by Paige Parker
Ava ikke vidste hvordan man ellers skal reagere på bevægelser enten end sensationsprægede Lucas' ansigt i begge sine hænder, ligesom hun havde gjort i løbet af deres første kys, og kysser ham lidenskabeligt. Hun tænkte ved sig selv hvis der var noget Lucas var i stand til at udføre og Ava tvivlede på, at der var mange ting på denne liste, hvis nogen. Selv hvis hun havde set nogen synlige fejl på ham, Ava var stadig overbevist om, at hun ville føle det stærkt om Lucas og at deres forening vil stadig være så smukt. Lucas var virkelig en god mand med en god sjæl og alle hans hemmeligheder, der hidtil kun havde tjent til at imponere hende på bedste vis. Ava gættet på, at det var sandt, at der virkelig er en perfekt person derude for alle, og hun følte sig taknemmelig og glad, at hun havde fundet hendes. Ava var ikke færdig med hendes taknemmelighed til Lucas, og hun agtede at takke ham meget, meget grundigt. Hun tog et par skridt tilbage fra ham og mod vandet, mens ansigtet væk fra Lucas. Hun lod hendes underbukser til jorden først, og derefter langsomt gled hendes kjole fra, alt imens bare arms afstand fra ham. Ava gik forførende mod vandet helt nøgen med Lucas ivrig efter at følge. Lucas gik i vandet og forsøger at fange Ava i en omfavnelse, men hun blev ved at glide væk fra ham, og han spillede en sexet spil katten efter musen. Det skjulte hun håbede at katten fanget hende meget hurtigt og fik et måltid ud af hende.
Det var ikke før Ava hørte den hektiske plasken bag hende, hun indså, at Lucas havde kæmpet for at holde trit med hende hele tiden. Han kunne svømme og træde vande, men hans ben var langt fra nok til at jagte eller længere perioder i vand. Ava forbandede hende, hun var Lucas' fysisk behandler og hun burde have vidst bedre, hun følte sig helt. Hun svømmede mod Lucas, der modvilligt lagde armen om hendes skulder og lod Ava skal hjælpe ham tilbage til fiskevandet. Hans humør blev hurtigt vendt til en hun aldrig havde set før og efter at have set det, som hun håbede på at opleve igen. Ava kan føle vrede og skam næsten vibrerede i luften omkring Lucas, og han bandede og råbte på en sådan måde, at det skræmte hende. Han følte at hun var ubehageligt syntes kun at gøre Lucas selv noget på sig selv. Han begyndte at afhente stenene og voldeligt kaster dem hen over skoven. Han var forsøgt at lave en træstamme, kun skade sig selv og sin stolthed i sit raseri. Ava ikke lide denne side af Lucas; det mindede hende om hvordan Ethan havde trukket en Dr. Jekyll og Mr. Hyde på hende. Hun har indset, hvor skøre alt dette virkelig var og hvordan hun havde kastet sig fuldt ud i armene på en mand, hun ikke kendte. Han kunne meget vel være en psykopat og en meget god løgner for alt hvad hun vidste og hun havde betroet ham så blindt. Lucas havde lovet at give alt til Ava, men hvis det var, hvad det indebar, var hun ikke længere interesseret. Ava høfligt anmodet om at blive taget hjem, lyve og sige hun havde ting på sinde senere den aften, der var meget vigtigt. Lucas kørte hende hele vejen hjem, stadig soppe i vand, for hun havde ikke engang taget sig tid til at være helt tørt, inden hun og fremhæve det ud derfra. Han ville ikke sige et eneste ord til hende hele turen eller forsøger at forklare sig, og da Ava forlod bilen i sit hjem, det gjorde hun i hast og uden et farvel kys. Hele situationen var begyndt at føles som en trist gentagelse af hendes fortid.
Hun følte sig rystet af de begivenheder, som var sket om eftermiddagen, men var glad for at være hjemme og tryg. Hendes tomme lejlighed ikke længere følte sig så ensom, men glæder sig i stedet. Hun trak sig et varmt bad, for at løse hendes nerver, at hendes mobiltelefon med hende i Lucas besluttet at cirkel tilbage omkring hende for et uventet besøg. Ava var ikke sikker på hvem hun ville ringe hvis han gjorde det, men hun syntes det var bedre at forebygge end at helbrede. Hun næppe sat sig hendes skumbad, at hendes mobiltelefon ringede. Når hun så på skærmen så hun Lucas' nummer blinker. Ava mente ikke at besvare det, men hun havde ikke et uforskammet knogle i sin krop, og hun tænkte, at det måske var det bedste for ikke at provokere Lucas ved at ignorere hans opkald. Hun takker ham for den dejlige tid og lad ham forsigtigt ned. At sige, at hun ikke var klar til at gå videre endnu virkede som en levedygtig nok undskyldning.
Først når Ava besvaret hendes telefon, Lucas ikke gav hende en chance for at bruge hendes undskyldning eller at tale ret meget. Han snakkede til hende med blide dominans som havde Ava hooked fra start. Han kunne befale hende at hoppe ud fra en bygning i at tone of voice og Ava ville have det hårdt kæmpende ikke at følge. Ava spekulerede på, om hans tone var lige så sikkert og beskyttende som det føltes, eller er han bare prøver at styre hendes og narre hende ligesom Ethan havde. Når Lucas begyndte sin bekendelse men Ava sig fast ved hans ord. Han gav hende alt, som han havde lovet, og nu var det op til Ava til at beslutte, om hun kunne tage sig af ham eller ej. "Jeg har problemer med vrede og jeg må nok indrømme, men tro mig når jeg siger jeg vil aldrig såre dig eller et andet menneske, ikke nogensinde igen." Han fortsatte med at forklare, at Ava så detaljeret, som han lod nogle af de ting, der er hændt ham under krigen, og mens han var i udlandet. Han forklarede, at på grund af hans dygtighed og intelligens hæren brugt ham og mishandlede ham. Hans død 0988 var meget højere end nogen anden soldat, han havde mødt til dato eller på V.A. Hvad han havde set, og hvad han havde gjort, havde langt større indflydelse på hans sind og sjæl, end han nogensinde havde forventet, han følte sig skyldig for menneskeliv går tabt under krigen og for hvad han havde gjort, men det var først bagefter, at det hele var virkelig på. "Før jeg mødte dig Ava, var jeg tilfreds med at lukke mig fra verden og leve mit liv i elendighed, men du gav mig lyst til at kæmpe. Du fik mig til at huske det gode i mig, fordi du oplevede det, når jeg ikke kunne. Du er grunden til, at jeg begyndte at søge psych terapi og behandling for min sjæl, fordi jeg ville være en bedre mand til mig, men til dig." Ava afspejles på de ændringer, hun havde set i Lucas da han havde først begyndte at komme til V.A., hvordan han nu var i stand til at have det sjovt og være hans normale og glade selv, og det menneske, som han havde været før krigen. Ava aldrig indså, at hun havde noget med det at gøre fremskridt, eller at det var noget, han havde kun været i stand til at vise hende før. Lucas sagde Ava, forstod han, hvis hun ville ikke have noget at gøre med ham mere, han vidste hvordan skræmmende 1922 kan synes at en soldats familie og venner, men han bad hende om at finde forståelse i hendes hjerte for ham. "Jeg er ikke et monster, og jeg er et godt menneske, jeg har bare mange mange dæmoner. Jeg planlægger at dræbe dem alle enkeltvis, og jeg har dig at takke for, at motivation. Jeg vil meget gerne, hvis jeg kunne gøre det med dig ved min side."
Han gad ikke at afvente Ava til at besvare; Lucas brat afsluttet deres telefonopkald og fortalte Ava, hvis hun ville, kunne hun kalde ham tilbage. Han havde sagt, at hans værk, og han blev så skræmt ved at afvente hendes svar. Både Ava og Lucas på et tidspunkt, havde han lovet sig selv, at de aldrig ville åbne deres hjerter op for et andet menneske, så længe de levede, men det havde vist sig, at de havde meget lidt kontrol over situationen. Mens deres hjerner kan være blevet præget med angst og tvivl, deres hjerter var fundet hinanden og tiggede om at blive elsket. Meget eventyragtigt, de havde ingen kontrol over, hvem de ønskede, skæbne og visse uheldige omstændigheder havde sat dem sammen. Det havde også vist dem, hvor smukt det kunne være, hvis de var villige til at opgive deres frygt og give efter for det. Lucas havde det været alt Ava nogensinde havde ønsket i en mand og mere end hun nogensinde havde drømt om, men var han mere end hun kunne håndtere? Ava's life passion var at gøre en forskel i alle de liv, som hun rørte, især på V.A., måske var det universets måde at fortælle hende "go big or go home". Det var i hvert fald en mulighed for at gøre en forskel i Lucas' liv, såvel som sine egne. Ava bare ønske, at hun kunne være sikker på om det var til det bedre eller det værre. Lucas kun håbe, at Ava kunne se forbi sine gerninger og sin fortid til den mand, han virkelig var derinde. For en kort sød øjeblik, Ava og hun lavede Lucas glad for første gang i årevis. Lucas sad alene i sin lejlighed og kigger forhåbentlig på sin mobiltelefon, som Ava sad alene tilbage i hjemmet, tager hende i hånden. Der var mange gode historier og fabler om kærlighed og romantik, men Lucas og Ava, de vidste begge i deres hjerter var
der kun én måde at finde ud af med sikkerhed om kærlighed var ægte.
Geruïneerd door de Markiezenfamilie
Paige Parker
© Copyright 2016 by FamiMK Media & Publishing, LLC - All rights reserved.
Dit document is erop gericht ervoor te zorgen dat juiste en betrouwbare informatie met betrekking tot het onderwerp en vraagstuk wordt behandeld. De publicatie wordt verkocht met het idee dat de uitgever niet moet leiden tot boekhouding, officieel toegestaan of anderszins, gekwalificeerde diensten. Als advies is nodig, juridische of professional, een geoefend persoon in de advocatuur moet bestellen.
- uit een verklaring van beginselen die werd aanvaard en goedgekeurd door een commissie van de American Bar Association en een Comité van de uitgevers en de verenigingen.
Geenszins is het legaal te reproduceren, dupliceren of verzenden van enig onderdeel van dit document in elektronische of gedrukte vorm. Het opnemen van deze publicatie is strikt verboden en eventuele opslag van dit document is niet toegestaan, tenzij met schriftelijke toestemming van de uitgever. All rights reserved.
De informatie in dit document is vermeld, waarheidsgetrouwe en consistent zijn, aangezien elke aansprakelijkheid, in termen van onoplettendheid of anderszins door elk gebruik of misbruik van een beleid, processen of aanwijzingen in het eenzame en klinkklare verantwoordelijkheid van de ontvangende lezer. Onder geen enkele omstandigheden is een juridische verantwoordelijkheid of schuld worden verweten de uitgever voor een vergoeding, schade of verlies betekenen vanwege de hierin vervatte informatie, hetzij direct, hetzij indirect.
Respectievelijke auteurs eigen all copyrights niet vastgehouden door de uitgever.
De informatie die hierin wordt aangeboden voor informatiedoeleinden uitsluitend, en is zo universeel is. De presentatie van de gegevens is zonder contract of elk soort zekerheid levensverzekering.
De handelsmerken die worden gebruikt, zijn zonder toestemming, en de publicatie van het merk zonder toestemming of ondersteuning door de eigenaar van het handelsmerk. Alle handelsmerken en merknamen in dit boek zijn voor verduidelijking doeleinden en de eigendom van de eigenaren zelf, niet verbonden met dit document.
Inhoudsopgave
Geruïneerd door de Markiezenfamilie 1
Paige Parker 1
Inleiding 7
Hoofdstuk 1 8
Hoofdstuk 2 14
Hoofdstuk 3 22
Hoofdstuk 4 32
Hoofdstuk 5 42
Hoofdstuk 6 49
Conclusie 58
©2016 60
Inhoudsopgave 64
Hoofdstuk: 1 66
Hoofdstuk: 2 69
Hoofdstuk: 3 74
Hoofdstuk: 4 79
Hoofdstuk: 5 86
Hoofdstuk: 6 93
Hoofdstuk: 7 98
Hoofdstuk: 8 103
Hoofdstuk: 9 112
Bonus Boek 2 119
Een oorlog binnen 119
©2016 119
Inhoudsopgave 123
Hoofdstuk 1- misplaatste 123
Hoofdstuk 2- hoop 123
Hoofdstuk 3- gelukkig steeds na 123
Hoofdstuk 4- demonen 123
Misplaatste 124
Inleiding
William Stanley teruggebeld door de militaire als zijn oudere broer en de toekomstige markiezenfamilie van Devonshire middelerwijl rijpt in een fatale wagen ongeval. Nu is hij naar verwachting instemmen met de titel en de taken die daarin mee.
Katherine wordt gedwongen te huwen met een vergrijzende Duke door haar eigen vader die de wedstrijd zo een einde te maken aan een waardevolle politieke bondgenoot. Katherine absoluut gruwt bij het idee van het huwelijk, gezien uit de eerste hand hoe kronkelige kon worden voor sommige vrouwen is vooral braaf zoals haar moeder. Ze wil niet hetzelfde lot is beschoren, maar als haar vader dreigt te berokkenen haar moeder, ze is vertrokken met weinig keus maar achter zijn misselijkmakende bestellen.
Wat gebeurt er als William besluit rescue Katherine, zijn kleine neefje's beste vriendin wie hij nooit veel aandacht tot nu toe? Katherine heeft een domme crush op William Sinds zijn kindertijd maar nu dat hij terugkomt uit het leger beter uitzien dan ooit, zullen zij controle kunnen uitoefenen op haar verraderlijke gevoelens?
Hoofdstuk 1
William Lees de brief met trillende handen. Zeker, er was een fout! Maar de familie embleem aangekoekte op de brief werd meer dan duidelijk dat het stuk papier was inderdaad uit zijn benarde vader.
Griffin, zijn oudere broer, beste vriendin en confidante was niet meer! William voelde gal stijging in zijn keel. Drie jaar in het leger en vier gruwelijke veldslagen had niet had hem zoveel als dit beetje nieuws. Hij voelde alsof alle energie was afgetapt uit zijn lichaam, alle lucht aangezogen vanuit zijn longen.
"Zoon, kom zo snel mogelijk terug. Je moeder en de estate u nodig."
Zijn imposante vader had nooit eerder gebruikt deze memorie toon met hem. De jongste zoon en steevast de meer ondeugend, hij werd gebruikt om zijn vaders afkeurende dichtgetimmerde ramen en berispingen. Maar diep van binnen wist hij dat de oude man hield hij net zoveel als hij hield van Griffin. En hoewel het niet had vermeld in zijn brief, William wist dat hij hem nodig op het moment!
William webwinkel de brief opzij en begon met de voorbereidingen voor de reis naar zijn landgoed in Devonshire. Hij had een lange reis voor de boeg.
*******************************
Eén jaar later
Londen, 1889
"Vader, u weet heel goed dat ik niet willen trouwen," Katherine hoopte met al haar macht die haar vader begrepen haar gevoelens, maar ze wist in haar hart dat naast onmogelijk. Haar sorry excuus voor een vader alleen zichzelf met mensen en dingen die voordelig waren voor hem en zijn permanent in de samenleving.
"Bent u uw gedachten jongedame?" Hij donderde. "U bent al één en twintig en voor je het weet, zou worden beschouwd als ongeschikt voor het huwelijk".
"Maar dat is wat ik wil! Ik wil sterven een oude meid…"
"Daar wil ik niets meer van je nonsens Katherine. Ik heb al duidelijk gemaakt dat Lord Botsworth is een belangrijk lid van het Parlement en een relatie met hem wilt verbeteren we onze status, om nog maar te zwijgen van de gunstige politieke alliantie en stemmen dat zou gaan. U hebt een plicht tegenover deze familie en ik zie dat je vergeet dat," zei hij met een woeste blik in zijn ogen. Katherine gebrul van een beetje maar ze weigerde te zwichten voor zijn absurde eisen stellen. Ze was niet haar moeder en ze moest maken dat ruimschoots duidelijk aan Lord Laughton.
"Ik zal nooit trouwen met iemand alleen omdat hij een grote politieke draagkracht! Indien ik besluit te trouwen op een dag, zal liefde." Katherine had geen idee waar ze het lef om te zeggen dat hardop.
"Love?" Lord Laughton knapte. "woont u in een soort sprookje, dwaze meisje? Het huwelijk is een versterking van banden tussen bondgenoten, een middel om een doel te bereiken met uw moeder en trouwde ik om dezelfde reden en is dus! Liefde is niet voorzien in meer dan de helft van de huwelijken in heel Engeland".
Katherine wilde haar vertellen vader dat zijn huwelijk was de precieze reden waarom ze niet wil trouwen! Ze had gezien haar moeder lijden aan zijn handen op meer gelegenheden dan ze konden rekenen. Ze had gezien haar vernederd, depressief. Ze was altijd al een makkelijk doelwit voor haar vader om al zijn frustraties en woede. Was het niet voor haar, ze was ervan overtuigd dat haar moeder zou hebben lang zelfmoord!
"Ik heb mijn standpunt duidelijk vader. Ik zal niet trouwen Lord Botsworth of enig ander mens," verklaarde ze met zoveel moed als ze kon opbrengen.
Lord Laughton keek haar met minachting die in zijn ogen.
"Ik zie dat je je zomaar idioot moeder van jou. Ik zal moeten denken aan een manier om je weg te houden van haar waardeloos bedrijf." Plotseling zijn ogen verlicht met een gevaarlijke glanzen. "Ik denk daarbij aan het verpakken van haar weg naar onze voormalige vakantiehuis in Sussex. Zoals het is, ik hoef haar in mijn huis meer nu ze ziek en oud en wie weet wanneer ze per ongeluk vallen uit de trappen en sterven een vroegtijdige dood in Sussex! Dat ontslaat haar van de pijn en verdriet dat ze m
omenteel doormaakt……"
"Vader! Je hoeft niet zoiets!" Ze bijna schreeuwde, helemaal geschokt door wat haar vader was voorgesteld.
"Niemand schreeuwt tegen de graaf van Norfolk! Het zou je goed doen beseffen dat volgende keer jonge dame. En ik weet van niemand orders, do you hear me?" Hij donderde, zijn neusgaten affakkelen. "Je doet wat ik zeg of je lieve moeder moeten betalen dan de prijs van uw dwaze acties!"
