Delphi Complete Works of Quintus Smyrnaeus
Page 62
Ἀτρεῖδαι προέηκαν ἐϋκτιμένην ποτὶ Λῆμνον
335 Τυδέος ὄβριμον υἷα μενεπτόλεμόν τ᾽ Ὀδυσῆα
νηὶ θοῇ τοὶ δ᾽ αἶψα ποτὶ πτόλιν Ἡφαίστοιο
ἤλυθον Αἰγαίοιο διὰ πλατὺ χεῦμα θαλάσσης,
Λῆμνον ἐς ἀμπελόεσσαν, ὅπῃ πάρος αἰνὸν ὄλεθρον
ἀνδράσι κουριδίοισιν ἐμητίσαντο γυναῖκες
340 ἔκπαγλον κοτέουσαι, ἐπεί σφεας οὔτι τίεσκον,
ἀλλ᾽ ἄρα δμωιάδεσσι παρευνάζοντο γυναιξὶ
Θρηικίῃς, τὰς δουρὶ καὶ ἠνορέῃ κτεάτισσαν
πέρθοντές ποτε γαῖαν ἀρηιφίλων Θρηΐκων:
αἱ δὲ μέγα ζήλοιο περὶ κραδίῃσι πεσόντος
345 θυμὸν ἀνοιδήσαντο, φίλους δ᾽ ἀνὰ δώματ᾽ ἀκοίτας
κτεῖνον ἀνηλεγέως, ὑπὸ χείρεσιν, οὐδ᾽ ἐλέησαν
κουριδίους περ ἐόντας: ἐπεὶ μέγα μαίνεται ἦτορ
ἀνέρος ἠδὲ γυναικός, ὅτε ζηλήμονι νούσῳ
ἀμφιπέσῃ: κρατεραὶ γὰρ ἐποτρύνουσιν ἀνῖαι:
350 ἀλλ᾽ αἵ γε σφετέροισιν ἐπ᾽ ἀνδράσι πῆμ᾽ ἐβάλοντο
νυκτὶ μιῇ, καὶ πᾶσαν ἐχηρώσαντο πόληα
παρθέμεναι φρεαὶ θυμὸν ἀταρβέα καὶ μέγα κάρτος.
οἱ δ᾽ ὅτε δὴ Λῆμνον ζαθέην κίον ἠδὲ καὶ ἄντρον
λαΐνεον, τόθι κεῖτο πάϊς Ποίαντος ἀγαυοῦ,
355 δὴ τότ᾽ ἄρα σφίσι θάμβος ἐπήλυθεν, εὖτ᾽ ἐσίδοντο
ἀνέρα λευγαλέῃσιν ἐπιστενάχοντ᾽ ὀδύνῃσι
κεκλιμένον στυφελοῖο κατ᾽ οὔδεος: ἀμφὶ δ᾽ ἄρ᾽ αὐτῷ
οἰωνῶν πτερὰ πολλὰ περὶ λεχέεσσι κέχυντο:
ἄλλα δέ οἱ συνέραπτο περὶ χροΐ, χείματος ἄλκαρ
360 λευγαλέου: δὴ γάρ μιν ἐπὴν ἕλε λιμὸς ἀτερπής,
βάλλεν ἀάσχετον ἰόν, ὅπῃ νόος ἰθύνεσκε:
καὶ τὰ μὲν ἄρ κατέδαπτε, τὰ δὲ πτερά οἱ περίβαλλε.
φύλλα δέ οἱ παρέκειτο, τά θ᾽ ἕλκεος οὐλομένοιο
ἀμφετίθει καθύπερθε μελαίνης ἄλκαρ ἀνίης.
αὐαλέαι δέ οἱ ἀμφὶ κόμαι περὶ κρατὶ κέχυντο
365 θηρὸς ὅπως ὀλοοῖο, τὸν ἀργαλέης δόλος ἄγρης
μάρψῃ νυκτὸς ἰόντα θοοῦ ποδός, ὃς δ᾽ ὑπ᾽ ἀνάγκης
τειρόμενος ποδὸς ἄκρον ἀταρτηροῖσιν ὀδοῦσι
κόψας εἰς ἑὸν ἄντρον ἀφίκεται, ἀμφὶ δέ οἱ κῆρ
τείρει ὁμοῦ λιμός τε καὶ ἀργαλέαι μελεδῶναι:
370 ὣς τὸν ὑπὸ σπέος εὐρὺ κακὴ περιδάμνατ᾽ ἀνίη:
καί οἱ πᾶν μεμάραντο δέμας, περὶ δ᾽ ὀστέα μοῦνον
ῥινὸς ἔην, ὀλοὴ δὲ παρηίδας ἀμφέχυτ᾽ αὐχμὴ
λευγαλέον ῥυπόωντος: ἀνιηρὸν δέ μιν ἄλγος,
δάμνατο: κοῖλαι δ᾽ ἔσκον ὑπ᾽ ὀφρύσιν ἀνδρὸς ὀπωπαὶ
375 αἰνῶς τειρομένοιο: γόος δέ μιν οὔποτ᾽ ἔλειπεν,
οὕνεκά οἱ μέλαν ἕλκος, ἐς ὀστέον ἄχρις ἱκέσθαι,
πυθόμενον καθύπερθε λυγραὶ ὑπέρεπτον ἀνῖαι.
ὡς δ᾽ ὅτ᾽ ἐπὶ προβολῇσι πολυκλύστοιο θαλάσσης
πέτρην παιπαλόεσσαν ἀπειρεσίης ἁλὸς ἅλμη
380 δάμναθ᾽ ὑποτμήγουσα μάλα στερεήν περ ἐοῦσαν,
θεινομένης δ᾽ ἄρα τῆς ἀνέμῳ καὶ χείματι λάβρῳ
χηραμὰ κοιλαίνονται ὑποβρωθέντα θαλάσσῃ:
ὣς τοῦ ὑπίχνιον ἕλκος ἀέξετο πυθομένοιο
ἰοῦ ἄπο, στυφελοῖς τόν οἱ ἐνομόρξατ᾽ ὀδοῦσι
385 λυγρὸς ὕδρος, τόν φασιν ἀναλθέα τε στυγερόν τε
ἔμμεναι, ὁππότε μιν τέρσῃ περὶ χέρσον ἰόντα
ἠελίοιο μένος: τῷ καὶ μέγα φέρτατον ἄνδρα
τεῖρε δυσαλθήτοισιν ὑποδμηθέντ᾽ ὀδύνῃσιν:
ἐκ δέ οἱ ἕλκεος αἰὲν ἐπὶ χθόνα λειβομένοιο
390 ἰχῶρος πεπάλακτο πέδον πολυχανδέος ἄντρου
θαῦμα μέγ᾽ ἀνθρώποισι καὶ ὕστερον ἐσσομένοισι.
καί οἱ πὰρ κλισίην φαρέτρη παρεκέκλιτο μακρὴ
ἰῶν πεπληθυῖα: πέλοντο δ̓ἄρ᾽ οἱ μὲν ἐπ᾽ ἄγρην,
οἱ δ᾽ ἐς δυσμενέας, τοὺς ἄμφεχε λοίγιον ὕδρου
395 φάρμακον αἰνομόροιο: πάροιθε δέ οἱ μέγα τόξον
κεῖτο πέλας, γναμπτοῖσιν ἀρηράμενον κεράεσσι
χερσὶν ὑπ᾽ ἀκαμάτῃσι τετυγμένον Ἡρακλῆος.
τοὺς δ᾽ ὁπότ᾽ εἰσενόησε ποτὶ σπέος εὐρὺ κιόντας,
ἐσσυμένως οἴμησεν ἐπ᾽ ἀμφοτέροισι τανύσσαι
400 ἀλγινόεντα βέλεμνα χόλου μεμνημένος αἰνοῦ,
οὕνεκά μιν τὸ πάροιθε μέγα στενάχοντα λίποντο
μοῦνον ἐρημαίοισιν ἐπ᾽ αἰγιαλοῖσι θαλάσσης.
καί νύ κεν αἶψ᾽ ἐτέλεσσεν, ἅ οἱ θρασὺς ἤθελε θυμός,
εἰ μή οἱ στονόεντα χόλον διέχευεν Ἀθήνη
405 ἀνέρας εἰσορόωντος ὁμήθεας: οἱ δέ οἱ ἄγχι
ἤλυθον ἀχνυμένοισιν ἐοικότε: καί ῥά μιν ἄμφω
ἄντρου ἔσω κοίλοιο παρεζόμενοι ἑκάτερθεν
ἕλκεος ἀμφ᾽ ὀλοοῖο καὶ ἀργαλέων ὀδυνάων
εἴροντ᾽: αὐτὰρ ὁ τοῖσιν ἑὰς διεπέφραδ᾽ ἀνίας.
410 οἱ δέ ἑ θαρσύνεσκον: ἔφαντο δέ οἱ λυγρὸν ἕλκος
ἐξ ὀλοοῖο μόγοιο καὶ ἄλγεος ἰήσασθαι,
ἢν στρατὸν εἰσαφίκηται Ἀχαιικόν, ὅν ῥα καὶ αὐτὸν
φάντο μέγ᾽ ἀσχαλάαν παρὰ νήεσιν ἠδὲ καὶ αὐτοὺς
Ἀτρείδας ἅμα τοῖσι: κακῶν δέ οἱ οὔτιν᾽ Ἀχαιῶν
415 αἴτιον ἔμμεν᾽ ἔφαντο κατὰ στρατόν, ἀλλ᾽ ἀλεγεινὰς
μοίρας, ὧν ἑκὰς οὔτις ἀνὴρ ἐπινίσσεται αἶαν,
ἀ
λλ᾽ αἰεὶ μογεροῖσιν ἐπ᾽ ἀνδράσιν ἀπροτίοπτοι
στρωφῶντ᾽ ἤματα πάντα, βροτῶν γένος ἄλλοτε μέν που
βλάπτουσαι κατὰ θυμὸν ἀμείλιχον, ἄλλοτε δ᾽ αὖτε
420 ἔκποθι κυδαίνουσαι: ἐπεὶ μάλα πάντα βροτοῖσι
κεῖναι καὶ στονόεντα καὶ ἤπια μηχανόωνται
αὐταὶ ὅπως ἐθέλουσιν. ὁ δ᾽ εἰσαΐων Ὀδυσῆος
ἠδὲ καὶ ἀντιθέου Διομήδεος αὐτίκα θυμὸν
ῥηιδίως κατέπαυσεν ἀνιηροῖο χόλοιο,
425 ἔκπαγλον τὸ πάροιθε χολούμενος, ὅσσ᾽ ἐπεπόνθει.
οἱ δέ μιν αἶψ᾽ ἐπὶ νῆα καὶ ἠιόνας βαρυδούπους
καγχαλόωντες ἔνεικαν ὁμῶς σφετέροισι βελέμνοις:
καί ῥά οἱ ἀμφεμάσαντο δέμας καὶ ἀμείλιχον ἕλκος
σπόγγῳ ἐϋτρήτῳ, κατὰ δ᾽ ἔκλυσαν ὕδατι πολλῷ.
430 ἀμπνύνθη δ᾽ ἄρα τυτθόν: ἄφαρ δέ οἱ ἐγκονέοντες
δόρπον ἐῢν τεύξαντο μεμαότι: σὺν δὲ καὶ αὐτοὶ
δαίνυντ᾽ ἔνδοθι νηός. ἐπήλυθε δ᾽ ἀμβροσίη νύξ,
τοῖσι δ᾽ ἐφ᾽ ὕπνος ὄρουσε: μένον δ᾽ ἄχρις Ἠριγενείης
ἀμφιάλου Λήμνοιο παρ᾽ ᾐόσιν: αὐτὰρ ἅμ᾽ ἠοῖ
435 πείσμαθ᾽ ὁμῶς εὐνῇσιν ἐϋγνάμπτοισιν ἄειραν
ἔκτοθεν ἐγκονέοντες: ἐπιπροέηκε δ᾽ Ἀθήνη
ἐξόπιθεν πνείοντα τανυπρώρου νεὸς οὖρον.
ἱστία δ᾽ αἶψ᾽ ἐτάνυσσαν ὑπ᾽ ἀμφοτέροισι πόδεσσι,
νῆα κατιθύνοντες ἐΰζυγον: ἡ δ᾽ ὑπ᾽ ἰωῇ
440 ἔσσυτ᾽ ἐπὶ πλατὺ χεῦμα: μέλαν δ᾽ ἀμφέστενε κῦμα
ῥηγνύμενον: πολιὸς δὲ περίζεε πάντοθεν ἀφπός:
ἀθφὶ δέ οἱ δελφῖνες ἀολλέες ἐσσεύοντο
ῥίμφα διαπρήσσοντες ἁλὸς πολιοῖο κέλευθα.
οἱ δ᾽ ἄφαρ Ἑλλήσποντον ἐπ᾽ ἰχθυόεντ᾽ ἀφίκοντο,
445 ᾗχι καὶ ἄλλαι νῆες ἔσαν: κεχάροντο δ᾽ Ἀχαιοί,
ὡς ἴδον οὓς ποθέεσκον ἀνὰ στρατόν. οἱ δ᾽ ἄρα νηὸς
ἀσπασίως ἀπέβησαν: ἔχεν δ᾽ ἄρα χεῖρας ἀραιὰς
Ποίαντος θρασὺς υἱὸς ἐπ᾽ ἀνέρας, οἵ ῥά μιν ἄμφω
λυγρὸν ἐπισκάζοντα ποτὶ χθόνα δῖαν ἄγεσκον
450 ἀμφοτέρων κρατερῇσιν ἐπικλινθέντα χέρεσσιν:
ἠΰτ᾽ ἐνὶ ξυλόχοισιν ἐς ἥμισυ μέχρι κοπεῖσαν
φηγὸν ὑφ᾽ ὑλοτόμοιο βίης ἤ πίονα πεύκην
τυτθὸν ἔθ᾽ ἑστηυῖαν, ὅσον λίπε δρυτόμος ἀνὴρ.
πρέμνον ὑποτμήγων λιπαρόν, δάος ὄφρα πέληται
455 πίσσα πυρὶ δμηθεῖσα κατ᾽ οὔρεα, τὴν δ᾽ ἀλεγεινῶς
ἀχθομένην ἄνεμός τε καὶ ἀδρανίη ποτικλίνῃ
ἔρνεσιν εὐθαλέεσσι, φέρουσι δέ μιν βαρέουσαν:
ὣς ἄρ᾽ ὑπ᾽ ἀτλήτῳ βεβαρημένον ἄλγεϊ φῶτα
θαρσαλέοι ἥρωες ἐπικλινθέντα φέρεσκον
Ἀργείων ἐς ὅμιλον ἀρήιον: οἱ δ᾽ ἐσιδόντες
460 ᾤκτειραν μάλα πάντες ἑκηβόλον ἀνέρα λυγρῷ
ἕλκεϊ τειρόμενον: τὸν δὲ στερεὸν καὶ ἄνουσον
ὠκύτερον ποίησε νοήματος αἰψηροῖο
ἶσος ἐπουρανίοις Ποδαλείριος, εὖ μὲν ὕπερθε
πάσσων φάρμακα πολλὰ καθ᾽ ἕλκεος, εὖ δὲ κικλήσκων
465 οὔνομα πατρὸς ἑοῖο: θοῶς δ᾽ ἰάχησαν Ἀχαιοὶ
πάντες κυδαίνοντες ὁμῶς Ἀσκληπιοῦ υἷα.
καί μιν φαιδρύναντο καὶ ἀμφί ἑ χρῖσαν ἐλαίῳ
προφρονέως: ὀλοὴ δὲ κατηφείη καὶ ὀϊζὺς
ἀθανάτων ἰότητι κατέφθιτο: τοὶ δ᾽ ἀνὰ θυμὸν
470 τέρποντ᾽ εἰσορόωντες: ὁ δ᾽ ἄμπνυεν ἐκ κακότητος:
ἀχροίῃ δ᾽ ἄρ᾽ ἔρευθος ἐπήλυθεν, ἀργαλέῃ δὲ
ἀδρανίῃ μέγα κάρτος: ἀέξετο δ᾽ ἅψεα πάντα.
ὡς δ᾽ ὁπότ᾽ ἀλδαίνηται ἐπὶ σταχύεσσιν ἄρουρα,
ἣν τὸ πάρος φθινύθουσαν ἐπέκλυσε χείματος αἰνοῦ
475 ὄμβρος ἐπιβρίσας, ἡ δ᾽ ἀλδομένη ἀνέμοισι
μειδιάᾳ τεθαλυῖα πολυκμήτῳ ἐν ἀλωῇ:
ὣς ἄρα τειρομένοιο Φιλοκτήταο πάροιθε
πᾶν δέμας αἶψ᾽ ἀνέθηλεν: ἐϋτροχάλῳ δ᾽ ἐνὶ κοίλῃ
κάλλιπε κήδεα πάντα, τά οἱ περιδάμνατο θυμόν.
480 Ἀτρεῖδαι δ᾽ ὁρόωντες ἅτ᾽ ἐκ θανάτου ἀνιόντα
ἀνέρα θαυμάζεσκον: ἔφαντο γὰρ ἔμμεναι ἔργον
ἀθανάτων: τὸ δ᾽ ἄρ᾽ ἦεν ἐτήτυμον, ὡς ἐνόησαν:
καὶ γάρ οἱ μέγεθός τε καὶ ἀγλαΐην κατέχευεν
ἐσθλὴ Τριτογένεια: φάνη δ᾽ ἄφαρ, οἷος ἔην περ
485 τὸ πρὶν ἐν Ἀργείοισι πάρος κακότητι δαμῆναι.
καὶ τότ᾽ ἄρ᾽ ἐς κλισίην Ἀγαμέμνονος ἀφνειοῖο
πάντες ὁμῶς οἱ ἄριστοι ἄγον Ποιάντιον υἷα:
καί μιν κυδαίνοντες ἐπ᾽ εἰλαπίνῃσι γέραιρον.
ἀλλ᾽ ὅτε δὴ κορέσαντο ποτοῦ καὶ ἐδητύος ἐσθλῆς,
490 δὴ τότε μιν προσέειπεν ἐϋμμελίης Ἀγαμέμνων:
‘ὦ φίλ᾽, ἐπειδή περ σὲ θεῶν ἰότητι πάροιθε
Δήμνῳ ἐν ἀμφιάλῳ λίπομεν, βλαφθέντε νόημα,
μὴ δὴ νῦν χόλον αἰνὸν ἐνὶ φρεσὶ σῇσι βαλέσθαι:
οὐ γάρ ἄνευ μακάρων τάδ᾽ ἐρέξαμεν, ἀλλά που αὐτοὶ
495 ἤθελον ἀθάνατοι νῶιν κακὰ πολλὰ βαλέσθαι
σεῦ ἀπὸ νόσφιν ἐόντος, ἐπεὶ περίοιδας ὀϊστοῖς
δυσμενέας δάμνασθαι, ὅτ᾽ ἀντία σεῖο μάχονται.
ἀνδράσι γὰρ βιότοιο πολυπλάγκτοιο κέλευθοι
πᾶσαν ἀν᾽ ἤπειρον πέλαγός τ᾽ ἀνὰ μακρὸν ἄϊστοι
500 Μοιράων ἰ
ότητι πολυσχιδέες τε πέλονται,
πυκναί τε σκολιαί τε, τετραμμέναι ἄλλυδις ἄλλη:
τῶν δὲ δι᾽ αἰζηοὶ φορέονθ᾽ ὑπὸ δαίμονος Αἴσῃ
εἰδόμενοι φύλλοισιν ὑπὸ πνοιῇς ἀνέμοιο
σευομένοις: ἀγαθὸς δὲ κακῇ ἐνέκυρσε κελεύθῳ
505 πολλάκις, οὐκ ἐσθλὸς δ᾽ ἀγαθῇ: τὰς δ᾽ οὔτ᾽ ἀλέασθαι
οὔτ᾽ ἄρ ἑκών τις ἑλέσθαι ἐπιχθόνιος δύνατ᾽ ἀνήρ:
χρὴ δὲ σαόφρονα φῶτα, καὶ ἢν φορέηθ᾽ ὑπ᾽ ἀέλλαις
οἴμην ἀργαλέην, στερεῇ φρενὶ τλῆναι ὀϊζύν.
ἀλλ᾽ ἐπεὶ ἀασάμεσθα καὶ ἠλίτομεν τόδε ἔργον,
510 ἐξαῦτις δώροισιν ἀρεσσόμεθ᾽ ἀπλήτοισι,
Τρώων ἤν ποθ᾽ ἕλωμεν ἐϋκτίμενον πτολίεθρον:
νῦν δὲ λάβ᾽ ἑπτὰ γυναῖκας ἐείκοσί τ᾽ ὠκέας ἵππους
ἀθλοφόρους τρίποδάς τε δυώδεκα, τοῖς ἐπὶ θυμὸν
τέρψεις ἤματα πάντα: καὶ ἐν κλισίῃσιν ἐμῇσιν
515 αἰεί τοι παρὰ δαιτὶ γέρας βασιλήιον ἔσται.’
ὣς εἰπὼν ἥρωι πόρεν περικαλλέα δῶρα.
τὸν δ᾽ ἄρα Ποίαντος προσέφη κρατερόφρονος υἱός:
‘ὦ φίλος, οὔ τοι ἐγὼν ἔτι χώομαι, οὐδὲ μὲν ἄλλῳ
Ἀργείων, τῶν εἴ τις ἔτ᾽ ἤλιτεν εἵνεκ᾽ ἐμεῖο:
520 οἶδα γάρ, ὡς στρεπτὸς νόος ἀνδράσι γίνεται ἐσθλοῖς,
οὐδ᾽ αἰεὶ χαλεπὸν θέμις ἔμμεναι οὐδ᾽ ἀσύφηλον,
ἀλλ᾽ ὁτὲ μὲν σμερδνὸν τελέθειν, ὁτὲ δ᾽ ἤπιον εἶναι.
νῦν δ᾽ ἴομεν ποτὶ κοῖτον, ἐπεὶ χατέοντι μάχεσθαι
βέλτερον ὑπνώειν ἢ ἐπὶ πλέον εἰλαπινάζειν.’