by Josh Law
Hij keek van elk gezicht. Bacardi stond tot de tanden gewapend met een doos van granaten die Tito had op het huis. Er was Sally met Dr. Clark. Le Peyo stond achter Renee, knippert een spottende grijns van Alex liever stortte op zijn knieën op de daverende Jaguar deck, bush aansleept.
Nick ingeslikt als hij hoorde de muzzleloaders implementeren het dampabsorptievat en voelde ze zoevend overhead. Ze waren klein en aluminium. Als ze botst met iedereen, gelukkig, de wond we ongeveer even slecht als getting gevild met grote hagel.
Hij had hen gebracht in dit knotsgekke. Hij zwoer op welke brandbaar materiaal bewaard zijn ziel in lichterlaaie dat hij zou hen uit. Zelfs als dat betekende Doorgedreven voor deze ziel.
"Ho!" kans was gigantisch mechpak zijn voeten en gezwaai. Ze waren bijna aan het eiland.
Ze stonden genageld als het dreunen van de motoren overleed in de lucht. De piloten er vallen als vliegen. Helikopter, vliegtuig en oorlogsschip alike opgestapeld op elkaar, de een na de ander, een plaag sprinkhanen neerzet in de Sun's fury.
Ze landde met het crescendo van metalen tegenaan. Vervolgens een brand rose. Wit, in eerste instantie, vlammend heet, smelt de spooraansluiting uit hun eigen boten en dwingen hen vergaan als de wrekende engel's hand blurbs uit het water en op de Waker de rotsen.
Deze stof is brandbaar als toxisch zijn voor de menselijke luchtwegen. Een brand werd een opwellingen. Prometheus ontketend. Hoop sterven in de Pacific skyline.
De wereld keken vanaf hun nieuws streaming media zoals de oceaan weggeknipt met vuur en nam een kwart van Guatavita's beschadigd U.S. vloot terug naar de diepten. Voor het eerst in de geschiedenis van de mensheid echt begreep de kracht van individuen in de wereld.
Hoofdstuk 1:
Ze renden naar hem vanuit elke hoek van het eiland, breaking free van burchten en ketens, sommige zelfs klimmen uit test tonnen chemicaliën. Het was niet allemaal door een lange shot, maar sommigen van hen had weten te bereiken hun onverschrokken Lazarus en voor hen was het rapture.
Nick lachte, trekken zijn overhemd weer als hij ondervond Whitehorse is terug baanbrekende omhelzing.
"Dat was mooi, man! Ik ben sprakeloos!" Nick's hair stond.
"Nicolas, mijn jongen. U kon niet sprakeloos als ik gezaaid uw lippen samen." Whitehorse knalt Nick op de achterkant. De jongen boog halverwege over grinniken.
"Hallo daar. Je Alex?" van Whitehorse naar Alex. Zijn haar was haren ook uit angst. Guatavita had niet begonnen uit te zenden en de legioenen en het eiland krioelden van God wist wat. Hij had nog nooit gehoord wat er gezegd is over de wederopgestane gekke wetenschapper, maar hij wist door zijn broer's uitbarsting terug op terrassen die er maar iets gevaarlijks schuilt in de donkere gedeelten van deze sand dollar met een groot gebouw dat leek op een distilleerderij bovenop haar single hill.
"The one and only at your service." Alex uitgevoerd om een schijnproces strik. Whitehorse chuckled.
"Ik kan je vertellen twee broeders zijn." Hij schudde zijn hoofd.
"Maak kennis met de rest van mijn bonte, Dhr Whitehorse." Nick verlengd een hand te geven zijn moeder, Renee, de Prescott kids en de gangsters zoals ze kwamen allen lopen of rennen tegen hen. Marilyn botst met haar zoon's schouders en gesponnen hem halverwege rond hem en kus beide kanten van zijn gezicht.
"Dit is mijn moeder, natuurlijk." Hij lachte en kuste haar op haar hoofd.
"Ja, en dit is de mijne." Alex lachte als Renee rende naar hem en pakte hem rond de taille, hugging hem alsof ze probeerde te breken hem doormidden.
"Nou, ik heb hem, maar ja hij is net zo mijn zoon als niet meer dan als ik er een zou bevallen." Renee balken, nooit gehoord dat hij zegt dit rechtstreekse aan- of verkopen van waardepapieren. Zij sprong van hem aan het toeval die geluidloos op zoek zijn.
"Goed je te ontmoeten, dames." Whitehorse getipt zijn oude hoed van hen beiden. Het stof vlekken uit haar lange jaren opgehangen aan een verre relatie prikbordbericht vertelde hoe ze echt lang was want hij had liep in de zon. Dit was een artikel van zijn oorspronkelijke kleding die de Geschiedkundige Vereniging overtuiging hadden gezegd ten opzichte van schip via snail mail naar Waker's Island. Hij droeg moderne civiele uitmonstering op de rest van zijn persoon, borst bedekt met een kogelvrij vest. Tijdens hun uitzinnige escape, de andere Wakers had gebouwd make-shift body armor uit platen van staal ze verzameld bij het schroot palen een paar honderd meter van het strand.
"Goed om aan de geheimzinnig leger dat redden Durango uit de gek wetenschap Apocalypse. " Marilyn schudde Whitehorse.
Cipriano geïntensiveerd naast haar tekening bergend dicht. Chief Riggs naderen, een brow geheven. Hij was klaar voor wat ging komen.
"Ja, wat zijn wij tegen hier?" Cipriano's gezicht was wreathed in sigaar als een halo zijn onheilspellende macht. Whitehorse blik hem onzeker en keek Nicky.
"Ik ga ervan uit dat u gekozen niet te vertellen wat ik panden in u daarnet?" Hij wordt ingeslikt. Dit zou zwaar nieuws.
"Het delicate onderwerp is zeker serieus rock my brother's grondwet. Niet dat hij niet man genoeg! Hij toevallig ernstige geschiedenis met de situatie. Zoals u weet, Mr. Whitehorse." Nick ingeslikt en keek naar Alex's ogen dat was verdwenen. Zijn lippen had blauw rond de velgen. Hij dacht zonder hem te horen. Het idee had behekst zijn dromen temidden van alle andere dingen die hij had meegemaakt. Hij zou niet snel vergeten de nacht had hij zijn vastgehaakt aan de dode, bevroren harten zijn geslacht Elder Brothers.
"Het Swift, nietwaar?" Alex stuwt de geweer hij droeg onderbewust, zijn hele lichaam ontziet. Nick keek hem in amaze. Hij was snel op de hoogte.
"Ze gebruikt dat verdomde serum op de arts en bracht hem terug uit de dood en gaat hij weer te treiteren wij alweer." Alex's knieën wendde zich tot zachte serveren onder hem. Nick betrapt hem rond de taille en trok hem aan zijn borst.
"Het is in orde. Je oke. Hij kwalificatietoernooien mij eerst, man." Nick van zijn gezicht in zijn broer's hair probeert hij zijn eigen adem. De gedachte aan deze maniac opnieuw...
Marilyn's neus bloeding. Rage was ripping haar ziel tot duizend verschillende stukjes, een nieuwe dimensie van elke scherf, uitdieping haar vastberadenheid. Ze ging naar de jongens en nam Alex's gezicht in haar handen.
"Deze keer zullen wij de enigen zijn die hem meenemen." Ze gebalde haar bek, waardoor hij eerst in gestage haar ogen. Hij knikte en gevangen zijn ademhaling. Nick trok hem omhoog. Hij was sterk op diens hielen weer maar toch leunde op zijn broer de schouders een beetje onzeker.
"Dit is dus een rebellie/ reconnaissance/ reddingsoperatie, Whitehorse?" Marilyn gekeerd.
"Nou, ja, ma'am, u hebt het beter dan ik ooit zou kunnen. De andere Wakers zijn uiteraard onze topprioriteit. Maar veel van de dingen die de Doc werkt aan zijn prille begin stadia en hij heeft dus niet veel extra charges. Als we met het nu, we onze vijand van maanden. Denk aan een Indiase raid, dames en heren." Hij geplukt een pistool uit zijn gordel met een game glimlach.
Cipriano knikte naar zijn baan om beschermende barrières rond de Prescott kinderen en vrouwen. Ze verhuisde in één, zoals een onstuitbare wand van hevige brand bij het fort. Whitehorse, Nick en Alex guarding weerszijden van hem, wachtend voor Swift's lijfwachten om afspringen van de boomrijke op elk moment van de dag.
Ze verpakt door de bomen op een oude pad. De Wakers dat had weten te ontsnappen naar de buitenkant van deze menselijke muur Parforce-jacht eromheen zoals elektriciteit uit obstructies, een manier om de adem van release deze forsaken place. De deur naar de vrijheid had geopend. Het was de weg van deze nachtmerrie, deze tweede dood dat hun eeuwige slaap lijkt een verleende wens enkel de grote dromers kunnen fabriceren. Hun fearless leader en inspiratie was teruggekeerd. Lazarus hen gaf hoop. Hoop was veel zeldzamer en edele dan edelstenen in deze brave new world van manische wetenschap.
Ze werden halverwege de achterkant van de heuvel, verward door het ontbreken van belagers. Het moest die sluipschutters waren bekleed in het laboratorium/ kazerne vele ramen klaar om op te pikken ze af zoals eenden op een vijver.
"Het is grappig. Je kan net zo goed een cadeauverpakking. Hallo, jongens. Vergeet niet j
e lieve oude kinderarts, denk je ook niet?" Ze stopte dode in hun nummers. Alle wapens zijn opgeleid om de one voice. Slechts één. Hij zou komen alleen wetende dat alleen zijn aanwezigheid zou voldoende uitdaging voor de helemaal murw aan squadron.
"Ik heb u in de achterkant van de schedel! U bent dood!" Chief Riggs spuwde op de grond en ogen zo breed als een uil.
"Oh, dat klopt. Herinner mij hel voor hem later officier. Vervolgens, ik veronderstel dood is als de verkoudheid deze dagen met wat ik heb gemaakt en je hebt meer dingen om je zorgen over te maken." De dokter lachte.
Hij trok een gigantische afstandsbediening vanaf zijn labjas. Marilyn gestipte vooruit gillend haar zoon's naam. Hij moest gewoon in het voorfront. Waarom heeft hij altijd koploper te zijn ,de zondebok? Ze erwain op gewelddadige wijze tegen een veiligheidshek die over het hele eiland.
Lucien Swift gooide de afstandsbediening naar het zand en knalde hij met zijn voet. Er zou geen dwang te openen dat hek.
Nick rondom spon als zijn moeder huilde in de bitterheid van haar ziel. Het was moeilijk genoeg te zien haar zoon blindelings offer zelf voor het heil van de anderen. Nu omstandigheid alleen dreigde te scheiden, na alles wat ze had overleefd.
"Mama! Cipriano! Mij en Alex hebben deze Joker! U hoeft niet veel tijd, maar als je de boot langs de heuvel is ondieper aan de andere kant. Ik zie dat vanaf hier. Het overlijden Angel en zijn boys kunnen krakers van decks. De Wakers zijn winterhard en ze kunnen springen. Je zult toch dat ene in de zak!" Nick's stem is gescheurd. Hij was doodsbang.
"Nicky? Nee! We vertrekken hier samen!" Marilyn's handen schudde als ze trok haar pistool. Ze wenste dat ze kon haar lichaam naar rook en zweef in Nick's geest als een geest zich terugtrekt in de fles. Ze wenste dat ze kon hem beschermen, uit welke onmogelijke keus was hij gedwongen om opnieuw.
"The song blijft hetzelfde, ik ben bang. Ik denk dat altijd zal totdat iemand neemt een hamer om de jukebox, nietwaar?" Nick lachte en zakt het pistool. Schoorvoetend, Alex volgde zijn voorbeeld.
"Ah, hell. Waarom moet je altijd naar het zal duidelijk zijn dat de mens? Je hebt gelijk. Er kunnen niet meer zondebokken op onze horloge. Behalve voor ons. Ik denk dat ons lot in het leven of het ontbreken daarvan. Ik denk dat als iemand de prijs betalen voor onderzoek We've got diep genoeg aderen om de klus te klaren." Alex haalde zijn schouders, knieën beven voor de laatste keer voor hij ze onder controle.
"verdomme, jongens! Ik denk dat dat betekent dat je alles hebt gezien door het geheime wapen ik had uitgezet naar spring op je zielig band van de rebellen." Swift was schalks, trillend met oog voor zijn psychotische tonen en vertellen aanvangen met de captive audience.
"jongens? Wat hij probeert te praten u in net niet!" Renee pakte Dr. Clark's arm, bepaalde had ze behoefte aan een arts voordat dit gebeurde.
"Het is goed, Renee. Help Whitehorse duidelijk het eiland." Nick watertanden bij Swift voordat Marilyn kwamen en hem opgepakt door de ranke metalen stangen, schudden hem tot zijn tanden geklikt.
"Wat de hel denkt, stupid kid?! Laten we hier samen of helemaal niet!' Ze was uitzinnig. Hij kon niet verwachten dat deze op een zodanige wijze dat betekende zij oke, kon hij? Hij moest gewoon de beste weg om het risico van ongevallen.
"Marilyn…De jongen rechts. Er is echt geen tijd om te argumenteren. Elke seconde telt en we hebben deze zogenaamde Wakers in onze rangen als we opstaan een geringe kans van vertraging de koningin." Cipriano zachtjes trok Marilyn van haar zoon en verzamelde haar tot op zijn borst. Ze was nog steeds geconfronteerd met Nick, verbijsterd. De jongen wordt ingeslikt, vertrekt.
"Eerlijk aan God, moeder, ik wil leven. Ik ben al die hun leven sinds ik zag een auto motorrijder voor me uit de zijkant van Main Street in Durango en wist dat ik ging sterven geen vragen bij 17-jaar-oude. Nu had ik geen idee zou gaan allemaal naar de hel. Er was geen manier die ik kon raden mijn hele gezin zal worden constant bedreigd en worden geconfronteerd met teweer tegen het einde van de wereld vanwege mijn genetica. Ze mijn genetica wel, en dit is mijn verantwoordelijkheid als een man. Zie je, dat is het probleem met zo sterk in de minderheid. Je moet weten wanneer de kaarten en weten wanneer ze op de tafel. Belachelijk weddenschappen worden de naam van het spel als het gaat om de gok van overleven. Het is mijn dode lichaam dat alles begon en dus de kans is groot dat het mijn dode lichaam dat eindigt de opdracht." Nick gekauwd op zijn lippen chasing gladiator emoties uit zijn manier om uit te huilen als ze was afgebroken. Proberen te vertellen aan je moeder dat je moet sterven voor haar ligt naast onmogelijk te maken.
"Voor het gokken bits, hij is een slimme, uw zoon, Marilyn. Zie, ik heb het bedieningsmechanisme voor hetzelfde gif dat sloeg my fair lady's jongens terug op het water. Ik had meer uitgebreide maatregelen te stoppen vanaf Whitehorse los zou breken met die hij er in geslaagd om langs, maar ik wist er wel een demonstratie van mijn wonder drug uiteindelijk dus ik Let Him Have It. Nu de knoppen in mijn hand en ik verspil tegengif op mensen die ik niet leuk vind." Swift glimlachte. Marilyn uitgepraat en Cipriano bezit haar rug. Ze zitten te verbijten haar tanden, gespuwd en schreeuwen.
"Je SOB! Een dezer dagen je rot in de Hel u blijven graven voor mijn kid!"
"Verkeerde weer, Mw. Avalon. Ik blijf graven hel voor u en mensen zoals jij die zich verzetten tegen de wetenschap. Het is jouw Muse verzonden zoon dat blijft blijven mijn hand. Verschijnt ik deed zaken met u, Nicolas".
"lijkt je was." Nick's handen gebalde vuisten in. Hij had per ongeluk gevallen zijn geweer toen zijn moeder had hem clobbered.
"Alex…Stop hem! We zijn allemaal opstaan!" Marilyn naar Alex wiens gelaat had opgesteld alsof hij gegeten een persimmon. Hij kon niet eens zelf te kijken naar Renee die schudt haar hoofd, gewelddadige slijpen haar tanden.
"Ik wil God ik kon, Marilyn. Ja, ik kan me voorstellen dat dit gaat, hoor. Ik liet hem een belofte. Als hij blijft, zal ik niet laat hem." Hij wordt ingeslikt, ogen uitstulping in zijn gebrek aan lucht.
"alsof wij heel het dilemma hier. You've Got a mother die u zult geen sterven. Een broer die u zult geen sterven alleen. Een bendeleider die respecteert uw oog voor de strategie but can't overtuig je moeder op uw instinct. Broers en zussen die vrij veel slechts pionnen in het spel. Collega zombies die niet meer dan lab ratten. U uzelf een rebellenleider?" Swift giechelde en drukt de injectieflacon in zijne tanden trekken gratis het bedieningsmechanisme.
"Nou, ik ben een betere leider dan je arts. Niet bezeren proberen te achterhalen wat ik bedoel." Nick watertanden.
"Ik kan niet spreken voor Avalon, maar ik houd mijn einde van het lied goed genoeg. We kwamen met een leger en dat is wat we're gonna do."Cipriano sprak zijn mannen in het Spaans en ze geconvergeerde terug verhuist naar het schip in één bestand.
"No worries, verwarde weinig kiddies. Mijn spreuk helemaal niet enig kwaad van u zoals u allen de Prescott-gen. Ja, Bacardi, ben ik me bewust van wie je bent en het feit dat je daadwerkelijk hun nichtje en niet hun zusje, maar een gen is een gen. Dat vertrekt alleen de goede Dr. Clark, Vierra broers en zussen, en mw. Avalon hier moeten beslissen of ze zullen volwassenen en laat Nicky en Alex hun eigen gesprekken." Swift zwaaide de vial bij Marilyn die nu met haar armen wijd gespreid. Dit was een hardere bel dan het was in de dagen voor. Dat stint in Panama had haar laten zien hoe essentieel een stuk ieder van hen als individu was in het spelen van deze game.
"Er is echt geen wedstrijd. Ik denk dat we allemaal weten hoe dit afloopt. Het enige ding dat zinvol is. Omdat er geen enkele kans op een hel fondsenwerving hooiberg dat je ooit stoppen met uw freak shop here." Alex aangegeven het lab met zijn hoofd.
"Hij is rechts. Dit eindigt in brand, Swift. Ik ben hier en nu. We face to face. Lazarus om Lazarus. Dead men botst op dit Millennia en de wereld heeft geen idee hoe te handelen. Het vuurwerk en rat-races vanaf hier." Nick winked.
"Oh, dus je dreigt me, Nicolas. Met de legioenen van Maya op hun weg en uw moeder in het centrum van een poison valkuil die ik heb de trigger geladen. Je bent brutaal!"
"Niet brutaal. Ik weet precies wat ik aan het doen ben."
Nick omdraaide om Bacardi die stond met haar
gezicht naar de gate, nauwelijks onderdrukken de drang om te braken.
"Is er een manier om je kon me de spoedcursus blazen een lab to hell?"
"Kunt u mij doen, Nicky…Ik wed dat ik kan klimmen dit stom ding!" Bacardi was het vechten met zichzelf probeert te sterk. Nick navolgen en bereikt via de balkjes neemt haar schouders masseren vingers.
"Iemand's gotta achter blijven. een tijdbom zal niet werken met de beoogde ontvanger bewust van al op. Iemand moet hem uit totdat het pakket is verpakt en iemand zal zijn om de zekering door te laten branden...
Ik heb de wereld te verlossen van de rotzooi die wij van de dingen, dat weet je. Plus, als de hoogovens gaat uit en brengt me op de foto…ze niet strijden me anymore, toch." Hij wordt ingeslikt. Zij plaatste beide handen in zijn haren. Ze keek elkaar in stilte een adembenemende moment. Beiden wisten was er geen manier om deze strop. Geen van hen kan aanwenden om de andere gaan. Ze begonnen pas op een gezin.
"vraagt u mij deze kids als you're gone?"
Jij hebt de straat gevoel. Ik zou het niet vragen iets te doen ik ben niet bereid om dit te doen."
"Ik weet…"
"Dit is erg waardevol. Ik heb het kneuzen van de partij. Vergeet niet, ik ben degene is die de bedreigingen hier." Swift zwaaide zijn duim rond het bedieningsmechanisme. Alex shot op hem, nauwelijks ontbreekt de swingende tool, maar 2,12 blow zijn duim uit. Hij schreeuwde en gebogen.
"Het leven is een banenpool wanneer je zelf je bent niet in het bezit is van de sleutels, Doc!" Alex chambered het geweer opnieuw.
"Er is geen dreigingen die. We strategieën, je varken. Alleen omdat we geen keuze." Nick teruggezet naar Bacardi.
"Als je kon afslaan, kon ik tuig de bom en je kunt de ene alles opblazen." Bacardi vermalen tot blokjes haar tanden, hatende zelf voor haar eigen woorden.
"Ik zou waarschijnlijk helpen beklim de omheining. Denk je dat je kon jump to the Jaguar's deck? U krijgt misschien gekwetst."
"pijn is niet zo slecht als gedood." Ze probeerde te glimlachen maar tranen begon te breken. Hij bladerden ze hoofdschuddend.
