Serving the Billionaire

by Julian Bloom

  "Als je naar het noorden gaat een beetje manieren en daarna uit naar het oosten, vind je het kamp dat ik denk dat ze Edgar bij. Er zijn andere dieren, maar hij zal de enige Kermode beer. Je vind het tegengif dat schakelt hem weer in een mens kun je er met hem. Zodra je hem uit, hier terug te komen", aldus Robert.

  Alles klonk veel gemakkelijker dan Amanda geloofden werkelijk zou zijn.

  Ze keek Dylan geruststelde, maar Dylan was te druk met luisteren en probeert te herinneren wat er precies was ze moesten doen.

  Nadat Robert had ze instructies, de drie van hen gingen door het bos. Het herinnerde Amanda van het moment dat ze je wandelen met Dylan en hoe eng ze hadden gevonden. De besneeuwde bossen waren net zo eng, maar om andere redenen. Ze werden onderdrukt. Ze hoorde geen natuur, maar elke keer in een tijdje, dalende tak zou schrikken van haar. Zij bleef alert de hele tijd, dat wel.

  Ze doen een trekking eindeloos door de bossen en Amanda groeide meer en meer zenuwachtig dat ze niet in staat om de weg terug te vinden. Ze wist intellectueel die de jongens konden doen, maar ze zich afvroeg wat er zou gebeuren als zij van elkaar gescheiden zijn, of erger.

  Ze heeft geprobeerd om mijn gedachten overspoeld door haar hoofd. Zij probeerde zich te concentreren op het doel. Ze probeerden te redden een Kermode Spirit Beer zat in bear form. Amanda afgevraagd of de beer zou zelfs kunnen weten dat ze waren er om te helpen. Ze afgevraagd hoeveel beren begrepen in die vorm.

  "Kan hij ons begrijpen?" vroeg ze Dylan en Jase.

  "Hij zal," aldus Jase, "Afhankelijk van hoe lang hij al in die staat echter bepalen in welke mate hij in staat ons te begrijpen."

  "zodat hij wellicht niet veel helpen," Dylan gesloten.

  "Precies," zei Jase.

  Dacht het niet veel te gemakkelijk Amanda's mind. Ze waren vrijwel omgaan met een wild dier. Dat was wat ze verzameld in de conversatie.

  Ze gingen verder door de bossen. Amanda gevlekte witte fox afgehangen, althans, zij dacht dat ze het deed. Het stoven zo snel uit haar lijn van visie dat ze niet zeker wist dat hij was er om te beginnen.

  Wat wildlife gingen, dat was alles wat ze zagen. De dag aangesleept omdat ze inched dichter bij hun bestemming.

  Tenslotte, Amanda konden stemmen horen.

  "Dat is", Jase hissed. "Dat is de stropers".

  De drie van hen stond stil en luisterde naar de stem aan de andere kant van een besneeuwde dijk.

  "Dit is meer waard dan tien grand," zei een van de mannen.

  "gemakkelijk", zei een andere man.

  Een paar andere stemmen neemt deel aan het gesprek en het was duidelijk dat ze spraken over een dier, maar welk dier, Amanda kon er niet zeker van. Ze vroegen ons af of andere dieren die ze hadden gevangen waren ook shifters. Ze afgevraagd hoeveel shifters waren er uit als ze werden gestroopt en op de zwarte markt verkocht.

  Jase gesignaleerd dat wandelen en doe dan de mannen.

  De drie van hen klom op een bergkam die uitkeek waar de mannen waren kampeerden. Er schenen vier van hen, en vastgebonden aan een boom was een enorme Kermode Spirit Bear, pacing heen en weer.

  Hij bedroefd Amanda to see the Bear. Het zou droevig haar naar een dier, maar om te weten dat er iemand vastzit er haar gedood. Ze iets moest doen.

  "Wat gaan we nu doen?" vroeg ze Dylan en Jase.

  "We moeten wachten tot het donker wordt," aldus Jase.

  "Hij is rechts, Amanda. We kunnen gewoon naar ginder nu," zei Dylan.

  Amanda voelde tranen stekende haar ogen.

  "Ik weet, het is vreselijk," zei Dylan. "Maar als we er nu, we zullen ons erachter, of erger, vermoord."

  Amanda keek terug van Dylan en knikte. Ze wist dat hij gelijk had. Samen hebben de drie van hen gingen voor het invallen van de duisternis.

  Tenslotte, de zon was een begin maken met het opzetten. De Kermode Bear heeft gestopt pacing en languit in de sneeuw. Het was bijna gecamoufleerd, Amanda dacht.

  De beer was mooi en groot. Amanda kon zien waarom iemand zou willen voor een circus-act. Het was zeldzaam en mensen zouden betalen om het te zien. Des te beter dat de beer Engels verstond en volg de instructies.

  Ze keek als de mannen gingen in hun tenten en vestigde zich in voor de nacht.

  Jase doorgegeven aan de twee van hen dat het tijd was om te handelen.

  Ze uitgeklede het richeltje en kwam rond de kant ervan. Ze kon zien dat de tenten en ze zagen de slapende Kermode beer. Nu kwam het lastige deel, Amanda dacht. Als Edgar kon ze begrijpen, hij zou eenvoudig te redden, maar als Edgar was in bear form te lang dingen kon krijgen uit de hand heel snel.

  Ze had gezien Dylan vechten als een beer en niet twijfel hem een beetje, maar het gevaar afneemt dat hij moest worden, des te beter in haar hoofd. Ze had niet willen bloedvergieten er was tijdens haar laatste ontmoeting met andere shifters.

  Jase keek terug op de twee van hen en motioned voor hen om toenadering.

  "Okay, hier is het plan," begon hij. "I'm Going to go tot Edgar en probeer met hem te praten en te zien wat hij kan begrijpen. Als hij begrijpt me, geweldig. Ik wil hem en je twee kunt kijken via de camping en zien of u het tegengif. Als hij niet begrijpen, dan Dylan, je gaat moeten verschuiven. Maar wees voorzichtig, omdat een van de jongens kon schieten met dezelfde gun ze Edgar, waardoor je vastzit in bear form. Amanda, bent u er klaar voor?" vroeg Jase eindelijk.

  "Ik ben," zei Amanda.

  Ze keek naar Dylan die knikte en ze nam diep adem.

  Ze keek als Jase op weg naar het grote en Slaapt de Beer. Amanda haar adem als Jase bereikt alles aanraken.

  The Bear geroerd iets en Jase leunde omlaag te praten. De beer leek te luisteren naar hem en hij kreeg op haar voeten.

  Jase begon ontschotting en het leek alsof de beer volledig wakker en ik vond het niet leuk wat hij wakker. Het swatted bij Jase, kloppen om hem aan een boom dat hij raakte met een vuist van onbewuste op zijn voet. The Bear gebaard.

  "Shit," zei Dylan.

  Hij laat Amanda's hand en weggegaan in het kamp. In de openbaarheid heeft hij op zijn knieën en begon de transformatie. Amanda keek hem verschuiving van mens tot Kermode Spirit Bear in een handomdraai. Toen hij werd gedaan, hij dienen verzoek en keek terug op Amanda met een grommen, alsof vertellen om ze uit de weg.

  Ze luisterden en back-up.

  Op dit moment is het kamp had tot leven komen met activiteit. Alle vier de jongens waren uit hun tenten. Eén van hen trok een mes en kwam bij Dylan.

  "Nee!" Amanda schreeuwde.

  De andere drie keken naar haar. Een van hen liep naar haar. Zij probeerde te ontsnappen maar struikelde op een tak en de man pakte haar bij de enkels. Hij hauled haar tot haar voeten en ze kon ruiken zijn zure adem.

  "Wie bent u, mooie meisje?" vroeg hij haar.

  Ze stapte op zijn wreef en hij laat haar. Voordat hij kon terugvechten, ze pakte een mes uit een mantel op zijn heupen en hield hij tot zijn keel.

  "Don't move!" riep ze.

  De man stalking naar Dylan gestopt en keek naar haar.

  De twee andere mannen hadden gestopt.

  "laten gaan en ik kan geen kwaad," Amanda schreeuwde.

  "Luister naar haar!" De man zei dat ze het mes aan.

  De man die was na Dylan gelachen.

  Net zoals zij hem afgeleid en Dylan bracht een geweldige paw neer op zijn hoofd, met een misselijkmakende crunch.

  Amanda kromp ineen even op en ga vervolgens weer gericht op de man die aan het einde van haar mes.

  "Toon mij waar het tegengif," Ze eiste.

  De man wijst naar de tenten.

  "Welke?" vroeg ze.

  "That one, de groene," zei hij.

  "Neem me," zegt hij.

  De man begon te wandelen en de andere jongen in het kamp weggerend, over de dijk in het bos. Nu waren er slechts twee van hen. De tweede kerel eyed Amanda verdacht en ze keek uit één van hen naar de andere en weer terug.

  De tweede man zag eruit alsof hij op het punt stond om squirrely. Amanda had geen tijd om te reageren wanneer de kerel die leidde haar gesponnen en geponst haar in de bek.

  Viel ze op de grond en verloor haar g
reep op het mes. Het ging vliegen over de besneeuwde bos.

  Dylan barstte en opgeladen naar de twee mannen die beide sprongen op hem. Een van hen had een syringed gevuld met iets in zijn hand. Amanda wist wat hij moest worden. Het was het toxine dat zou hem in bear form.

  Ze roerei op haar voeten en struikelden in de tent, proberen te vinden het tegengif. Ze hoorde Dylan fighting kepen en Edgar had volgde hem. Plotseling waren er twee meer kraken en vervolgens Amanda hoorden de tent klep die open.

  Ze rondgeblazen te zien, Jace bedrijf zijn hoofd internetcultuur in naar haar.

  "did you find it?!" vroeg hij wanhopig.

  "nog niet," zei ze, door tas na tas.

  "Wij hebben ze snel. Edgar weet niet wie Dylan is en hij hem wil vechten."

  "Can't u dit uit?" Amanda gevraagd.

  "Ik kan wel, maar niet voor lang! Haasten!"

  Amanda ging terug naar op zoek naar het tegengif als ze hoorde Jase verschuiving in zijn voorzien. Ze hoorde hem grommen en stort je in de strijd. Tenslotte kwam zij over een rood vakje dat zag eruit alsof ze geneeskunde. Binnen stonden vijf injectiespuiten. Dit diende te worden.

  In de hoek van de tent was er een pijlengeweer. Ze pakte.

  Ze zou nooit zo'n ding in haar hele leven en hadden absoluut geen idee wat ik moet doen.

  Ze fumbled laden, probeert te herinneren dat scene in The Lost World waar ze gewoontjes de Tyrannosaurus Rex. Het was niet helpt heel veel. Eindelijk, iets vastgeklikt en ze voelde ze waren geladen. Ze raapte hem op en hefted aan haar schouder. Het was zwaarder dan ze had verwacht.

  Buiten de tent, ze keek als het gevecht ontstond.

  Drie witte beren waren rollebollen heen en weer in de sneeuw. Ze werd een onderscheiden massa van bont ze vlogen rond, goed voor elkaar en grommend heen en weer. Amanda had geen idee welke werd Edgar.

  Ze wist niet wie hij om naar te streven.

  Ze keken ze strijden voor een moment, in de hoop dat misschien zou er een soort teken dat zou haar vertellen welke was Dylan, maar kon ze niet uit elkaar.

  Tenslotte heeft zij schreeuwde.

  "Hey! Hier!" Ze hebben gebeld. "jongens! Verander nu terug!"

  De drie beren naar haar. De twee aan de buitenzijde scheen te hebben begrepen omdat ze gestopt en keek direct bij Amanda. Langzaam, ze begonnen om terug te schakelen naar hun menselijke vormen. Twee naakte mannen stonden er.

  In het centrum, Edgar gefokt op twee benen en begon vervolgens te brengen bij Amanda.

  Ze trok de trigger en sla hem op de schouder.

  Hij was nog steeds komen.

  Daarop liet het pistool en begint te lopen.

  Ze hoorde zijn gebrul verandert in een schreeuw en ineens was ze aangepakt. Ze roerei weg te halen en de jongens kwamen te hulp. Ze trok een naakt en verward Edgar uit van haar.

  "Hey!" Jase zei Edgar.

  "Jase?" Edgar gevraagd, verward.

  "Ja, man," zei Jase.

  "Wat is er gebeurd?" vroeg Edgar.

  "Stropers got you, man," zei Jase. "Ik zal alles uitleggen. We've Gotta verlaat u hier, dat wel."

  Amanda uitgepakt drie wollen poncho's die ze had voor de jongens en leg ze op en begon de wandeling terug naar de grot.

  Dylan nam haar hand.

  "Dat was echt dapper wat je deed daar achterin," zei hij.

  Amanda glimlachte naar hem.

  "Het is niets dat je niet zou hebben gedaan voor mij," zei ze.

  Dylan glimlachte naar haar.

  Als ze liep terug naar de grot, Amanda afgevraagd of er iets wil doen voor Dylan. Ze deed hem liefhebben. Dat wist ze nu. Ze vroegen ons af of hij ooit zou geven haar de gelegenheid te geven hem opnieuw. Zij hoopt zo.

  Ze liepen tot ze kwamen naar de grot waar Robert was op hen wacht.

  "Kom!" zei hij en hielp hen lopen Edgar in de grot.

  Dylan bezit Amanda's hand en liep terug in de grot. Eenmaal binnen, iedereen kon terugbetalen.

  "Hoe is dit gebeurd?" Edgar gevraagd, nog steeds verward.

  "je betrapt op een nacht terwijl we waren in onze verschoven vorm", Jase hem verteld heeft. "We waren niet zeker wat er was gebeurd om je totdat we volgden enkele tracks".

  "Wauw," zei Edgar. "Ik kan me niet herinneren dat ik niets van."

  "Nou, ze gaven je iets waarvan je eigenlijk vergeten hoe het was om een mens," zei Robert.

  Edgar schudde zijn hoofd.

  "En wie ben jij?" vroeg hij Dylan en Amanda.

  Robert en Jase gelachen.

  "Dit is Dylan en dit is Angela", Jase zei, wijzend op elk van hen. "Amanda hielp je leven redden. Zo maakte Dylan."

  "Bedankt," zei Edgar.

  "Geen probleem," zei Dylan.

  "Dus je bent te weten waar Dylan en Jase's andere broer?" Amanda vroeg, wijzend op de olifant in de kamer.

  Iedereen is stil.

  Tenslotte, Edgar sprak.

  "Ja, ik weet waar hij is," zei Edgar.

  Amanda en Dylan wachtte Edgar spreken als deed de rest van de groep.

  "Hij is met de Kodiaks in Alaska," zei Edgar eindelijk, maar hij leek me bedroefd.

  "Wat is daar mis mee?" Amanda gevraagd.

  "De Kodiaks zijn niet leuk," zei Robert. "Ze willen oorlog. Ze bloed. Ze willen doden. Ze jagen mensen voor sport. En ze zijn enorm. Ze onmogelijk te verslaan in de fysieke strijd."

  "Wat gaan we nu doen?" vroeg Dylan.

  "I don't know", aldus Edgar. "Alles wat ik weet is dat uw broer. Hij is een van hen en hij gelooft dat hij behoort. Ze hebben hem gehersenspoeld. De laatste keer dat ik hem zag, hij draaide zijn rug op de Kermode Spirit Bear en onze wegen. Hij is meegegroeid koud. Hij is heel anders."

  Ze zaten in stilte voor een beetje. Amanda gedebatteerd over wat te zeggen.

  "We figuur wat," zei ze.

  "Ik ga met jou," aldus Jase met finaliteit.

  Dylan grijnste naar hem en vervolgens ze omarmd.

  Hoofdstuk 6

  Amanda en Dylan vertrokken en gingen terug naar de hut kort daarna. Ze verscheen Dylan aan de binnenkant, zodat niemand zou zien dat hij niet in zijn hemd. Ze leken te zijn wonden graag had ze op hun eerste nacht samen, maar dit keer was hij niet bijna zo slecht.

  Toen ze klaar waren, vroeg ze hem of hij wilde genieten van het bubbelbad.

  "Let's go", zei hij met een glimlach.

  Met de sneeuw die overal rondom hen klommen ze in de hot tub.

  "avontuur", Amanda zei.

  "Sommige adventure, inderdaad," zei Dylan.

  "Wist u dat ze zouden kijken?" Amanda gevraagd.

  "Ik wist niet eens dat ze bestonden," zei Dylan.

  "Crazy, nietwaar? Om te denken dat je een gezin hebt u nog nooit zelfs voldaan," zei Amanda tegenover Dylan in het bubbelbad.

  "Nou, dat soort is", zegt hij.

  Hij glimlachte Amanda met die scheve grijns van zijn, waaruit duidelijk bleek dat hij gedaan afvraagt hoe gek dat was.

  "c'mere", zegt hij snauwde.

  Amanda gleed op de stoel naast hem en hij deed zijn arm om haar heen. Hij trok haar dicht en wreef zijn duim over haar schouder.

  "Dylan," zei ze. "Er is iets dat ik wil vertellen."

  Dylan gestopt en groeide stijf.

  "Nee, het is niet slecht," zei Amanda.

  Ze is hem te ontmoeten.

  "Ik wilde je dit te vertellen. Ik wist niet vertellen ik vond je toen je zei dat het eerste want ik was niet zeker dat ik vond dat of als ik klaar was met vertellen," zei ze.

  Dylan knikte met angst en beven.

  "Wat ik probeer te zeggen is dat ik nu," ging ze door. "I love you, Dylan".

  Een glimlach kwam aan zijn lippen. Hij bracht haar naar to kiss haar en langzaam afscheid haar lippen met zijn tong. Amanda kuste hem terug, hartstochtelijk. Ze laten hem ontdekken haar mond alsof het de eerste keer al weer.

  Ze weggetrokken voor een tweede.

  "Dingen krijgen crazy, nietwaar?" vroeg ze hem ook een beetje treurig.

  "Ik denk het wel," zei hij.

  "Ik ga met u naar Alaska," zei Amanda.

  "doe je dat echt niet hoeven doen," aldus Dylan.

&nb
sp; "Ik weet dat ik het niet hoef te doen. Het is iets wat ik zou willen doen," zei ze.

  Dylan glimlachte opnieuw en geborsteld sommige van haar haren uit haar ogen. Hij trok haar in zijn zijde en zijn arm om haar heen, die haar stevig.