Secret Billionaire: Romance Collection

by RC, Steph

  Voor de rest van de avond Ana en haar moeder bespraken openlijk hoe hun leven was geweest. Ze spraken voor een lange tijd en ze praatten eerlijk en open op een manier die ze nooit eerder had gedaan. Mary uitgelegd over hoe gelukkig ze was geweest om uit te vinden dat ze het hebben was een tweeling, maar hoe Adam haar had achtergelaten. Mary vertelde Ana dat ze wist dat ze niet in staat zou zijn om de zorg voor twee kinderen. Ze was voorbereid noch emotioneel, noch financieel voor een dergelijke uitdaging.

  "Het was het moeilijkste wat ik ooit moest doen," legde ze uit. "Op dat moment dacht ik dat het de juiste beslissing, maar nu ben ik niet zo zeker van."

  Clara, Mary legde, was gegeven aan een familie in een stad die was ver genoeg dat de twee kinderen zou nooit kruis paden ongeluk. Mary's moeder, Ana's grootmoeder, had gehoord van een familie die wanhopig wilde een kind op te voeden, maar die niet konden bedenken. Mary had zichzelf ervan overtuigd dat het was het beste voor iedereen, maar ze wist ook diep dat ze iets dat ze zou betreuren het doen was.

  "Ik voelde me als het feit dat je niet wilde met me praten was een soort van kosmische straf," legde ze uit aan Ana. "Ik voelde me als door het geven van Clara, dat ik een of andere manier verdiende u ook verliezen."

  "Je gelooft niet in al die dingen te doen? 'Vroeg Ana. "Cosmic straffen? Pech. Het is allemaal gewoon manieren waarop we verliezen leggen voor onszelf. "

  "Goed. Dat we beter kies een van die verhalen uit te leggen waarom ik ga naar de boerderij te verliezen. "

  "Je gaat naar de boerderij te verliezen?" Vroeg Ana.

  Deel V: Clara

  Adoptieouders Clara's vertelde haar de waarheid over haar geboorte familie toen ze was 20. Tot dat moment Clara had iets van een idyllische jeugd woonde. Ze was goed opgeleid, ze was populair op school en geliefd bij haar adoptieouders. Ze had altijd al een model burger, student, en dochter. Ze had vriendelijk, gehoorzaam, en kerkgang geweest. Toen ze erachter kwam dat ze was aangenomen, dat alles veranderd. De gedachte dat haar echte ouders stuurden haar weg en haar zus hield, had haar bijna vernietigd. Ze voelde zich verlaten en vernederd. Ze voelde zich net als haar hele leven een leugen was geweest. Het gaf haar een verlangen naar wraak. Ze wilde haar geboorte familie die haar had verlaten, en haar geadopteerde familie die had gelogen om haar te kwetsen. De meeste van allemaal, haatte ze Ana, haar identieke tweelingzus wie ze gezien als haar vervangen.

  Ze afgesneden communicatie met haar adoptiegezin, viel uit van de prestigieuze scholen ze was bijwonen, en begon te bespioneren haar zus. Ze was niet zeker hoe ze wraak zou exact, maar ze wist dat ze wilde dat het vernederend, pijnlijk zijn, en snijd de snelle. Toen ze ontdekte relatie van haar zus met James wist ze dat ze had met een manier om haar te vernietigen komen. Ze vond alles wat ze kon over haar en James. Ze keek waar ze heen gingen voor een kopje koffie, wat ze graag eten en waar ze graag gaan. Ze nam foto's van hen en bestemd zijn om op ze te gebruiken om James te chanteren en te vernederen Ana.

  Toen James plotseling besloot om zijn vrouw te verlaten en weglopen met Ana Clara was verbijsterd. Ze was boos dat haar plan begon uiteen te vallen, maar ze was in staat om een nieuw plan te bedenken. Een gedurfde plan dat ze wist dat zou werken als ze trok het uit precies goed.

  In sommige opzichten, Clara dacht, het was perfect. Ze zou de rol van Ana in het eigen leven Ana's te nemen. Het was nodig, Clara dacht dat de persoon die haar vervangen, die werd gekozen door hun moeder dan vervangen zou worden in haar eigen leven.

  Het feit dat ze zou gaan om dit te doen in een overgangsfase in het leven van Ana's zou alleen maar maken het makkelijker voor Clara te trekken uit en alleen de gevolgen meer katastrofisch voor Ana maken. Clara begon te kijken Ana uit de verte. Ze keek naar haar dichterbij dan ze haar ooit had gezien. Ze oefende de manier waarop haar zus verplaatst, de manier waarop ze gooide haar hoofd achterover toen ze lachte, de manier waarop ze gerimpeld haar ogen toen ze glimlachte. Clara was zo jaloers op de diepe lacht Ana zou lachen. Ze haatte hoe gelukkig ze leek. Clara wilde Ana om jaloers op haar zijn.

  De eerste keer dat ze ontmoette James, Clara vroeg zich af wat het was Ana zag in hem. Hij leek een beetje lang, dun en onhandig. Ze voorkeur mannen iets meer gespierde en iets donkerder en broeden zijn. James leek een goody twee schoenen aan haar, maar het zag er niet echt toe. Hij was een nakomertje echt en toen ging ze naar zijn werk de avond voor de trein ze voelde alsof ze had hem ervan overtuigd dat ze de echte Ana. Ze was zenuwachtig, maar ze had het trok. Ze zou op de trein met hem een station vóór, waar Ana gepland om hem te ontmoeten en ze zouden Ana alleen en verlaten vertrekken.

  Het enige probleempje in het plan kwam toen ze getrokken in het station Albany. Ze zag haar zus staan op het platform, pathetisch rond op zoek naar James. Clara dacht dat als ze hield James 'aandacht die hij haar niet zou zien, maar hij zag haar. Hij sprong uit zijn stoel en liep naar het raam naar haar kijken als de trein getrokken uit het station.

  Bij het volgende station in Hudson probeerde hij uit de trein en ga terug, maar Clara was geslaagd om hem te overtuigen dat hij misleidend was.

  "Wat je zegt slaat nergens op", zei ze. "Ben je zo bang voor het starten van een leven met mij dat je hallucineren?"

  Ze erin geslaagd om hem te kalmeren met logica en houden hem met haar gebruik van schuldgevoel. Ze was onder de indruk van zichzelf. Het was al haar wiles om hem te houden van de waarheid te beseffen genomen, maar ze had het gedaan.

  Toen ze aankwamen in New York leek hij afgeleid en afstandelijk. Hij had gezwegen als ze hun weg door de Grand Central Station. Ze maakten hun weg naar het Hilton en gecontroleerd zonder iets met elkaar te zeggen. Clara wist uit haar spionage dat Ana die wilden om daar te blijven, zodat ze gehandeld erg enthousiast was geweest. James leek nauwelijks op. Wanneer ze hun bagage in de kamer had gedragen Clara geprobeerd om hem te kussen, maar hij trok weg.

  "Ik weet dat je doormaakt iets goed nu," zei ze, probeert te klinken als een genegeerd en gekwetst minnaar, "maar dit is het begin van ons nieuwe leven en ik wil niet dat je om het te verpesten."

  Hij zat op het bed zonder te praten en zonder te kijken naar haar.

  "Ik ga een douche nemen," zei ze. "En toen ik hier naar buiten komen ga ik iets kocht ik speciaal voor deze reis te dragen. Ik wil dat je dit van te genieten. "

  Toch heeft hij niet praten, maar hij keek haar aan. Ze voelde dat dit een goed teken dus nam ze haar koffer in de badkamer met haar. Toen ze stapte in de dampende warme douche ze voelde alsof ze zichzelf was het wassen van enig vergrijp. Ze voelde alsof ze was schrobben weg al de leugens en zonden ze had begaan waar ze was te krijgen. Ze waste haar lichaam en haar haar en ze stapte uit de douche gevoel alsof ze Ana was. Ze voelde zich alsof ze had omgedoopt door het water.

  Ze droogde zichzelf en toegepast haar make-up. Ze nam extra speciale zorg om de kleuren goed te krijgen. Ze was het bestuderen van haar onderwerp voor een lange tijd en ze het gevoel dat ze eindelijk had bedacht hoe precies hetzelfde uitzien als haar zus, recht naar beneden om haar plaagde haar en haar favoriete schaduw van donkere, rode lippenstift.

  Ze zetten de pure zwarte beha en bijpassende slipje ze had gekocht voor de exacte deze situatie. Ze wist dat haar plan zou niet compleet zijn totdat ze hem had verleid. Ze zou niet het gevoel dat ze in haar plan was geslaagd, totdat ze de liefde aan hem.

  Clara stapte uit de badkamer schoon, opgemaakt, en het dragen van de meest sexy ding ze ooit alleen had gedragen om uit te vinden dat James was verdwenen. Ze keek uit het raam en opende de deur om te kijken in de hal, maar ze zag hem niet. Ze was mislukt en ze werd achtergelaten in de hotelkamer, maakte niemand, zachtjes huilend bij zichzelf.

  Deel VI: Christopher

  James had een windhond bus terug upstate genomen. Hij had een ontmoeting met Farooq die wat contacten in de politie, die hem hielp lokaliseren Ana's moeders boerderij gehad. Farooq's vriend was ook in staat om James tonen enkele van de geboorte records die de bizarre ervaring die hij had net meegemaakt uitgelegd.

  Hij kwam op de boerderij op een koele maart dag. De kippen werden gevoerd, hadden de koeien gemolken en Ana werd verzorge
n een van de schapen. Hij was geschokt om het te zien. Ze had hem verteld dat ze op een boerderij was opgegroeid, maar dat hij haar altijd al bekend als een stad meisje te zijn. Ze hield van restaurants en bars. Ze gebruikte de boekhouding gereedschappen en het openbaar vervoer, maar hier was ze shoring een schaap alsof ze was geboren op een boerderij. Hij besefte opeens dat ze was geboren op een boerderij.

  Hij keek haar voor een lange tijd en werd verliefd op haar helemaal opnieuw. Hij kastijdde zichzelf niet in staat om het verschil tussen haar en Clara vertellen. Al waren ze een tweeling ze zag er zo anders, dacht hij. Clara was dun, zoals Ana, maar er was iets ruddier over haar, iets dikker. Ana had deze gezichten dat niemand, nooit haar zus gemaakt. Ze maakte deze bepaald gezichten die James hield. Ze vatte wat maakte haar speciale. Zij was een overlevende, een vechter, een probleemoplosser. Hier was ze, nadat dacht dat ze was verlaten door hem en ze had al een uitgewerkt alternatief.

  "James? 'Zei ze plotseling opstaan van waar ze zat toen ze de neiging om de schapen. "Wat doe je hier?"

  "Ik ben hier voor u," zei hij.

  Ana had haar hele leven te wachten om die woorden te horen. Ze omhelsden elkaar en hij vertelde haar dat hij wilde nooit om haar te verlaten.

  "Het spijt me dat u uw bedrijf verkocht," zei ze tegen hem: "Maar ik kan niet meer naar New York. Ik moet hier blijven. "

  "Ik wil gewoon waar je bent," zei hij.

  De taxi stopte, terwijl ze nog knuffelen. Uit de cabine kwamen Clara. Ze was steenachtige gezicht en boos. Haar ogen werden gewond en ze zag eruit alsof ze was uit voor bloed. Ze hield een pistool en ze liep naar Ana en James met een blik die hen vertelde dat ze klaar om het te gebruiken was.

  "Dit is de plaats? 'Vroeg ze. "Dit is waar je loopt? '

  "Clara," zei James. "U weet dat ik ben verliefd op Ana, niet jij."

  "Denk je dat het eerlijk is dat je om te zien waar ik ben geboren voor mij?" Vroeg ze hem.

  Ana liep naar Clara, in de weg staan van het pistool.

  "Ben je niet bang dat ik zal je schiet?" Vroeg Clara.

  "Ik weet dat je misschien," zei Ana. "Maar je bent mijn zus en dit is de eerste keer dat ik je ontmoeten, dus ik wil je knuffelen."

  "Je kunt maar beter terug te blijven," zei Clara als Ana steeds dichterbij te komen.

  "Ana," schreeuwde James. "Blijf daar."

  Hij rende naar Ana en probeerde te krijgen tussen haar en Clara, maar Ana zou hem niet laten. Clara schreeuwde naar hen beiden terug te blijven. Ze schreeuwde dat ze was gaan om hen te doden en daarna zichzelf.

  "Maar hoe zit het met moeder?" Zei Ana. "Mam heeft willen om u te ontmoeten voor jaren."

  "Moeder is degene die me opgaf," zei Clara met gif in haar stem.

  "Mam heeft zichzelf nooit vergeven," zei Ana. Ze was slechts een paar voeten van Clara en Clara keek bang, zoals Ana was degene met het pistool, niet haar. Eindelijk Ana opende haar armen en gehuld haar tweelingzus, die het wapen vallen. James pakte het op en stak het in zijn broeksband en hij leidde de snikken zusters in het huis waar hun moeder geworden van de wirwar en haar eigen tranen toegevoegd.

  Clara wilde om boos te zijn. Ze wilde in te slaan naar haar moeder, maar zodra ze zag haar gezicht en werd omarmd door haar moeder en zus dat ze niet in staat om vast te houden aan haar woede was. Ze besefte dat ze waren de twee belangrijkste mensen in haar leven en ze wilde weten alles over hen.

  Mary had een full house voor het eerst in jaren, zodat ze opgemaakt gast bedden en banken. Ze aten samen en formuleerde een plan voor de toekomst.

  Clara eindigde als dienstbode van de bruid op de bruiloft van Ana's. James 'vriend en voormalig zakenpartner Farooq was zijn beste man. Er waren maar weinig mensen op de bruiloft, maar Ana niet schelen. Ze niet schelen over Adam verlaten van haar, of het feit dat ze het niet had gemaakt naar New York City. Alles wat ze verzorgd over was dat ze trouwen met de man van haar dromen.

  Christopher was het volgend jaar geboren. Ana wist wat zijn naam het moment dat ze begon te zien zou zijn.

  "Ik wou dat vader kon hem hebben ontmoet," zei ze tegen haar moeder. Ze was gestopt met praten over Adam helemaal na de bruiloft. Ze was comfortabel in de wetenschap dat Topher haar echte vader was geweest. Hij had de man had verzorgd voor haar toen ze ziek was en leerde haar een auto en een tractor rijden. Hij was de man die ze gemist, niet Adam. Hij was de man, realiseerde ze zich dat James de meeste leek. Ze wist dat als James was de helft van de vader Topher was geweest dat haar kind zeer gelukkig zou zijn.

  Christopher werd geboren op een zomerse dag en hij werd geboren schreeuwen alsof hij niet kon wachten om de wereld te ontmoeten. Hij was een grote, onstuimige en ondeugend kind en hij was het centrum van het leven van de familie. Zijn ouders leerden hem over discipline en hard werken en hij was dol op door zijn grootmoeder en tante Clara.

  Ze bouwden een aanvulling op de boerderij, zodat iedereen zou kunnen passen en voor het eerst sinds ze en Topher jong waren, Mary had genoeg mensen in haar huis naar de boerderij goed te laten werken. Ze voelde alsof ze werd uiteindelijk de vruchten plukken van de grond die ze had zo hard tot gewerkt. Ze voelde zich voldaan dat ze het zien van een nieuwe generatie mee te gaan en dat haar boerderij zou operationeel tenminste lang genoeg voor Christopher om het over te nemen. En wie weet, dacht ze, misschien langer.

  Mary overleed in haar bed niet lang na Christopher begon school. Toen Ana klopte op haar deur en ze gaf geen antwoord, ze wist wat er gebeurd was. Ze opende de deur en zag Mary lag in haar bed met een glimlach op haar gezicht.

  Ze begroef haar aan de rand van de boerderij waar haar man was begraven. Ze hadden een kleine dienst in de kerk waar ze was getrouwd en Ana en Clara hadden op elkaars schouders van begin tot eind gehuild had. Ze was nog maar zo weinig tijd met haar.

  Christopher bleef omhoog gaat naar de kist om te proberen om zijn geliefde grootmoeder wakker en Ana was te verward om hem te stoppen. James was sterk, natuurlijk, en hij zorgde ervoor dat alle kleine details werden opgevangen. Hij nam contact op Mary's broer in Elmira en zorgde ervoor dat de regelingen met de kerk en het graf gravers werden gemaakt. Hij zorgde ervoor dat de titel van de boerderij in hun naam werd gezet en hij had zelfs het avondeten gemaakt als ze allemaal terug naar het huis.

  "Denk je dat Christopher zal zijn grootmoeder herinneren? 'Ana vroeg James de volgende dag.

  "Natuurlijk zal hij," James verzekerde haar.

  Ze aten omeletten dat Clara had gemaakt. Ze deed het bijna elke ochtend voordat ze naar de koeien te melken. Ze had bleek net zo ijverig een werknemer als Ana en ze goed geschikt voor het werk op de boerderij was.

  Ana besefte dat ze had een diepe verbinding met haar zus. Hoewel ze net had gevonden over haar, voelde ze alsof ze haar al haar hele leven had gekend. Ze herinnerde zich als kind had ze een denkbeeldige vriend die ze voorgesteld aan onderneming als haar onzichtbare zus. Ze herinnerde zich het maakte haar ouders zeer oncomfortabel, maar ze was eindelijk te begrijpen wat een diep verlangen dat ze altijd had. Ze wilde een zus en nu hadden ze één.

  Het was vanwege de boerderij, besefte ze. Ze eindelijk begrepen waarom haar moeder had willen zo graag vasthouden. Het was een bijzondere plek, besloot ze. Het was een perfecte plek om een gezin te stichten. Een of andere manier de dingen waren verdraaid en geruïneerd voor haar en Clara, maar nu zijn ze beiden een tweede kans had. Ze kunnen zowel verhogen gezinnen op de boerderij. Christopher kon groeien rond de dieren, het leren van de waarde van hard werken en het zien van zijn inspanningen beloond en het zou hem in een goed mens te maken. Ana wilde dat er meer dan wat dan ook. Ze had ook gezien hoe Farooq en Clara had keken elkaar aan. Ze wist niet of er iets was er wel, maar het denken over Clara trouwen maakte haar willen nichtjes en neefjes voor Christopher om mee te spelen. Ze voelde als misschien gescheiden van Clara had alleen maakte haar huidige band met haar sterker, want nu Ana niet ooit willen afgezien worden van haar zus. Ze wilde haar eigen leven met Clara te delen en ze wilde een deel van haar zus te zijn. Ze wist dat de boerderij zou hen in staat stellen om dat te doen.

  "Ik hou ervan hier," Ana zei James na een lange en doord
achte pauze. "Ik weet niet of ik ooit zou willen verlaten."

  "Het spijt me dat je nooit naar New York City," zei hij. "Ik weet hoe belangrijk het was om jou."

  "Ik wilde alleen maar om er te gaan omdat ik dacht dat ik een gezin hebben," legde ze uit. "Maar het blijkt dat ik had een hele tijd. Ik ben zelfs niet zeker wat ik zou er toch gedaan. Ik ben een boerderij meisje. "

  Hij kuste haar op de bovenkant van het hoofd en ze keek uit over de boerderij die hen was geworden.

  "Laten we naar het meer en zitten bij het water," zei ze.

  "Maar het zou moeten regenen," zei James.

  "We zullen het risico. Ik heb veel geluk als het gaat om het weer.

  Story 17

  Ik ben te moe om zelfs mijn kleren uit. Zodra ik zie mijn bed, ik mijn hoofd naar beneden en val ik in slaap. Eten zal moeten wachten, want ik nodig om mijn vermoeide lichaam rust. Ik heb twee banen, want ik ben het opslaan om te verhuizen. Nee, ik ben geen tiener proberen te maken op haar eigen en verhuizen van haar ouderlijk huis. Sterker nog, ik ben een volwassen vrouw. Ik draaide enkel 30 deze maand en ik ben getrouwd. Helaas, mijn huwelijk is niet een van die gelukkige verhalen die je de hele tijd horen.

  Ons verhaal 5 jaar geleden begonnen en toen dacht ik dat ik was de gelukkigste meisje van de wereld. Damian was alles wat ik zocht en hij maakte me zo blij. Hij was het type man die een glimlach maakt niet uit hoe slecht je dag was kon brengen op je gezicht. Hij kon met me dansen, zelfs als er geen muziek. De meeste van de tijd dat we niet eens behoefte aan een tv of iets anders voor meesleuren. We zouden grapjes, lachen en lopen rond het huis als een stel ondeugende tieners. Damian is tien jaar ouder, maar hij heeft een zeer jonge geest. Hij vertelde me eens dat hij nooit wil groeien. Hij denkt dat iemand zo jong als hij of zij voelt. Ik hoop dat dit niet waar is want nu voel ik me ongeveer 100 jaar oud.