The Complete Plays
Page 55
οὐδέποτ᾽ ἐγὼ Πόλεμον οἴκαδ᾽ ὑποδέξομαι,
οὐδὲ παρ᾽ ἐμοί ποτε τὸν Ἁρμόδιον ᾄσεται 980
ξυγκατακλινείς, ὅτι παροινικὸς ἀνὴρ ἔφυ,
ὅστις ἐπὶ πάντ᾽ ἀγάθ᾽ ἔχοντας ἐπικωμάσας
ἠργάσατο πάντα κακά, κἀνέτρεπε κἀξέχει
κἀμάχετο καὶ προσέτι πολλὰ προκαλουμένου
᾽πῖνε κατάκεισο λαβὲ τήνδε φιλοτησίαν᾽ 985
τὰς χάρακας ἧπτε πολὺ μᾶλλον ἐν τῷ πυρί,
ἐξέχει θ᾽ ἡμῶν βίᾳ τὸν οἶνον ἐκ τῶν ἀμπέλων.
Χορ.: <οὑτοσὶ δ᾽> ἐπτέρωταί τ᾽ ἐπὶ τὸ δεῖπνον ἅμα καὶ μεγάλα δὴ φρονεῖ,
τοῦ βίου δ᾽ ἐξέβαλε δεῖγμα <τάδε> τὰ πτερὰ πρὸ τῶν θυρῶν.
ὦ Κύπριδι τῇ καλῇ καὶ Χάρισι ταῖς φίλαις ξύντροφε Διαλλαγή, 990
ὡς καλὸν ἔχουσα τὸ πρόσωπον ἄρ᾽ ἐλάνθανες.
πῶς ἂν ἐμὲ καὶ σέ τις Ἔρως ξυναγάγοι λαβών,
ὥσπερ ὁ γεγραμμένος ἔχων στέφανον ἀνθέμων.
ἢ πάνυ γερόντιον ἴσως νενόμικάς με σύ;
ἀλλά σε λαβὼν τρία δοκῶ γ᾽ ἂν ἔτι προσβαλεῖν·
πρῶτα μὲν ἂν ἀμπελίδος ὄρχον ἐλάσαι μακρόν, 995
εἶτα παρὰ τόνδε νέα μοσχίδια συκίδων,
καὶ τὸ τρίτον ἡμερίδος ὄρχον, ὁ γέρων ὁδί,
καὶ περὶ τὸ χωρίον ἐλᾷδας ἅπαν ἐν κύκλῳ,
ὥστ᾽ ἀλείφεσθαί σ᾽ ἀπ᾽ αὐτῶν κἀμὲ ταῖς νουμηνίαις.
Κῆρ. ἀκούετε λεᾐ· κατὰ τὰ πάτρια τοὺς Χοᾶς 1000
πίνειν ὑπὸ τῆς σάλπιγγος· ὃς δ᾽ ἂν ἐκπίῃ
πρώτιστος, ἀσκὸν Κτησιφῶντος λήψεται.
Δικ.: ὦ παῖδες ὦ γυναῖκες οὐκ ἠκούσατε;
τί δρᾶτε; τοῦ κήρυκος οὐκ ἀκούετε;
ἀναβράττετ᾽ ἐξοπτᾶτε τρέπετ᾽ ἀφέλκετε 1005
τὰ λαγῷα ταχέως, τοὺς στεφάνους ἀνείρετε.
φέρε τοὺς ὀβελίσκους, ἵν᾽ ἀναπείρω τὰς κίχλας.
Χορ.: ζηλῶ σε τῆς εὐβουλίας,
μᾶλλον δὲ τῆς εὐωχίας
1010 ἄνθρωπε τῆς παρούσης.
Δικ.: τί δῆτ᾽ ἐπειδὰν τὰς κίχλας ὀπτωμένας ἴδητε;
Χορ.: οἶμαί σε καὶ τοῦτ᾽ εὖ λέγειν.Δικαιόπολις
τὸ πῦρ ὑποσκάλευε.
Χορ.: ἤκουσας ὡς μαγειρικῶς 1015
κομψῶς τε καὶ δειπνητικῶς
αὑτῷ διακονεῖται;
Γεωργός
οἴμοι τάλας.
Δικ.: ὦ Ἡράκλεις τίς οὑτοσί;
Γεωργός
ἀνὴρ κακοδαίμων.
Δικ.: κατὰ σεαυτόν νυν τρέπου.
Γεωργός
ὦ φίλτατε, σπονδαὶ γάρ εἰσι σοὶ μόνῳ, 1020
μέτρησον εἰρήνης τί μοι, κἂν πέντ᾽ ἔτη.
Δικ.: τί δ᾽ ἔπαθες;
Γεωργός
ἐπετρίβην ἀπολέσας τὼ βόε.
Δικ.: πόθεν;
Γεωργός
ἀπὸ Φυλῆς ἔλαβον οἱ Βοιώτιοι.
Δικ.: ὦ τρισκακόδαιμον εἶτα λευκὸν ἀμπέχει;
Γεωργός
καὶ ταῦτα μέντοι νὴ Δἴ ὥπερ μ᾽ ἐτρεφέτην 1025
ἐν πᾶσι βολίτοις.
Δικ.: εἶτα νυνὶ τοῦ δέει;
Γεωργός
ἀπόλωλα τὠφθαλμὼ δακρύων τὼ βόε.
ἀλλ᾽ εἴ τι κήδει Δερκέτου Φυλασίου,
ὑπάλειψον εἰρήνῃ με τὠφθαλμὼ ταχύ.
Δικ.: ἀλλ᾽ ὦ πόνηρ᾽ οὐ δημοσιεύων τυγχάνω. 1030
Γεωργός
ἴθ᾽ ἀντιβολῶ σ᾽, ἤν πως κομίσωμαι τὼ βόε.
Δικ.: οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ κλᾶε πρὸς τοὺς Πιττάλου.
Γεωργός
σὺ δ᾽ ἀλλά μοι σταλαγμὸν εἰρήνης ἕνα
ἐς τὸν καλαμίσκον ἐνστάλαξον τουτονί.
Δικ.: οὐδ᾽ ἂν στριβιλικίγξ· ἀλλ᾽ ἀπιὼν οἴμωζέ ποι. 1035
Γεωργός
οἴμοι κακοδαίμων τοῖν γεωργοῖν βοιδίοιν.
Χορ.:
ἁνὴρ ἀνηύρηκέν τι ταῖς
σπονδαῖσιν ἡδύ, κοὐκ ἔοικεν
οὐδενὶ μεταδώσειν.
Δικ.: κατάχει σὺ τῆς χορδῆς τὸ μέλι, τὰς σηπίας στάθευε. 1040
Χορ.: ἤκουσας ὀρθιασμάτων;Δικαιόπολις
ὀπτᾶτε τἀγχέλεια.
Χορ.: ἀποκτενεῖς λιμῷ ᾽μὲ καὶ
τοὺς γείτονας κνίσῃ τε καὶ 1045
φωνῇ τοιαῦτα λάσκων.
Δικ.: ὀπτᾶτε ταυτὶ καὶ καλῶς ξανθίζετε.
Παράνυμφος
Δικαιόπολι.
Δικ.:τίς οὑτοσί; τίς οὑτοσί;
Παράνυμφος
ἔπεμψέ τίς σοι νυμφίος ταυτὶ κρέα
ἐκ τῶν γάμων. 1050
Δικ.: καλῶς γε ποιῶν ὅστις ἦν.
Παράνυμφος
ἐκέλευε δ᾽ ἐγχέαι σε τῶν κρεῶν χάριν,
ἵνα μὴ στρατεύοιτ᾽ ἀλλὰ βινοίη μένων,
ἐς τὸν ἀλάβαστον κύαθον εἰρήνης ἕνα.
Δικ.: ἀπόφερ᾽ ἀπόφερε τὰ κρέα καὶ μή μοι δίδου,
ὡς οὐκ ἂν ἐγχέαιμι μυρίων δραχμῶν. 1055
ἀλλ᾽ αὑτηὶ τίς ἔστιν;
Παράνυμφος
ἡ νυμφεύτρια
δεῖται παρὰ τῆς νύμφης τι σοὶ λέξαι μόνῳ.
Δικ.: φέρε δὴ τί σὺ λέγεις; ὡς γέλοιον ὦ θεοὶ
τὸ δέημα τῆς νύμφης ὃ δεῖταί μου σφόδρα,
ὅπως ἂν οἰκουρῇ τὸ πέος τοῦ νυμφίου. 1060
φέρε δεῦρο τὰς σπονδάς, ἵν᾽ αὐτῇ δῶ μόνῃ,
ὁτιὴ γυνή ᾽στι τοῦ πολέμου τ᾽ οὐκ αἰτία.
ὕπεχ᾽ ὧδε δεῦρο τοὐξάλειπτρον ὦ γύναι.
οἶσθ᾽ ὡς ποιεῖτε; το�
�το τῇ νύμφῃ φράσον,
ὅταν στρατιώτας καταλέγωσι, τουτῳὶ 1065
νύκτωρ ἀλειφέτω τὸ πέος τοῦ νυμφίου.
ἀπόφερε τὰς σπονδάς. φέρε τὴν οἰνήρυσιν,
ἵν᾽ οἶνον ἐγχέω λαβὼν ἐς τοὺς Χοᾶς.
Χορ.: καὶ μὴν ὁδί τις τὰς ὀφρῦς ἀνεσπακὼς·
ὥσπερ τι δεινὸν ἀγγελῶν ἐπείγεται. 1070
Ἄγγελος Α
ἰὼ πόνοι τε καὶ μάχαι καὶ Λάμαχοι.
Λάμ.: τίς ἀμφὶ χαλκοφάλαρα δώματα κτυπεῖ;
Ἄγγελος Α
ἰέναι σ᾽ ἐκέλευον οἱ στρατηγοὶ τήμερον
ταχέως λαβόντα τοὺς λόχους καὶ τοὺς λόφους·
κἄπειτα τηρεῖν νειφόμενον τὰς ἐσβολάς. 1075
ὑπὸ τοὺς Χοᾶς γὰρ καὶ Χύτρους αὐτοῖσί τις
ἤγγειλε λῃστὰς ἐμβαλεῖν Βοιωτίους.
Λάμ.: ἰὼ στρατηγοὶ πλείονες ἢ βελτίονες.
οὐ δεινὰ μὴ ᾽ξεῖναί με μηδ᾽ ἑορτάσαι;
Δικ.: ἰὼ στράτευμα πολεμολαμαχαϊκόν. 1080
Λάμ.: οἴμοι κακοδαίμων καταγελᾷς ἤδη σύ μου.
Δικ.: βούλει μάχεσθαι Γηρυόνῃ τετραπτίλῳ;
Λάμ.: αἰαῖ
οἵαν ὁ κῆρυξ ἀγγελίαν ἤγγειλέ μοι.
Δικ.: αἰαῖ τίνα δ᾽ αὖ μοι προστρέχει τις ἀγγελῶν; 1085
Ἄγγελος Β
Δικαιόπολι.
Δικ.: τί ἔστιν;
Ἄγγελος Β
ἐπὶ δεῖπνον ταχὺ
βάδιζε τὴν κίστην λαβὼν καὶ τὸν χοᾶ.
ὁ τοῦ Διονύσου γάρ σ᾽ ἱερεὺς μεταπέμπεται.
ἀλλ᾽ ἐγκόνει· δειπνεῖν κατακωλύεις πάλαι.
τὰ δ᾽ ἄλλα πάντ᾽ ἐστὶν παρεσκευασμένα,
κλῖναι τράπεζαι προσκεφάλαια στρώματα 1090
στέφανοι μύρον τραγήμαθ᾽, αἱ πόρναι πάρα,
ἄμυλοι πλακοῦντες σησαμοῦντες ἴτρια,
ὀρχηστρίδες, τὰ φίλταθ᾽ Ἁρμοδίου, καλαί.
ἀλλ᾽ ὡς τάχιστα σπεῦδε.
Λάμ.: κακοδαίμων ἐγώ.
Δικ.: καὶ γὰρ σὺ μεγάλην ἐπεγράφου τὴν Γοργόνα. 1095
σύγκλῃε, καὶ δεῖπνόν τις ἐνσκευαζέτω.
Λάμ.: παῖ παῖ φέρ᾽ ἔξω δεῦρο τὸν γυλιὸν ἐμοί.
Δικ.: παῖ παῖ φέρ᾽ ἔξω δεῦρο τὴν κίστην ἐμοί.
Λάμ.: ἅλας θυμίτας οἶσε παῖ καὶ κρόμμυα.
Δικ.: ἐμοὶ δὲ τεμάχη· κρομμύοις γὰρ ἄχθομαι. 1100
Λάμ.: θρῖον ταρίχους οἶσε δεῦρο παῖ σαπροῦ.
Δικ.: κἀμοὶ σὺ δημοῦ θρῖον· ὀπρήσω δ᾽ ἐκεῖ.
Λάμ.: ἔνεγκε δεῦρο τὼ πτερὼ τὼ κ᾽ τοῦ κράνους.
Δικ.: ἐμοὶ δὲ τὰς φάττας γε φέρε καὶ τὰς κίχλας.
Λάμ.: καλόν γε καὶ λευκὸν τὸ τῆς στρούθου πτερόν. 1105
Δικ.: καλόν γε καὶ ξανθὸν τὸ τῆς φάττης κρέας.
Λάμ.: ὦνθρωπε παῦσαι καταγελῶν μου τῶν ὅπλων.
Δικ.: ὦνθρωπε βούλει μὴ βλέπειν ἐς τὰς κίχλας;
Λάμ.: τὸ λοφεῖον ἐξένεγκε τῶν τριῶν λόφων.
Δικ.: κἀμοὶ λεκάνιον τῶν λαγᾐων δὸς κρεῶν. 1110
Λάμ.: ἀλλ᾽ ἢ τριχόβρωτες τοὺς λόφους που κατέφαγον.
Δικ.: ἀλλ᾽ ἤ πρὸ δείπνου τὴν μίμαρκυν κατέδομαι.
Λάμ.: ὦνθρωπε βούλει μὴ προσαγορεύειν ἐμέ;
Δικ.: οὐκ ἀλλ᾽ ἐγὼ χὠ παῖς ἐρίζομεν πάλαι.
βούλει περιδόσθαι κἀπιτρέψαι Λαμάχῳ, 1115
πότερον ἀκρίδες ἥδιόν ἐστιν ἤ κίχλαι;
Λάμ.: οἴμ᾽ ὡς ὑβρίζεις.
Δικ.: τὰς ἀκρίδας κρίνει πολύ.
Λάμ.: παῖ παῖ καθελών μοι τὸ δόρυ δεῦρ᾽ ἔξω φέρε.
Δικ.: παῖ παῖ σὺ δ᾽ ἀφελὼν δεῦρο τὴν χορδὴν φέρε.
Λάμ.: φέρε τοῦ δόρατος ἀφελκύσωμαι τοὔλυτρον. 1120
ἔχ᾽, ἀντέχου παῖ.
Δικ.: καὶ σὺ παῖ τοῦδ᾽ ἀντέχου.
Λάμ.: τοὺς κιλλίβαντας οἶσε παῖ τῆς ἀσπίδος.
Δικ.: καὶ τῆς ἐμῆς τοὺς κριβανίτας ἔκφερε.
Λάμ.: φέρε δεῦρο γοργόνωτον ἀσπίδος κύκλον.
Δικ.: κἀμοὶ πλακοῦντος τυρόνωτον δὸς κύκλον. 1125
Λάμ.: ταῦτ᾽ οὐ κατάγελώς ἐστιν ἀνθρώποις πλατύς;
Δικ.: ταῦτ᾽ οὐ πλακοῦς δῆτ᾽ ἐστὶν ἀνθρώποις γλυκύς;
Λάμ.: κατάχει σὺ παῖ τοὔλαιον. ἐν τῷ χαλκίῳ
ἐνορῶ γέροντα δειλίας φευξούμενον.
Δικ.: κατάχει σὺ τὸ μέλι. κἀνθάδ᾽ ἔνδηλος γέρων 1130
κλάειν κελεύων Λάμαχον τὸν Γοργάσου.
Λάμ.: φέρε δεῦρο παῖ θώρακα πολεμιστήριον.
Δικ.: ἔξαιρε παῖ θώρακα κἀμοὶ τὸν χοᾶ.
Λάμ.: ἐν τῷδε πρὸς τοὺς πολεμίους θωρήξομαι.
Δικ.: ἐν τῷδε πρὸς τοὺς συμπότας θωρήξομαι. 1135
Λάμ.: τὰ στρώματ᾽ ὦ παῖ δῆσον ἐκ τῆς ἀσπίδος.
Δικ.: τὸ δεῖπνον ὦ παῖ δῆσον ἐκ τῆς κιστίδος.
Λάμ.: ἐγὼ δ᾽ ἐμαυτῷ τὸν γυλιὸν οἴσω λαβών.
Δικ.: ἐγὼ δὲ θοἰμάτιον λαβὼν ἐξέρχομαι.
Λάμ.: τὴν ἀσπίδ᾽ αἴρου καὶ βάδιζ᾽ ὦ παῖ λαβών. 1140
νείφει. βαβαιάξ· χειμέρια τὰ πράγματα.
Δικ.: αἴρου τὸ δεῖπνον· συμποτικὰ τὰ πράγματα.
Χορ.: ἴτε δὴ χαίροντες ἐπὶ στρατιάν.
ὡς ἀνομοίαν ἔρχεσθον ὁδόν·
τῷ μὲν πίνειν στεφανωσαμένῳ, 1145
σοὶ δὲ ῥιγῶν καὶ προφυλάττειν,
τῷ δὲ καθεύδειν
μετὰ παιδίσκης ὡραιοτάτης,
ἀνατριβομένῳ τε τὸ δεῖν
α.
Ἀντίμαχον τὸν ψακάδος τὸν ξυγγραφῆ τὸν μελέων ποιητήν, 1150
ὡς μὲν ἁπλῷ, κακῶς ἐξολέσειεν ὁ Ζεύς·
ὅς γ᾽ ἐμὲ τὸν τλήμονα Λήναια χορηγῶν ἀπέλυσ᾽ ἄδειπνον.
ὃν ἔτ᾽ ἐπίδοιμι τευθίδος 1155
δεόμενον, ἡ δ᾽ ὠπτημένη
σίζουσα πάραλος ἐπὶ τραπέζῃ κειμένη
ὀκέλλοι· κᾆτα μέλλοντος
λαβεῖν αὐτοῦ κύων 1160
ἁρπάσασα φεύγοι.
τοῦτο μὲν αὐτῷ κακὸν ἕν, κᾆθ᾽ ἕτερον νυκτερινὸν γένοιτο.
ἠπιαλῶν γὰρ οἴκαδ᾽ ἐξ ἱππασίας βαδίζων, 1165
εἶτα κατάξειέ τις αὐτοῦ μεθύων τῆς κεφαλῆς Ὀρέστης
μαινόμενος· ὁ δὲ λίθον βαλεῖν
βουλόμενος ἐν σκότῳ λάβοι
τῇ χειρὶ πέλεθον ἀρτίως κεχεσμένον· 1170
ἐπᾴξειεν δ᾽ ἔχων
τὸν μάρμαρον, κἄπειθ᾽ ἁμαρτὼν
βάλοι Κρατῖνον.
Θεράπων Λαμάχου
ὦ δμῶες οἳ κατ᾽ οἶκόν ἐστε Λαμάχου,
ὕδωρ ὕδωρ ἐν χυτριδίῳ θερμαίνετε· 1175
ὀθόνια, κηρωτὴν παρασκευάζετε,
ἔρι᾽ οἰσυπηρά, λαμπάδιον περὶ τὸ σφυρόν.
ἁνὴρ τέτρωται χάρακι διαπηδῶν τάφρον,
καὶ τὸ σφυρὸν παλίνορρον ἐξεκόκκισεν,
καὶ τῆς κεφαλῆς κατέαγε περὶ λίθῳ πεσών, 1180
καὶ Γοργόν᾽ ἐξήγειρεν ἐκ τῆς ἀσπίδος.
πτίλον δὲ τὸ μέγα κομπολακύθου πεσὸν
πρὸς ταῖς πέτραισι, δεινὸν ἐξηύδα μέλος·
᾽ὦ κλεινὸν ὄμμα νῦν πανύστατόν σ᾽ ἰδὼν
λείπω φάος γε τοὐμόν, οὐκέτ᾽ εἰμ᾽ ἐγώ.᾽ 1185
τοσαῦτα λέξας εἰς ὑδρορρόαν πεσὼν
ἀνίσταταί τε καὶ ξυναντᾷ δραπέταις