ben je al na te denken over dit?" Vroeg ze hem.
"Niet te vergeten," voegde hij eraan toe, het negeren van haar vraag, "dat de enige persoon die incheckt je uit me zal zijn."
Ze lachte en aanvaard. Ze vond de manier waarop hij flirtte. Hij slaagde erin om het te doen op een manier die vriendelijk en leuk was.
Ze begon te werken voor James als receptioniste, maar dan snel evolueerde haar rol in de secretaresse, assistent, en soms office manager. Ze was behulpzaam en een goede probleemoplosser. Zodra ze begon te werken met James was elke dag wanneer de dingen echt geëvolueerd tussen de twee van hen.
Ze besefte dat hij was getrouwd toen hij nam haar mee naar een hotel na een van hun data. In eerste instantie ze niet zozeer dat de andere vrouw erg. Na bijna een jaar al, nadat ze routines en inside jokes, dagen van de week en de geheimen van hun eigen had vastgesteld, Ana vroeg hem of hij ooit zou gaan om zijn vrouw te verlaten.
"Het is ingewikkeld," antwoordde hij.
"Ze zeggen altijd 'het is ingewikkeld,' 'schreeuwde ze. "Maar het is nooit. Het is simpel. Ik ben niet goed genoeg om te trouwen. Dat is wat je denkt, is het niet? Ik ben slechts enkele stripper je begon slapen met. "
"Het is niet waar," zei hij. "Maar het beëindigen van een huwelijk is niet zoals het breken van een lease. Er is veel dat gaat in het. "
"Ik weet het," zei ze en begroef haar gezicht in zijn borst. "Het spijt me Ik verloor mijn hoofd voor een tweede. Ik hou van je, James. Ik hou zoveel van je. Ik wil je helemaal voor mezelf. Ik weet dat het verkeerd is, maar het is hoe ik me voel. "
"Ik weet het," zei James. "Ik voel hetzelfde."
"Waar zouden we gaan?" Vroeg ze en glimlachte naar hem, wetende wat hij zou zeggen.
"We kunnen samen naar New York te gaan," antwoordde hij. "Ik kon het bedrijf te verkopen en mijn contacten en daar beneden te bewegen. Het zou niet gemakkelijk zijn. Wij zouden hebben allebei heel hard werken. Ik zou uw hulp nodig. "
"Ik zou zo veel helpen," aldus Ana. "Je zou zien."
Deel II: Ana
Ze wist dat ze zou hem niet hebben geloofd, maar zet ze haar hoop in hem. Ze legde haar altijd hoop in de mannen in haar leven. Hoewel ze wist hoe mannen waren. Ze had bekend sinds de dag dat ze geboren was wat mannen waren.
Ana kon vertellen vanaf het moment dat ze heel jong was, dat er iets anders over haar familie. Haar moeder had geprobeerd om het te verbergen voor haar, maar er was slechts zo veel ze kon bedekken.
Haar vader was zorgzaam en sterk de manier waarop een vader hoort te zijn, maar er was iets anders aan hun relatie. Hij leek altijd uit te stellen naar Ana's moeder als het ging om het disciplineren van haar.
Ze begon te vragen haar moeder erover toen ze op de lagere school. Ze had op een van de muren met haar kleurpotloden getekend nadat ze had niet verteld. Ze wist dat ze zou gaan in de problemen te komen, maar ze zorgde ervoor dat ongehoorzaam voor haar vader en niet haar moeder.
"Mamma, 'vroeg ze, haar moeder toen ze schrobde de vloer, een van haar meest voorkomende disciplines. "Waarom doet papa altijd naar je kijken als ik stout?"
"Omdat hij niet weet hoe je discipline," haar moeder had gezegd. Momma zat in haar schommelstoel, het lezen van de krant als Ana schrobde de vloer. "Zorg in de hoeken en onder de kasten te komen. '
"Cecily's vader tuchtigt haar," vervolgde Ana, nog schrobben en nog steeds op haar handen en knieën. "En Bobby en Nancy's vader doet dat ook. U bent de enige moeder die disciplines. "
"Niet zo veel over wat iedereen aan het doen is zorgen," antwoordde haar moeder, die haar papier naar beneden en zitten in haar stoel. "Al die papa's slaan hun kinderen en wij niet dat hier te doen. Wilt u krijgen afgedroogd? "
"Is het omdat hij is niet mijn echte vader? 'Vroeg ze.
Op dat sprong Ana's momma uit haar stoel. Het papier spatte open en viel op de grond in een hoop van zwart en grijs pagina. Ana niet eens de kant naar beneden. Wanneer het verband met haar wang, haar gezicht gestoken en ze voelde de tranen in haar ogen goed.
"Waag het niet zeggen," zei haar moeder. "Wie heeft je dat verteld? '
"Niemand", zegt Ana, het schrappen van de spons en houdt haar gezicht. "Ik maakte het op."
"Ga naar je kamer."
Ana's moeder had haar nooit raken voordat en ze haar nooit meer geraakt, maar dat was het moment Ana wist zeker dat de man die ze kenden als papa, de man die van haar hield meer dan enig ander mens op de planeet en de man van wie ze hield meer dan iemand anders, was niet haar echte vader. In de loop der jaren Ana hield haar ogen open voor meer informatie.
Ze hoorde soms de naam Clara fluisterde op gedempte toon. Ze zou horen haar moeder zachtjes huilen terwijl ze sprak met haar vader. Ana zou afvragen wie Clara was en wat ze moest doen met haar echte vader.
Soms Ana zou boos op deze man had ze nooit ontmoet. Ze zou willen dat ze hem kon ontmoeten, zodat ze kon spuwen in zijn ogen en de vloek op hem. Andere keren dat ze zou denken dat hij een vrachtwagenchauffeur, of een spoorlijn man, op de weg was, sparen het geld nodig, zodat hij terug kon komen en haar te redden uit dit leven haatte ze.
Hij nooit meer terug natuurlijk, maar Ana graag voorstellen dat het gebeurde toen ze werd boos en toen ze haar zin niet kreeg. Toen ze ouder werd en afgestudeerd aan de basisschool naar de middelbare school en van middelbare school naar de middelbare school, omdat ze gedateerd al die jongens en had haar hart gebroken door ze allemaal, werd ze meer en meer boos. Ze nam een groot deel van haar woede op haar ouders. Ze maakte veel beschuldigingen en zei dat een heleboel dingen die ze niet terug kon nemen.
Toen ze 17 was en ziek van de middelbare school, ziek van jongens, ziek van het leven op een boerderi
j met haar moeder en een man die niet haar vader was, eindelijk had ze het uit met haar moeder. Ze vertelde haar dat ze wegging. Ze vertelde haar dat een jongen genaamd Allan ging om haar weg te nemen van dit alles.
"Nu weet ik waarom mijn echte vader rende weg," zei ze, in een poging om haar moeder te kwetsen.
"Je weet niet waar je het over hebt."
"Zeker weten? Dan is die Clara? 'Ana zei de naam alsof ze een bom laten ontploffen.
'Weet je niet praten over haar,' zei haar moeder en verliet de kamer.
Ana wist dat haar moeder liet haar gaan. Ana probeerde niet te huilen als ze gooide alle kleren die ze kon in een rugzak en liep naar de bar Allan zei dat hij haar zou ontmoeten. Hij toonde nooit op, natuurlijk, maar Ana bleef toch gaan.
Ze had niet meer gezien haar moeder.
#
Terwijl ze wachtte voor James, Ana keek elke trein als het gepulste door de Albany treinstation. Één trein na de andere voorbij haar door. Elke trein trok meer passagiers te gieten door de deuren van het station. Ze probeerde niet te kijken. Ze probeerde de menigte niet te scannen, op zoek naar James. Zodra ze dacht dat ze zag iemand, een lange man, met een lange gang, kort donker haar en die perfecte neus, maar als hij dichterbij kwam besefte ze dat hij het niet was. Hij was niet knap genoeg. Hij had niet die intense ogen.
