Serving the Billionaire

by Julian Bloom

  Nadat Anne en dan zei hun goede byes, Gavin zet de deur achter hem. Zoek op Violet zittend op zijn bank hij kon niet geloven dat dit mooie wezen voor hem zou maken passionele liefde voor hem vanavond. Hij liep in de richting van paars waarin hij is stervende om alleen te zijn met haar de hele avond. Hij leunde over Violet en begon te kussen haar zachtjes. Hij heeft vervolgens haar hand en hielp haar omhoog, begon hij te leiden haar naar zijn slaapkamer, dan opeens zei ze "wacht een minuut ik iets vergeten." Violet gehaast naar waar de lip kussen was en raapte hem op en gehaast naar Gavin. "Ik bijna vergeet de lip kussen" ze lachte. Gavin tilde haar in zijn armen terwijl ze het kussen in haar handen, marching haar naar de slaapkamer, hij zachtjes haar op het bed. Hij nam voorzichtig de lippen kussen uit haar handen en hij haar jurk en zijn eigen kleding. Hij ging vervolgens naar kiss haar lichaam begint met haar nek en werken weg naar beneden tussen haar benen. Hij spreidde haar benen lichtjes uit elkaar en begon hij te likken haar, de smaak van haar maakte hem meer seksuele opwinding, dan had hij voor een lange tijd. Hij omhoog bewogen en begon kussend haar diep in de mond. Hij zachtjes stoot zijn penis in haar warme vochtige plek tussen haar benen, ze kreunde en kreunde geregeld met plezier. Zij gebruikten een tantrische beweegt tijdens hun avond vol met passie en erotiek. Het was geweldig ze hadden gevonden elkaar en elkaar hebben prachtige orgasmes, zoals nooit tevoren. Geen van hen had ooit deze mate van ultiem genot. Violet besefte dat ze niet alleen zelf een maatje, maar een minnaar en soulmate alles verpakt in een knap schot!

  Het einde

  Passie voor de beer

  White Spirit Beer Romance

  Door: Byron Hart

  Prologue:

  Opspoelen van verdriet, Amanda besluit om een vakantie te nemen naar haar ouders' berg hut in het bos buiten Seattle, Washington. Tijdens een bezoek aan de nabijgelegen stad, Ze ontmoet een knappe jonge man genaamd Dylan, maar hij heeft een diep geheim.

  Op een nacht, op een datum, Amanda ontdekt dat Dylan kunt vormgeven in een beer, maar niet zomaar een beer. Hij schakelt naar een super rare en machtige white spirit Kermode beer. Dit is ook dezelfde nacht dat ze aan Dylan dat She's a virgin.

  Ook zij verneemt dat de plaatselijke clan van Black Bear shifters zijn toegewijd aan het stoppen van de white spirit bears uit te breiden hun grondgebied. Na een paar dagen vindt ze zichzelf in het midden van het conflict.

  Amanda is geconfronteerd met een keuze. Ze uit de strijd verliest en Dylan forever, of ze kan vechten met hem en misschien iets verliest.

  Hoofdstuk 1

  Amanda zat op een ongemakkelijk houten pew in het oude Seattle kerk. Ze was helemaal niet zeker wat de coupure was. Haar vader was niet religieus, zodat het niet echt uitmaakt. Zijn kist was ongeveer vijftien voet voor haar.

  De spray van lelies was mooi, de contrasterende witte tegen het donkere hout graan van de kist. Ze kon niet geloven dat hij echt weg.

  Zijn dood was onverwacht. Een auto-ongeluk. Ze was in de klas wanneer het was gebeurd. Haar moeder had gebeld en had ze stapte naar de gang om de oproep te plaatsen. De professor had haar een beetje vies uitzien wanneer haar telefoon was begonnen te rinkelen. In de gang, haar moeder had de woorden gesproken dat ieder kind weet niet.

  "Amanda", had ze gezegd, via duidelijke scheuren.

  "Pfff," Amanda had gezegd rustig, bijna aarzelend. Het was alsof zij had geweten voordat ze zelfs verteld is.

  "Het is uw vader", haar moeder had gezegd, en dat was alles wat hij had genomen. Amanda zette haar telefoon als de gang had begon te dicht op haar. Haar adem was gegroeid, ondiep en ze vochten voor zuurstof.

  Dat gevoel kwam terug naar haar, zittend in de kerk. Ze heeft geprobeerd om de stationaire haar ademhaling. Een, twee, drie, vier, ze geteld. Het zou niet lang duren voordat de familie zou samenkomen in een andere kamer.

  "Amanda?" Ze hoorde haar moeder's stem achter haar.

  Wijlen mevrouw M.H. Lesmeister en gedwongen een glimlach, probeert te doen alsof ze was sterk en onveranderd.

  Haar moeder kwam, en zat naast haar, met haar hand.

  "Ik kan het niet geloven", haar moeder zei na een lange stilte.

  "Ik weet het," zei Amanda terug.

  "Het lijkt alsof er was niet zo lang geleden dat je vader en ik voor het eerst ontmoet toen ik kwam naar Seattle voor vakantie in college".

  Amanda naar haar moeder.

  "u zult verliefd, Amanda. Ik denk niet dat je op te geven."

  Haar moeder glimlachte met haar pijn. Tranen naar in haar moeder's ogen als ze geperst Amanda's hand meer strak.

  Amanda de kernmechanismen vertel haar mama dat ze niet zoveel schelen als ze uiteindelijk sterven. Ze had nog nooit eerder een vriendje en was nog steeds een maagd. De meeste die ze ooit gedaan werd kiss haar prom datum in haar senior jaar en dat was niet eens met haar tong. Amanda was gewend aan het hoofd, want ze was een beetje groter.

  Ze lachten naar haar mama en uitgeperst haar hand terug.

  "Is het goed als ik ga je naar de hut nadat dit is?" vroeg ze haar moeder.

  "Door jezelf?" haar moeder gevraagd.

  Ze gingen gewoonlijk naar de hut buiten Seattle samen als gezin. Amanda wilde de eenzaamheid, hoor. Zij dacht dat het misschien een beetje genezen. Ze had om uit de stad toch.

  "Ja, voor een paar weken misschien," Amanda zei.

  Ze vallen al haar lessen wanneer ze ontdekt dat haar vader's overlijden. Dus waarom niet profiteren van haar tijd uit? Het zou goed zijn voor haar om weg te blijven van iedereen.

  "Ik denk dat is mooi," haar mama zei en glimlachte naar haar.

  "Bedankt, mama," zei Amanda hugged en haar moeder.

  "Het is tijd dat wij terugkeren naar de huiskamer. Het is bijna twee", haar mama zei, snel naar haar kijken.

  Amanda knikte en twee ervan steeg van de kerkbank. Ze maakten hun uitweg van het heiligdom en terug naar de kamer waar iedereen wachtte op hen. Amanda nam diep adem en steeled zelf voor de toestroom van medeleven, waarna zij de deur openden.

  Hoofdstuk 2

  Amanda reed door bosrijke wegen buiten Seattle, probeert te herinneren welke schakel leidde tot haar familie hut in het bos. Ze afgeremd toen ze dichterbij kwam elk teken, waardoor andere drivers op de markt en laat haar.

  "schroef je ook!" Ze geschreeuwd de auto momenteel zoemende ruwst langs haar.

  Tenslotte zag ze een aantal bekende markers en wisten dat ze was bijna weg die ze nodig om in te schakelen. Toen ze bereikt, ze ging recht en volgde de kronkelende weggetje dat leidde direct tot de hut. De bomen scheidde toen ze dichterbij kwam en al snel kon ze zien de twee verdiepingen tellende log-achtige gebouw kijkt terug naar haar.

  Ze uitgeschakeld en stapte uit, pikt haar koffers uit de achterkant van de stoel. Haar laarzen vermalen tot blokjes als ze liep over het grind en de trap naar de voordeur. Ze vond haar sleutel en ontgrendeld de deur. Ze stapte in.

  De rook nog steeds nieuwe ofschoon was gebouwd vijf jaar eerder gemaakt is. Ze ging de trap op en vonden al snel de kamer dat was hers.

  De muren waren houten, net als elke blokhut. Er waren een paar posters uit toen ze me jonger. Ze zou gewoon nooit genomen. Eén van haar favoriete zangeres en de andere was van één van haar favoriete films.

  Ze gooide haar koffers neer aan het voeteneinde van het bed en nam in haar omgeving. Ze moest gaan inkopen en wat eten voor de komende weken.

  Amanda ging terug naar de auto en gingen we naar het plaatsje Bergen. Ze vond het beetje mom and pop kruidenier op Main Street en geparkeerd.

  Na ongeveer een uur, ze hadden gekregen wat ze nodig in de manier van voedsel en voorraden. Ze liep naar het register als een jochie stoven voor haar, zippen tussen haar en de winkelwagen en struikelen in het proces. Viel ze hard op de linoleum vloer en vochten de drang naar rip the Kid een nieuw exemplaar. Zij vervloekt onder haar adem.

  "Laat me je helpen," zei een diepe stem.

  Ze keek omhoog en zie een grote hand doorgetrokken naar haar. Ze nam het.

  Toen ze stond, de man die had haar geholpen was hoog boven haar en ze keek aan zijn ogen.

  Ze waren bruin en vlekjes van g
oud in de irissen. Hij was gespierd en gebruind. Liep hij een hand door zijn sandy brown hair that fell net boven de schouder. Hij leek meer hij behoorde op een strand met een surfplank dan in deze supermarkt in een klein stadje in Washington.

  Amanda worstelde voor de juiste woorden. Ze is nooit goed met jongens. Ze wist nooit wat te zeggen als andere meisjes deden.

  "Bedankt," was alles wat ze kon beheren. Ze glimlachte en keek naar zichzelf bewust.

  "De naam is Dylan," zei de tall guy.

  "Amanda," zei ze.

  "Je een toerist?"

  "soort. Mijn ouders mijn moeder heeft een huisje hier," Amanda zei, ik zenuwachtig in zijn aanwezigheid. Ze wilde niets liever dan dart zo snel als dat jochie had terug naar haar auto en daar buiten komen.

  "Wat doet u voor het diner, Amanda?" vroeg Dylan met een scheve grijns die werden twee rijen witte tanden. Ze straalde ze in de tl-lampen en contrasterende prachtig met zijn huid.

  "waarschijnlijk gewoon iets vast," zei ze.

  "Waarom ga je dan niet aan mij voor het diner in het restaurant aan het eind van het blok?"

  Ze verstarden. Was hij vroeg haar op een dag? Dat was niet wat hij in gedachten had.

  "Ik zie je bij de acht," zei hij met dat scheve grijns. Hij liep naar de achterzijde van de winkel blijkbaar intentie doen enkele van zijn eigen boodschappen kunt doen.

  Amanda keek over haar schouder te zien lopen. Ze voelde vlinders fladderende vleugels wanhopig in haar maag. Tenslotte heeft zij weer en ging naar de kassa lijn met een brede glimlach op haar gezicht.

  Hoofdstuk 3

  Op ongeveer zeven die avond, Amanda geprobeerd op vrijwel alles wat zij had met haar, en niemand van het dienstig was voor een date. Hell, ze had niet eens de mogelijkheid overwogen worden gevraagd op een datum door iedereen. Dat was het laatste wat aan haar hoofd. Ze voelde zich een beetje schuldig te genieten zelf al op een reis waar ze was bedoeld om haar tijd alleen.

  Ze schudde het gevoel en pakten een paar jeans, een hemdje en een hoodie. Ze gooide ze op en keek zichzelf in de spiegel. De jeans hugged haar rondingen en de tank top liet haar borsten. De hoodie waarop haar een beetje. Ze was zelfbewust. Ze wist niet eens was dat een echte date. Wat als hij stond voor haar? Wat als het een grap was?

  Amanda dacht over het niet komen opdagen. Ze zag hem teleurgesteld waren dan haar. Het zou een rolwisseling dat zij niet vertrouwd was met. Maar wat als ze ging? Wat als het ging echt goed? Ze beetje haar lip over nadenken. Ach ja, ze gesloten. Als het was verschrikkelijk ze tenminste was naar huis gaan in een paar weken en ze niet zouden hebben om hem te zien.

  Ze haalde haar schouders en afgerekend op de outfit. Ze kroop op haar bed en kreeg haar telefoon om na te gaan of haar tekstberichten en haar Facebook.

  Er waren verschillende postings op haar muur over haar vader. Ze vond elk van hen maar niet reageren. Zij zag dat zij had vijf ongelezen tekstberichten en opende ze. Ze waren allemaal van haar mama, zodat zij nog leefde.

  Ze antwoordde: I'm fine! Zojuist boodschappen!

  Amanda wisselden enkele teksten met haar mama. Tenslotte, haar moeder vertelde haar een goede tijd te hebben en te genieten. Amanda had niet opgevoed met het feit dat ze ging op een datum.

  Het was steeds dichter bij 8 O'Clock en ze moesten vertrekken. Ze stuurden haar hoodie en ging naar de auto. De aandrijving van de berg in het kleine slaperige stadje was niet zo lang, maar het voelde vooral lang, want ze was zo nerveus. Ze vroegen ons af of dit een goed idee was. Ze trok aan de voorkant van het diner en keek in het venster.

  Er was Dylan al zittend in een cabine naast het raam. Hij keek het menu over en vervolgens zat hem neer. Hij blik uit het raam van zijn recht en ontmoette Amanda's ogen.

  Shit! Hij had haar gezien. Nou nee terugtrekt.

  Verzamelde zij zichzelf en stapte uit. Ze liepen naar het restaurant met zoveel vertrouwen als ze kon. Amanda probeerde te herinneren zich dat misschien niet eens een datum, dus zij mag niet freaking out.

  "Hey!" Dylan zei, die opstijgt uit de cabine. Hij stond terwijl Amanda nam haar stoel. Ze was niet gebruikt om ouderwetse zeden uit jongens van haar leeftijd, maar het was verfrissend. Ze glimlachte, met hem en scooted in. Hij zat weer omlaag.

  "Ik hoopte je niet gonna stand me up!" zei hij met een lach.

  Amanda dacht dat iemand zo goed uitzien als Dylan nooit opgestaan in zijn hele leven. Meisjes waren waarschijnlijk de akkerbouwers elkaar de ogen niet uit om een dag met hem. Maar hier was hij met Amanda. Het meisje had nog haar v-card en had niet eens gekust met haar tong.

  De gedachten bracht haar en zij hoopt dat het niet zo was te zien op haar gezicht. Wat zij kon doen was glimlachen en neerkijken op haar menu, het vermijden van oogcontact met hem.

  "Weet je wat je wilt?" vroeg hij na een minuut of twee.

  "Think I'll get a hamburger," zei Amanda, neerzetten het menu.

  "Ze zijn hier goed," zei hij. Hij keek uit het raam. "Waar komen jullie vandaan?"

  "Seattle," zei ze.

  "Ik heb er een paar keer geweest," zei Dylan als serveerster bracht hen beide wateren. Hij bedankte haar en ze zag eruit als een van de dieren in Bambi. Ze was twitterpated. Amanda probeerde te negeren en om haar gedachten op het goede spoor. Ze was goed om gewoon een normaal gesprek met deze kerel.

  "Je bevalt?" vroeg ze.

  "Ik ken. I like it hier beter, hoor. Mountain View is waar ik altijd heb gewoond," zei Dylan.

  Amanda afgevraagd hoe het zou zijn om op te groeien in zo'n kleine plaats. Wat zou je graag ergens wonen waar iedereen wist u? Seattle was veel groter. Ze hebben zelfs geen contact houden met een van haar oude vrienden van de middelbare school. Waarschijnlijk heeft hij vrienden van de middelbare school elke dag.

  Ze fumbled voor haar woorden, maar hij vulde de stilte.

  "Heb je een vriendje thuis?" Dylan gevraagd met een beetje verlegenheid dat Amanda niet had verwacht.

  "Ik weet niet," zei ze nogal snel. Ze vroegen of ze moeten spelen dat dichter bij de vest.

  "Ik vind het moeilijk te geloven", zei hij met dat scheve grijns. Zij veroorzaakte haar maag te springen een beetje. Ze voelde vlinders. Ze glimlachte terug naar hem maar snel ze keek weg.

  Zij binnenkort beval hun diner en ze bleven praten terwijl zij wachtte. Werd het langzaam steeds eenvoudiger en gemakkelijker voor Amanda openstellen voor Dylan. Ze besefte dat het hele ding was niet een soort lugubere grap, die haar heel wat meer op hun gemak voelen bij hem. Niet te lang in diner, waren ze grapjes met elkaar.

  "plannen na deze, city girl?" Dylan vroeg speels.

  Amanda gelachen. Het idee was belachelijk.

  "Nee," zegt ze bijna snorted en vervolgens haar hamburger.

  "Waarom ga je dan neem ik u mee voor een rit?" vroeg hij en hun ogen gehaald. Voelde ze ingeslikt door zijn blik. Alle haren op haar armen en de achterkant van haar nek stond recht naar beneden keek hij naar haar. Voor een ogenblik alles scharniert aan slechts twee van hen. Ze schudde zichzelf uit.