Delphi Complete Works of Aristophanes (Illustrated) (Delphi Ancient Classics)
Page 55
ὧν τὰ μὲν ἐν οἰκίᾳ χρήσιμα, τὰ δ᾽ αὖ πρέπει χλιαρὰ κατεσθίειν. 975
αὐτόματα πάντ᾽ ἀγαθὰ τῷδέ γε πορίζεται.
οὐδέποτ᾽ ἐγὼ Πόλεμον οἴκαδ᾽ ὑποδέξομαι,
οὐδὲ παρ᾽ ἐμοί ποτε τὸν Ἁρμόδιον ᾄσεται 980
ξυγκατακλινείς, ὅτι παροινικὸς ἀνὴρ ἔφυ,
ὅστις ἐπὶ πάντ᾽ ἀγάθ᾽ ἔχοντας ἐπικωμάσας
ἠργάσατο πάντα κακά, κἀνέτρεπε κἀξέχει
κἀμάχετο καὶ προσέτι πολλὰ προκαλουμένου
᾽πῖνε κατάκεισο λαβὲ τήνδε φιλοτησίαν᾽ 985
τὰς χάρακας ἧπτε πολὺ μᾶλλον ἐν τῷ πυρί,
ἐξέχει θ᾽ ἡμῶν βίᾳ τὸν οἶνον ἐκ τῶν ἀμπέλων.
Χορ.: <οὑτοσὶ δ᾽> ἐπτέρωταί τ᾽ ἐπὶ τὸ δεῖπνον ἅμα καὶ μεγάλα δὴ φρονεῖ,
τοῦ βίου δ᾽ ἐξέβαλε δεῖγμα <τάδε> τὰ πτερὰ πρὸ τῶν θυρῶν.
ὦ Κύπριδι τῇ καλῇ καὶ Χάρισι ταῖς φίλαις ξύντροφε Διαλλαγή, 990
ὡς καλὸν ἔχουσα τὸ πρόσωπον ἄρ᾽ ἐλάνθανες.
πῶς ἂν ἐμὲ καὶ σέ τις Ἔρως ξυναγάγοι λαβών,
ὥσπερ ὁ γεγραμμένος ἔχων στέφανον ἀνθέμων.
ἢ πάνυ γερόντιον ἴσως νενόμικάς με σύ;
ἀλλά σε λαβὼν τρία δοκῶ γ᾽ ἂν ἔτι προσβαλεῖν·
πρῶτα μὲν ἂν ἀμπελίδος ὄρχον ἐλάσαι μακρόν, 995
εἶτα παρὰ τόνδε νέα μοσχίδια συκίδων,
καὶ τὸ τρίτον ἡμερίδος ὄρχον, ὁ γέρων ὁδί,
καὶ περὶ τὸ χωρίον ἐλᾷδας ἅπαν ἐν κύκλῳ,
ὥστ᾽ ἀλείφεσθαί σ᾽ ἀπ᾽ αὐτῶν κἀμὲ ταῖς νουμηνίαις.
Κῆρ. ἀκούετε λεᾐ· κατὰ τὰ πάτρια τοὺς Χοᾶς 1000
πίνειν ὑπὸ τῆς σάλπιγγος· ὃς δ᾽ ἂν ἐκπίῃ
πρώτιστος, ἀσκὸν Κτησιφῶντος λήψεται.
Δικ.: ὦ παῖδες ὦ γυναῖκες οὐκ ἠκούσατε;
τί δρᾶτε; τοῦ κήρυκος οὐκ ἀκούετε;
ἀναβράττετ᾽ ἐξοπτᾶτε τρέπετ᾽ ἀφέλκετε 1005
τὰ λαγῷα ταχέως, τοὺς στεφάνους ἀνείρετε.
φέρε τοὺς ὀβελίσκους, ἵν᾽ ἀναπείρω τὰς κίχλας.
Χορ.: ζηλῶ σε τῆς εὐβουλίας,
μᾶλλον δὲ τῆς εὐωχίας
1010 ἄνθρωπε τῆς παρούσης.
Δικ.: τί δῆτ᾽ ἐπειδὰν τὰς κίχλας ὀπτωμένας ἴδητε;
Χορ.: οἶμαί σε καὶ τοῦτ᾽ εὖ λέγειν.Δικαιόπολις
τὸ πῦρ ὑποσκάλευε.
Χορ.: ἤκουσας ὡς μαγειρικῶς 1015
κομψῶς τε καὶ δειπνητικῶς
αὑτῷ διακονεῖται;
Γεωργός
οἴμοι τάλας.
Δικ.: ὦ Ἡράκλεις τίς οὑτοσί;
Γεωργός
ἀνὴρ κακοδαίμων.
Δικ.: κατὰ σεαυτόν νυν τρέπου.
Γεωργός
ὦ φίλτατε, σπονδαὶ γάρ εἰσι σοὶ μόνῳ, 1020
μέτρησον εἰρήνης τί μοι, κἂν πέντ᾽ ἔτη.
Δικ.: τί δ᾽ ἔπαθες;
Γεωργός
ἐπετρίβην ἀπολέσας τὼ βόε.
Δικ.: πόθεν;
Γεωργός
ἀπὸ Φυλῆς ἔλαβον οἱ Βοιώτιοι.
Δικ.: ὦ τρισκακόδαιμον εἶτα λευκὸν ἀμπέχει;
Γεωργός
καὶ ταῦτα μέντοι νὴ Δἴ ὥπερ μ᾽ ἐτρεφέτην 1025
ἐν πᾶσι βολίτοις.
Δικ.: εἶτα νυνὶ τοῦ δέει;
Γεωργός
ἀπόλωλα τὠφθαλμὼ δακρύων τὼ βόε.
ἀλλ᾽ εἴ τι κήδει Δερκέτου Φυλασίου,
ὑπάλειψον εἰρήνῃ με τὠφθαλμὼ ταχύ.
Δικ.: ἀλλ᾽ ὦ πόνηρ᾽ οὐ δημοσιεύων τυγχάνω. 1030
Γεωργός
ἴθ᾽ ἀντιβολῶ σ᾽, ἤν πως κομίσωμαι τὼ βόε.
Δικ.: οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ κλᾶε πρὸς τοὺς Πιττάλου.
Γεωργός
σὺ δ᾽ ἀλλά μοι σταλαγμὸν εἰρήνης ἕνα
ἐς τὸν καλαμίσκον ἐνστάλαξον τουτονί.
Δικ.: οὐδ᾽ ἂν στριβιλικίγξ· ἀλλ᾽ ἀπιὼν οἴμωζέ ποι. 1035
Γεωργός
οἴμοι κακοδαίμων τοῖν γεωργοῖν βοιδίοιν.
Χορ.:
ἁνὴρ ἀνηύρηκέν τι ταῖς
σπονδαῖσιν ἡδύ, κοὐκ ἔοικεν
οὐδενὶ μεταδώσειν.
Δικ.: κατάχει σὺ τῆς χορδῆς τὸ μέλι, τὰς σηπίας στάθευε. 1040
Χορ.: ἤκουσας ὀρθιασμάτων;Δικαιόπολις
ὀπτᾶτε τἀγχέλεια.
Χορ.: ἀποκτενεῖς λιμῷ ᾽μὲ καὶ
τοὺς γείτονας κνίσῃ τε καὶ 1045
φωνῇ τοιαῦτα λάσκων.
Δικ.: ὀπτᾶτε ταυτὶ καὶ καλῶς ξανθίζετε.
Παράνυμφος
Δικαιόπολι.
Δικ.:τίς οὑτοσί; τίς οὑτοσί;
Παράνυμφος
ἔπεμψέ τίς σοι νυμφίος ταυτὶ κρέα
ἐκ τῶν γάμων. 1050
Δικ.: καλῶς γε ποιῶν ὅστις ἦν.
Παράνυμφος
ἐκέλευε δ᾽ ἐγχέαι σε τῶν κρεῶν χάριν,
ἵνα μὴ στρατεύοιτ᾽ ἀλλὰ βινοίη μένων,
ἐς τὸν ἀλάβαστον κύαθον εἰρήνης ἕνα.
Δικ.: ἀπόφερ᾽ ἀπόφερε τὰ κρέα καὶ μή μοι δίδου,
ὡς οὐκ ἂν ἐγχέαιμι μυρίων δραχμῶν. 1055
ἀλλ᾽ αὑτηὶ τίς ἔστιν;
Παράνυμφος
ἡ νυμφεύτρια
δεῖται παρὰ τῆς νύμφης τι σοὶ λέξαι μόνῳ.
Δικ.: φέρε δὴ τί σὺ λέγεις; ὡς γέλοιον ὦ θεοὶ
τὸ δέημα τῆς νύμφης ὃ δεῖταί μου σφόδρα,
ὅπως ἂν οἰκουρῇ τὸ πέος τοῦ νυμφίου. 1060
φέρε δεῦρο τὰς σπονδάς, ἵν᾽ αὐτῇ δῶ μόνῃ,
ὁτιὴ γυνή ᾽στι τοῦ πολέμου τ᾽ οὐκ αἰτία.
ὕπεχ᾽ ὧδε δεῦρο τοὐξάλειπτρον ὦ γύναι.
οἶσθ᾽ ὡς ποιεῖτε; τοῦτο τῇ νύμφῃ φράσον,
ὅταν στρατιώτας καταλέγωσι, τουτῳὶ 1065
νύκτωρ ἀλειφέτω τὸ πέος τοῦ νυμφίου.
ἀπόφερε τὰς σπονδάς. φέρε τὴν οἰνήρυσιν,
ἵν᾽ οἶνον ἐγχέω λαβὼν ἐς τοὺς Χοᾶς.
Χορ.: καὶ μὴν ὁδί τις τὰς ὀφρῦς ἀνεσπακὼς·
ὥσπερ τι δεινὸν ἀγγελῶν ἐπείγεται. 1070
Ἄγγελος Α
ἰὼ πόνοι τε καὶ μάχαι καὶ Λάμαχοι.
Λάμ.: τίς ἀμφὶ χαλκοφάλαρα δώματα κτυπεῖ;
Ἄγγελος Α
ἰέναι σ᾽ ἐκέλευον οἱ στρατηγοὶ τήμερον
ταχέως λαβόντα τοὺς λόχους καὶ τοὺς λόφους·
κἄπειτα τηρεῖν νειφόμενον τὰς ἐσβολάς. 1075
ὑπὸ τοὺς Χοᾶς γὰρ καὶ Χύτρους αὐτοῖσί τις
ἤγγειλε λῃστὰς ἐμβαλεῖν Βοιωτίους.
Λάμ.: ἰὼ στρατηγοὶ πλείονες ἢ βελτίονες.
οὐ δεινὰ μὴ ᾽ξεῖναί με μηδ᾽ ἑορτάσαι;
Δικ.: ἰὼ στράτευμα πολεμολαμαχαϊκόν. 1080
Λάμ.: οἴμοι κακοδαίμων καταγελᾷς ἤδη σύ μου.
Δικ.: βούλει μάχεσθαι Γηρυόνῃ τετραπτίλῳ;
Λάμ.: αἰαῖ
οἵαν ὁ κῆρυξ ἀγγελίαν ἤγγειλέ μοι.
Δικ.: αἰαῖ τίνα δ᾽ αὖ μοι προστρέχει τις ἀγγελῶν; 1085
Ἄγγελος Β
Δικαιόπολι.
Δικ.: τί ἔστιν;
Ἄγγελος Β
ἐπὶ δεῖπνον ταχὺ
βάδιζε τὴν κίστην λαβὼν καὶ τὸν χοᾶ.
ὁ τοῦ Διονύσου γάρ σ᾽ ἱερεὺς μεταπέμπεται.
ἀλλ᾽ ἐγκόνει· δειπνεῖν κατακωλύεις πάλαι.
τὰ δ᾽ ἄλλα πάντ᾽ ἐστὶν παρεσκευασμένα,
κλῖναι τράπεζαι προσκεφάλαια στρώματα 1090
στέφανοι μύρον τραγήμαθ᾽, αἱ πόρναι πάρα,
ἄμυλοι πλακοῦντες σησαμοῦντες ἴτρια,
ὀρχηστρίδες, τὰ φίλταθ᾽ Ἁρμοδίου, καλαί.
ἀλλ᾽ ὡς τάχιστα σπεῦδε.
Λάμ.: κακοδαίμων ἐγώ.
Δικ.: καὶ γὰρ σὺ μεγάλην ἐπεγράφου τὴν Γοργόνα. 1095
σύγκλῃε, καὶ δεῖπνόν τις ἐνσκευαζέτω.
Λάμ.: παῖ παῖ φέρ᾽ ἔξω δεῦρο τὸν γυλιὸν ἐμοί.
Δικ.: παῖ παῖ φέρ᾽ ἔξω δεῦρο τὴν κίστην ἐμοί.
Λάμ.: ἅλας θυμίτας οἶσε παῖ καὶ κρόμμυα.
Δικ.: ἐμοὶ δὲ τεμάχη· κρομμύοις γὰρ ἄχθομαι. 1100
Λάμ.: θρῖον ταρίχους οἶσε δεῦρο παῖ σαπροῦ.
Δικ.: κἀμοὶ σὺ δημοῦ θρῖον· ὀπρήσω δ᾽ ἐκεῖ.
Λάμ.: ἔνεγκε δεῦρο τὼ πτερὼ τὼ κ᾽ τοῦ κράνους.
Δικ.: ἐμοὶ δὲ τὰς φάττας γε φέρε καὶ τὰς κίχλας.
Λάμ.: καλόν γε καὶ λευκὸν τὸ τῆς στρούθου πτερόν. 1105
Δικ.: καλόν γε καὶ ξανθὸν τὸ τῆς φάττης κρέας.
Λάμ.: ὦνθρωπε παῦσαι καταγελῶν μου τῶν ὅπλων.
Δικ.: ὦνθρωπε βούλει μὴ βλέπειν ἐς τὰς κίχλας;
Λάμ.: τὸ λοφεῖον ἐξένεγκε τῶν τριῶν λόφων.
Δικ.: κἀμοὶ λεκάνιον τῶν λαγᾐων δὸς κρεῶν. 1110
Λάμ.: ἀλλ᾽ ἢ τριχόβρωτες τοὺς λόφους που κατέφαγον.
Δικ.: ἀλλ᾽ ἤ πρὸ δείπνου τὴν μίμαρκυν κατέδομαι.
Λάμ.: ὦνθρωπε βούλει μὴ προσαγορεύειν ἐμέ;
Δικ.: οὐκ ἀλλ᾽ ἐγὼ χὠ παῖς ἐρίζομεν πάλαι.
βούλει περιδόσθαι κἀπιτρέψαι Λαμάχῳ, 1115
πότερον ἀκρίδες ἥδιόν ἐστιν ἤ κίχλαι;
Λάμ.: οἴμ᾽ ὡς ὑβρίζεις.
Δικ.: τὰς ἀκρίδας κρίνει πολύ.
Λάμ.: παῖ παῖ καθελών μοι τὸ δόρυ δεῦρ᾽ ἔξω φέρε.
Δικ.: παῖ παῖ σὺ δ᾽ ἀφελὼν δεῦρο τὴν χορδὴν φέρε.
Λάμ.: φέρε τοῦ δόρατος ἀφελκύσωμαι τοὔλυτρον. 1120
ἔχ᾽, ἀντέχου παῖ.
Δικ.: καὶ σὺ παῖ τοῦδ᾽ ἀντέχου.
Λάμ.: τοὺς κιλλίβαντας οἶσε παῖ τῆς ἀσπίδος.
Δικ.: καὶ τῆς ἐμῆς τοὺς κριβανίτας ἔκφερε.
Λάμ.: φέρε δεῦρο γοργόνωτον ἀσπίδος κύκλον.
Δικ.: κἀμοὶ πλακοῦντος τυρόνωτον δὸς κύκλον. 1125
Λάμ.: ταῦτ᾽ οὐ κατάγελώς ἐστιν ἀνθρώποις πλατύς;
Δικ.: ταῦτ᾽ οὐ πλακοῦς δῆτ᾽ ἐστὶν ἀνθρώποις γλυκύς;
Λάμ.: κατάχει σὺ παῖ τοὔλαιον. ἐν τῷ χαλκίῳ
ἐνορῶ γέροντα δειλίας φευξούμενον.
Δικ.: κατάχει σὺ τὸ μέλι. κἀνθάδ᾽ ἔνδηλος γέρων 1130
κλάειν κελεύων Λάμαχον τὸν Γοργάσου.
Λάμ.: φέρε δεῦρο παῖ θώρακα πολεμιστήριον.
Δικ.: ἔξαιρε παῖ θώρακα κἀμοὶ τὸν χοᾶ.
Λάμ.: ἐν τῷδε πρὸς τοὺς πολεμίους θωρήξομαι.
Δικ.: ἐν τῷδε πρὸς τοὺς συμπότας θωρήξομαι. 1135
Λάμ.: τὰ στρώματ᾽ ὦ παῖ δῆσον ἐκ τῆς ἀσπίδος.
Δικ.: τὸ δεῖπνον ὦ παῖ δῆσον ἐκ τῆς κιστίδος.
Λάμ.: ἐγὼ δ᾽ ἐμαυτῷ τὸν γυλιὸν οἴσω λαβών.
Δικ.: ἐγὼ δὲ θοἰμάτιον λαβὼν ἐξέρχομαι.
Λάμ.: τὴν ἀσπίδ᾽ αἴρου καὶ βάδιζ᾽ ὦ παῖ λαβών. 1140
νείφει. βαβαιάξ· χειμέρια τὰ πράγματα.
Δικ.: αἴρου τὸ δεῖπνον· συμποτικὰ τὰ πράγματα.
Χορ.: ἴτε δὴ χαίροντες ἐπὶ στρατιάν.
ὡς ἀνομοίαν ἔρχεσθον ὁδόν·
τῷ μὲν πίνειν στεφανωσαμένῳ, 1145
σ�
�ὶ δὲ ῥιγῶν καὶ προφυλάττειν,
τῷ δὲ καθεύδειν
μετὰ παιδίσκης ὡραιοτάτης,
ἀνατριβομένῳ τε τὸ δεῖνα.
Ἀντίμαχον τὸν ψακάδος τὸν ξυγγραφῆ τὸν μελέων ποιητήν, 1150
ὡς μὲν ἁπλῷ, κακῶς ἐξολέσειεν ὁ Ζεύς·
ὅς γ᾽ ἐμὲ τὸν τλήμονα Λήναια χορηγῶν ἀπέλυσ᾽ ἄδειπνον.
ὃν ἔτ᾽ ἐπίδοιμι τευθίδος 1155
δεόμενον, ἡ δ᾽ ὠπτημένη
σίζουσα πάραλος ἐπὶ τραπέζῃ κειμένη
ὀκέλλοι· κᾆτα μέλλοντος
λαβεῖν αὐτοῦ κύων 1160
ἁρπάσασα φεύγοι.
τοῦτο μὲν αὐτῷ κακὸν ἕν, κᾆθ᾽ ἕτερον νυκτερινὸν γένοιτο.
ἠπιαλῶν γὰρ οἴκαδ᾽ ἐξ ἱππασίας βαδίζων, 1165
εἶτα κατάξειέ τις αὐτοῦ μεθύων τῆς κεφαλῆς Ὀρέστης
μαινόμενος· ὁ δὲ λίθον βαλεῖν
βουλόμενος ἐν σκότῳ λάβοι
τῇ χειρὶ πέλεθον ἀρτίως κεχεσμένον· 1170
ἐπᾴξειεν δ᾽ ἔχων
τὸν μάρμαρον, κἄπειθ᾽ ἁμαρτὼν
βάλοι Κρατῖνον.
Θεράπων Λαμάχου
ὦ δμῶες οἳ κατ᾽ οἶκόν ἐστε Λαμάχου,
ὕδωρ ὕδωρ ἐν χυτριδίῳ θερμαίνετε· 1175
ὀθόνια, κηρωτὴν παρασκευάζετε,
ἔρι᾽ οἰσυπηρά, λαμπάδιον περὶ τὸ σφυρόν.
ἁνὴρ τέτρωται χάρακι διαπηδῶν τάφρον,
καὶ τὸ σφυρὸν παλίνορρον ἐξεκόκκισεν,
καὶ τῆς κεφαλῆς κατέαγε περὶ λίθῳ πεσών, 1180
καὶ Γοργόν᾽ ἐξήγειρεν ἐκ τῆς ἀσπίδος.
πτίλον δὲ τὸ μέγα κομπολακύθου πεσὸν
πρὸς ταῖς πέτραισι, δεινὸν ἐξηύδα μέλος·
᾽ὦ κλεινὸν ὄμμα νῦν πανύστατόν σ᾽ ἰδὼν